بریده‌های کتاب حماسه‌ی سجادیه؛ تویی به جای همه

وقتی که آیه: فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ خانه‌هایی که خدا به آنها رخصتِ رفعت بخشیده است. نازل شد از پیامبر پرسیدند که مقصود از این خانه‌ها کدام خانه‌ها است. پیامبر فرمود: خانه پیامبر و اهل بیت پیامبر. ابوبکر اشاره کرد به خانه علی و از پیامبر با لحنی که انکار و اکراه در آن موج می‌زد پرسید: یعنی خانه علی هم از همین خانه‌ها است؟ پیامبر فرمود: برترین‌شان خانه علی است. بعد از ارتحال پیامبر، از ابوبکر پرسیدند: مقصود از فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ کدام خانه‌ها است؟ گفت: مقصود، خانه‌های مشخصی نیست. پرسیدند که: پیامبر در این باره توضیحی نداده است؟ ابوبکر عصبانی شد: شما چه کار به توضیح پیغمبر دارید؟ ... و معاویه هم در پاسخ به این سوال، همین را گفت: مقصود، مساجد است. همه مساجد. مخصوصاً مساجد نوساز!

مسئله این است که حکّام پس از پیامبر، عمدتا راه لقمه حرام را به شکم های مردم گشوده اند و راه ورود حقیقت به قلب هایشان را بسته اند .

نه بی وفایی و جفای مردمان و نه زخم‌های پیدا و پنهان، خورشید را دچار یأس و درماندگی نمی‌کند و از کار طلوع و روشنگری باز نمی‌دارد. خورشید نقش و جایگاهی در آسمان دارد و وظیفه و رسالتی در زمین. اگر همه مردم روی زمین به خورشید پشت کنند و سر در مغاک خاک فروببرند و چشم بر هرچه روشنی ببندند، لحظه و آنی خورشید دچار تردید نمی‌شود برای تابیدن و نور و گرمی و حیات بخشیدن...

ام سلمه می‌گوید: فکرش را بکن! به دختر پیامبر، به دختر وحی، به عصاره نبوت، به مقصود خلقت، به برترین بانوی عالم، حرف‌هایی زدند که هنوز بعد از این همه سال، تداعی‌اش جگرم را به آتش می‌کشد. حرف‌هایی که من، آن لحظه‌ای از یقین کردم صبر خدا را سرریز می‌کند زمین و آسمان را به هم می‌دوزد. اگر امروز از من بپرسند که در تمام عمر طولانی‌ات، عجیب‌ترین چیزی که دیده‌ای چیست. می‌گویم: صبر خدا!

[معاویه]: در حسین و خاندان و ایل و تبارش کدام نقطه ضعف هست که من بتوانم علم کنم؟ با چه بهانه ای تحقیرش کنم؟ مقابله به مثل مال زمانی است که مثلی وجود داشته باشد میان من و حسین چه نسبت و مشابهتی هست که من بتوانم با او مقابله به مثل کنم؟ از خودش بگویم یا پدر و مادرش یا جدش؟ او را به کارهای نکرده اش محکوم کنم یا خودم را با کارهای کرده ام تبرئه؟!

اعجاز حسین، همچون دم مسیحایی نبود که مرده را زنده کند. اعجاز حسین، بخشیدن دم مسیحایی به یاورانش بود. حسین به یاورانش توان احیاگری بخشید و فوت و فن حیات بخشی، کرامت فرمود. هر که حسین را همراهی نکرد از چنین مقام و عظمتی محروم شد.

معامله زیان‌باری است. کسب رضایت مخلوق به قیمت خشم و غضب خالق. محصول این معامله جهنم ابدی است.

