بریده‌های کتاب نیست

نیامدی و غمت بارها به من سر زد چو در بر او نگشودم نرفت و بر در زد بنا نبود که دل با غم تو بنشیند همین که نام تو را برد، من دلم پر زد گریست با من و از قصه جدایی گفت به سر سلامتی ام ساغری به ساغر زد چو دید در جگرم تیر بی وفایی را برون کشیدش و این بار کارگرتر زد چه کرد عشق تو با من که با هزار ستم دلم هنوز برای غم تو می لرزد

قدر شادی ها و غم ها را بدان ، این لحظه ها / آخرین غم ها و شادی هاست بعضی وقت ها

گفت اگر فریاد ممکن نیست تنها " آه " باش قدر آهی ناله‌‌ی مظلوم را همراه باش ..

یکی ایمان خود را باخت اینجا، دیگری جان را نماندم جا و در عشقش دلم را باختم من هم تو تنها نیستی ای دل که تاوان می‌دهی اینجا تقاصِ دیدن آن چشم را پرداختم من

گر انتظار وفا داشتم خطا کردم / تو سنگ دل گر به خودت وفا کنی کافی ست

ما صلح‌پیشه‌ایم نه اما شبیه خَلق کز ترسِ جنگ، خانه به دشمن سپرده‌اند ❤️🇮🇷💪🏻

هرچه با لبخند پنهان می‌کنی اندوه را ماه پشت ابر هم پیداست بعضی وقت‌ها خنده‌ی شیرین گل یا گریه‌ی تلخ گلاب؟ مرگ، بیش از زندگی با ماست بعضی وقت‌ها

بادها هرگز نمی‌فهمند گیسوی رها دلرباتر می‌شود وقتی پریشانش کنند

تو قدر تجربه ی عشق را نمی دانی / به آرزویش اگر اکتفا کنی کافی ست

هرچه با لبخند پنهان میکنی اندوه را ماه پشت ابر هم پیداست بعضی وقت ها

این که آدم یک جهان تنهاست بعضی وقت ها / قصه ای غمگین ولی زیباست بعضی وقت ها

من از خاطر نبردم هرگز اقیانوس بودن را کنون شاید کویر، اما هنوز از دور، دریایم ز خواب مرگ بیدارم مکن صبح قیامت هم که با این خسته‌جانی تا ابد باید بیاسایم

ای دوست گر قرار بر بیزاری از تو بود / خود را چرا برای من آراستی بگو

در نمازم فکر می‌کردم چه کاری داشتم؟ یادم آمد با دل سنگت قراری داشتم بر همین سجاده در مستی دلم را باختم در همین میخانه با هستی قماری داشتم شیشه می را اگر نشکسته بودم دستِ کم با خود از لب‌های سرخت یادگاری داشتم آنچه ما آموختیم از عمر درس رنج بود ای فلک من سنگدل آموزگاری داشتم چون صدف بر خاک ساحل ماندم اما مثل موج باز می‌گشتم اگر چشم انتظاری داشتم در دلت یادی هم از من نیست می‌دانم ولی من زمانی در دل سنگت مزاری داشتم

تمام راه ز خویش آبشار می‌پرسید چه شد که رود به تصمیم پرتگاه رسید؟ چه شد که مرگ به چشم درخت زیبا شد؟ چه شد که برگ، دل از شاخسار خویش برید؟

چو از دیوار عشق آجر به آجر کاستی ای دوست / نماند از آشنایی ها به جز بیگانگی چیزی *************************************************************** مگو با هیچ کس با من چه کردی ! بیم از آن دارم / که در عالم نماند دیگر از مردانگی چیزی

تازه راضی کرده ام دل را به دینداری ولی بیم آن دارم که دین داران پشیمانش کنند

لطف خداست موهبت زندگی ولی وقتی عمیق می نگری، مرگ نعمت است