بریده‌های کتاب دادگسترها (نمایشنامه در پنج پرده)

دست کم فقط قدرت متنفر بودن برایم باقی مانده. این بهتر از آن است که آدم هیچ احساسی نداشته باشد.

مرگ بزرگترین اعتراضم علیه دنیایی از اشک و خون است...

کالیایُف : می توانید مرا بکشید،اما نمی توانید درباره ام قضاوت کنید.

ما فقط برای این می‌کشیم که یه دنیایی بسازیم که توش دیگه کسی کسی رو نکشه!

شرف آخرین دارایی فقراس. خودت اینو خوب می‌دونی، و اینم می‌دونی که شرف قلب انقلابه.

آدم برای این‌که بتونه خودش رو بکشه باید خیلی جونش رو دوست داشته باشه. انقلابیِ واقعی هیچ‌وقت انقدر جون‌دوست نیست.

حالا می‌دونم هیچ‌چیز خوبی توی نفرت نیست.

همه دروغ می‌گن. فقط باید بلد باشی خوب دروغ بگی!

مردن و خلاص شدن از تضاد‌های درونت خیلی ساده‌تر و آسون‌تر از زندگی کردن با این تضاد‌های درونیه.

ما دیگه بچه نیستیم. همون دفعه‌ی اولی که می‌کشی، بچگی هم‌ میره پی کارش. یه بمب می‌اندازی، و در عرض یک ثانیه کل زندگی رو سرت خراب می‌شه. اره، حالا ما هر لحظه می‌تونیم‌ بمیریم. ما‌ همه‌ی زندگی رو دور زدیم، یه دور کامل.

کالیایف: فکر می‌کنن ديوونم، فکر می‌کنن هوایی‌ام. ولی من هم مثل اونا یه آرمان دارم. مثل اونا دلم میخواد خودم رو فدای آرمانم بکنم. من هم می‌تونم مثل اونا زرنگ باشم، تودار باشم، دروغ بگم، خودم رو بروز ندم. اما زندگی بازم به نظر قشنگه، محشره. من زیبایی رو دوست دارم، از خوشبختی خوشم می‌آد! واسه همینه که از استبداد بیزارم. چطوری می‌تونم اینها رو براشون توضیح بدم؟ انقلاب، آره، معلومه! ولی انقلاب واسه زندگی، واسه فرصت دادن به آدم‌ها که زندگی‌ کنن و از زندگی لذت ببرن، می‌فهمی؟

مردن و خلاص شدن از تضادهای درونت خیلی ساده‌تر و آسون‌تر از زندگی کردن با این تضادهای درونیه.

تا وقتی هنوز حتی یه نفر توی این دنیا در بنده، آزادی هم خودش یه زندونه!

ولی باز نفرت داشتن خیلی بهتر از اونه‌که هیچ‌ احساسی نداشته باشی.

دنیا شده برهوت، برهوتی خالی از انسانیت.