بریده‌های کتاب تعلیم و تربیت در اسلام

هر کاری را که به آن تصمیم می‌گیری، آن آخرهایش را نگاه کن.

اسلام که نگفته دین را بیاموزید، گفته دین را عمل کنید. ولی وقتی می‌خواهیم دین را عمل کنیم، بدون آموختنش ممکن نیست.

قدرت یک جوان در اصلاح نفس خود از یک پیر بیشتر است.

پوک‌ترین و بی‌مغزترین حرف‌ها همین حرف منسوب به زرتشت است که می‌گوید: < گفتار نیک، پندار نیک، کردار نیک>. آخر نیکی چه هست؟ مثل این است که از مهندسی برای ساختمان یک مسجد طرح بخواهند، بعد به او بگویند طرح شما چیست؟ بگوید یک ساختمان خوب. اول باید دید "خوب" در نظر او چیست؟ یا به یک خیاط بگویند چه مدل لباس می‌دوزی؟ بگوید یک مدل خوب! ولی معلوم نباشد خوبِ او چگونه است. وقتی می‌گوییم اصول و مبانی اخلاق اسلامی، معنایش این است که ببینیم اسلام چه چیزهایی را اخلاق خوب می‌داند و چه چیزهایی را اخلاق بد؛ در این‌صورت ما می‌توانیم روش اخلاقی و تربیتی اسلام را بفهمیم. #تعلیم_و_تربیت_در_اسلام #شهید_مطهری

مکاتب اخلاقی که از قدیم بوده بیشتر مذهبی بوده و بس، و به هر نسبت که دین و ایمان ضعیف گردیده عملًا دیده شده است که اخلاق بشر پایین آمده.

اگر اکثر مردم زمین را پیروی کنی، تو را از راه حق منحرف می کنند. دلیلش این است که اکثر مردم پیرو گمان و تخمین اند نه پیرو عقل و علم و یقین.

زن به عنوان یک صاحب عفت، حامل یک امانت بزرگ انسانی است نه دارای یک امر شخصی که اگر از آن بگذرد از شخص خودش گذشته؛ اگر بگذرد، به یک امانت انسانی خیانت کرده است. مرد هم باید عفیف باشد، زن هم باید عفیف باشد. ولی می‌دانیم که اگر دنیا را هم از نام تساوی حقوق زن و مرد پر کنند، تشابه حقوق زن و مرد را کسی نمی‌تواند درست کند، و در اینکه زن و مرد دو جنسی هستند که در برخی امور انسانی با یکدیگر مشترک هستند و در برخی دیگر از نظر کیفی با یکدیگر اختلاف دارند تردیدی نیست. و لهذا عفت زن یک امری است که مورد تجاوز مرد قرار می‌گیرد ولی عفت مرد هیچ وقت مورد تجاوز زن قرار نمی‌گیرد.

برای جهالت انسان همین بس که هر چه می شنود نقل کند.

انسان یعنی انسانیت، یعنی فضایل انسانی، نه این گوشت و پوست. اگر انسان این گوشت و پوست بخواهد باشد هیچ فرقی میان انسان و حیوان نیست، انسان هم حیوانی است که جانی دارد و می‌خورد و می‌خوابد و شهواتی دارد، پس برایش نمی‌توان ارزش قائل شد. وقتی می‌گوییم «انسان»، به اعتبار آن کمالات و اعتبارهای انسانی می‌گوییم. اگر کسی ضد انسان باشد و در واقع انسان بالقوه و ضد انسان بالفعل باشد، او انسان شمرده نمی‌شود.

جهل غالباً در احادیث در مقابل علم نیست، در مقابل عقل است، یعنی بی‌فکری نه بی‌علمی. برای بی فکری و حساب نکردن انسان کافی است که هرچه را می‌شنود باور و نقل کند.