دوست دارم نامه‌هایی را که معاویه برای علی نوشته ببینید! غوغا کرده این حرام‌زاده دوست‌داشتنی. جوری با علی حرف می‌زند که انگار او علی است و علی، معاویه. جوری او را از تعلقات به دنیا پرهیز می‌دهد که انگار خودش بی تعلق‌ترین موجود نسبت به دنیاست. عشق می‌کنم وقتی نامه‌هایش را مرور می‌کنم. نامه‌هایش را روزی هزار بار می‌خوانم و خسته نمی‌شوم. معاویه همه کسانی که مرا خون به جگر کردند جوری از هستی ساقط کرد که در دلم قند آب می‌شد. من اما بعد از مرگ معاویه، بیش از هر کسی، به مروان، امیدوار و دل‌خوشم.

حقایقی از این دست را اگر سجاد به تاریخ نسپارد و به نسل های بعد نرساند شیطان و ایادی اش این نسخه های اصلی و سرمشق های متعالی را به کلی نابود میکنند و نسخه های بدل را جای آن می نشانند. حاکمان ستمگر بر منبر پیامبر مینشینند و با نام اسلام به مردم ستم میکنند و مردم را نسبت به اسلام و خدا و پیامبر متنفر و منزجر می سازند. این است که سجاد، هر جا به هر بهانه ای از پدرش حسین و جدش علی بن ابی طالب یاد می کند و سرمشقهای الهی را برای مردم باز می نویسد. شیوه و روش و منش علوی را شرح میدهد تا مردم خود به مقایسه میان حق و باطل دست پیدا کنند و جویندگان حقیقت در آشفتگی و سردرگمی نمانند و میان اسلام راستین و آنچه حاکمان به نام اسلام ساخته اند فرق بگذارند.

ساکتان در مقابل ستم، ساکنان جهنم‌اند در کنار ستمگران.

ام سلمه می‌گوید: من می‌گویم آن مردمی که جسارت به مقدسات عالم را با گوش و چشم خودشان دیدند و شنیدند چرا خفقان گرفتند؟ چرا هیچ کدام دم بر نیاوردند؟ یک مرد نه، یک موجود زنده، در میان آنها نبود که نفس بکشد و با صدای نفسش ابراز وجود کند؟! می‌دانی چرا هیچ صدایی از آن آغل بزرگ حیوانات در نیامد؟ باورش برایت سخت است علی جان! (امام سجاد علیه‌السلام) ولی می‌گویم: از ترس محروم شدن از علوفه!

(روایت شیطان) از این پس و در طول روایت داستان، هنر مرا در ساخت و ساز شخصیت و عملکرد معاویه و امثال معاویه و رهروان راه معاویه خواهید دید. و از آن مهم‌تر مانیفست یا مرام‌نامه یا به عبارت دقیق‌تر دستورالعمل‌های که من به پیروانش ابلاغ کرده‌ام. همان صد فرمان در مقابل ده فرمان خدا به موسی که اشاره کردم. اگر مایلید که مرا و سیاست‌هایم را خوب بشناسید، لااقل عناوین این فرامین را دقیق به خاطر بسپارید. عنوان این دستورالعمل چه بود؟ برای از بین بردن یک اصل، ابتدا یک بدل بسازید و آن را جایگزین اصل کنید. ... (روایت راوی) اگر تقابل اسلام علوی و اسلام اموی در کربلا رخ نمی‌نمود، اسلام بدلی برای همیشه در جایگاه اسلام حقیقی و اصلی و علوی می‌نشست و هیچ رد و نشانی از آن باقی نمی‌گذاشت.

وقتی که آیۀ «فِي بُيوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ»، «خانه هایی که خدا به آنها رخصت رفعت بخشیده است» نازل شد، از پیامبر پرسیدند که مقصود از این خانه‌ها کدام خانه‌ها است؟ پیامبر فرمود: خانه پیامبر و اهل بیت پیامبر. ابوبکر اشاره کرد به خانۀ علی و از پیامبر با لحنی که انکار و اکراه در آن موج میزد پرسید: - یعنی خانۀ علی هم از همین خانه ها است؟ پیامبر فرمود: - برترینشان خانه علی است.