بریده‌های کتاب صالحان

ما فقط برای این می‌کشیم که یه دنیایی بسازیم که توش دیگه کسی کسی رو نکشه!

دست کم فقط قدرت متنفر بودن برایم باقی مانده. این بهتر از آن است که آدم هیچ احساسی نداشته باشد.

شرف آخرین دارایی فقراس. خودت اینو خوب می‌دونی، و اینم می‌دونی که شرف قلب انقلابه.

من پذیرفته‌ام دست به آدم‌کشی بزنم تا استبداد ریشه کن شود. اما در پس آن‌چه تو می‌گویی چهره استبدادی را می‌بینم که اگر مستقر شود، از من یک آدم‌کش خواهد ساخت، حال آن‌که من می‌خواهم دادگستر باشم، مجری عدالت.

آدم برای این‌که بتونه خودش رو بکشه باید خیلی جونش رو دوست داشته باشه. انقلابیِ واقعی هیچ‌وقت انقدر جون‌دوست نیست.

حالا می‌دونم هیچ‌چیز خوبی توی نفرت نیست.

اگر بشریت انقلاب را طرد کند چی؟ و اگر همه ملت که تو برایش مبارزه می‌کنی نپذیرد که بچه‌هایش کشته شوند چی؟ باید ملت را هم سرکوب کنیم؟

مرگ بزرگترین اعتراضم علیه دنیایی از اشک و خون است...

همه دروغ می‌گن. فقط باید بلد باشی خوب دروغ بگی!

مردن و خلاص شدن از تضاد‌های درونت خیلی ساده‌تر و آسون‌تر از زندگی کردن با این تضاد‌های درونیه.

آیا می‌توانم کاری را که خودم نمی‌توانم بکنم، به دیگران توصیه کنم؟

ما دیگه بچه نیستیم. همون دفعه‌ی اولی که می‌کشی، بچگی هم‌ میره پی کارش. یه بمب می‌اندازی، و در عرض یک ثانیه کل زندگی رو سرت خراب می‌شه. اره، حالا ما هر لحظه می‌تونیم‌ بمیریم. ما‌ همه‌ی زندگی رو دور زدیم، یه دور کامل.

نمی‌توانم اجازه بدهم بگویی هرکاری مجاز است. صدها نفر از برادران‌مان کشته شدند تا دیگران بدانند همه کاری مجاز نیست.

ملت خاموش است، صدایش در نمی‌آید، چه سکوتی، چه سکوتی...

کالیایف: فکر می‌کنن ديوونم، فکر می‌کنن هوایی‌ام. ولی من هم مثل اونا یه آرمان دارم. مثل اونا دلم میخواد خودم رو فدای آرمانم بکنم. من هم می‌تونم مثل اونا زرنگ باشم، تودار باشم، دروغ بگم، خودم رو بروز ندم. اما زندگی بازم به نظر قشنگه، محشره. من زیبایی رو دوست دارم، از خوشبختی خوشم می‌آد! واسه همینه که از استبداد بیزارم. چطوری می‌تونم اینها رو براشون توضیح بدم؟ انقلاب، آره، معلومه! ولی انقلاب واسه زندگی، واسه فرصت دادن به آدم‌ها که زندگی‌ کنن و از زندگی لذت ببرن، می‌فهمی؟

کالیایُف : می توانید مرا بکشید،اما نمی توانید درباره ام قضاوت کنید.

یاد گرفته‌ام در لحظه‌ای که بیش‌تر از هر موقع می‌ترسم، آرام بمانم.