فکر میکنم که زندگی و رنج مثل کشاورز و باران با هم جور میشوند: اگر کمی از یکی نباشد، دیگری رشد نمیکند.

من شاید در کل زندگی ام افراد خیلی کمی را دوست داشته ام، در مقایسه با ده ها یا شاید صدها کتاب ( و اینجا، فقط کتاب هایی را که واقعا عاشقشان بوده ام حساب می کنم؛ حتی کتاب هایی که فقط نگاه کردن به آنها خوشحالت می کند، آنهایی که علی رغم آن چه در زندگی ات رخ می دهد باعث می شوند لبخند بزنی، کتاب هایی که همیشه مثل دوستی قدیمی به سراغشان می روی و می توانی به یاد بیاوری دقیقا اولین بار کجا آن هارا دیده ای _ مطمئنم که میدانی دقیقا دارم از چه حرف می زنم). اما همان چند نفر آدمی که دوستشان دارم... آن ها مطمئناً به اندازه همان کتاب ها می ارزند.❤️🌱

وقتی اومد تو، محکم چسبیده بود به یه کتاب. طوری بغلش کرده بود که انگار تنها پناهش توی دنیاست.

بعضی وقت ها فکر میکنم این میزان اندوه نیست که مهم است، بلکه مهم این است که چقدرش را بتوانی تاب بیاوری.

با حالتی بین سرزنش و‌آسودگی‌خاطر به خودش گفت که سر خدا بیشتر از این حرف‌ها شلوغ بود که هر حرکت او را دنبال کند.

تا وقتی کتاب و پول داشت، هیچ چیز فاجعه محسوب نمیشد.

او هرگز مثل بعضی ها اعتقاد نداشت که باید حتما یک نفر را ببینی تا با او دوست شوی، بسیاری از روابط ارزشمندش با کسانی بود که حتی وجود خارجی هم نداشتند.

کتاب ها برای او وسیله ای بودند برای پنهان شدن از زندگی...

حدس میزنم ما زیادی واقع بین هستیم. باید یک جورهایی خیال باف باشی تا از کتاب خواندن لذت ببری، حدالقل در شروع.

یه کتاب فروشی جای خوبی برای فکر کردنه.......

سارای عزیز می‌پرسی کتاب‌ها یا آدم‌ها. باید بگویم که انتخاب سختی است. کتاب‌ها فوق‌العاده‌اند و احتمالا در کلبه‌ای در جنگل خیلی به کار می‌آیند، اما کِیفِ خواندن یک کتاب معرکه چیست اگر نتوانی درباره‌اش به دیگران بگویی، از آن حرف بزنی و مدام از آن نقل‌قول کنی؟

آدم هایی را دیده ام که کاملا در مشکلاتشان غرق شده اند، مشکلات آهسته آهسته زیر پوستشان میخزد و آنها را از درون میخورد، تا جایی که دیگر به نظر میرسد واکنششان به آن مشکل از خود آن مشکل بدتر است. آنها بی رحم و تلخ میشوند، برای همین سخت یادت میماند که برایشان دل بسوزانی.

او هیچ کدام از صور فلکی را نمی شناخت و این احساس رهایی به او میداد. غم انگیز بود که تمام فکر و ذکر آدم ها درگیر اشکالی باشد که تلاش میکردند ستاره ها را به زور در قالبشان جا دهند.

آپارتمان پر بود از اسباب و وسایل، پیامد کوچک شدن فضای خانه و پیری که دیگر نه دلت می آمد چیزی را دور بیندازی و نه میتوانستی عادت به خرید چیزهای نو پیدا کنی.

" بعضی وقت ها از این حس خوشم میاد؛ از اینکه ما اونقدر کوچیکیم که دو نفر توی دو شهر مختلف می تونن به یه آسمون نگاه کنن"

بوش رو حس می‌کنی؟ بوی کتاب تازه رو. ماجراجویی‌هایی که هنوز خونده نشدن. دوست‌هایی که هنوز باهاشون آشنا نشدی، ساعت‌ها تعقیب و گریز. جادویی که در انتظارته.

آدم‌ها تا این اندازه عجیب بودند. آنها می‌توانستند نسبت به تو کاملا بی اعتنا باشند، اما به محض اینکه یک کتاب بر می‌داشتی، این تو بودی که بی نزاکت محسوب می‌شدی🤷‍♀️

"او هرگز مثل بعضی ها اعتقاد نداشت که باید حتما یک نفر را ببینی تا با او دوست شوی-بسیاری از روابط ارزشمندش با کسانی بود که حتی وجود خارجی هم نداشتند."

«بوش رو حس می‌کنی؟ بوی کتاب تازه رو. ماجراجویی‌هایی که هنوز خونده نشدن. دوست‌هایی که هنوز باهاشون آشنا نشدی، ساعت‌ها تعقیب‌وگریز جادویی که در انتظارته.».