بریده‌های کتاب کتابخانه نیمه شب

ما فقط چیز های رو می دونیم که درک می کنیم .هرچیزی که تجربه میکنیم در اصل فقط درک و تدبیر خودمون از اون چیزه . آنچه نگاهش میکنی اهمیتی ندارد؛ آن چیزی مهم است که میبینی.

گاهی تنها راه یادگرفتن زندگی کردنه

از نقص و ناکاملی خوشم می آد. دوست دارم مرگ رو به عنوان یکی از گزینه های ممکن داشته باشم...

.... دیگه به خاطر درخت های زیادِ اطرافت، جنگل رو نمی بینی.

با اطمینان به سوی رویاهایت قدم بردار . آن زندگی ای را تجربه کن که تصور کرده ای .

می‌تونی دربارهٔ انتخاب‌هات تصمیم بگیری، اما دربارهٔ نتایجشون نه

نورا دوست داشت در جاهانی خالی از هر گونه شرارت و ظلم زندگی کند اما متاسفانه تمام دنیا ها یی که می توانست انتخاب کند پر از انسان بودند

مهره ی محبوب من رُخه ؛ همون مهره ایه که همه فکر میکنن لازم نیست مراقبش باشن . خیلی صاف و صادقه . آدم حواسش رو جمع وزیر و اسب و فیل میکنه ، چون حرکت های مخفی و جال میکنن ، اما معمولا این رُخه که غافلگیرت میکنه . اونی که صاف و صادقه ، هیچ وقت دقیقا چیزی نیست که نشون میده .

"مهم نیست کدوم شاخه ی زندگی رو انتخاب کنیم،در هر صورت فاسد و خرابیم."

آدم‌ها هم مثل شهرند. نمی‌شود به‌خاطر چند بخش کمتر جذابشان، به‌کل آنها را کنار گذاشت. شاید جاهایی دارند که آدم خیلی ازشان خوشش نمی‌آید، مثلاً حومهٔ شهر و کوچه‌های فرعی تاریک و خطرناک، اما بخش‌های خوبی هم دارند که حضور در آنها را ارزشمند می‌کند.

اگر هدف شما چیزی باشد که نیستید، همچنان شکست می‌خورید. برای خودتان هدف داشته باشید. هدفتان نگاه و رفتار و فکر کردن به گونه‌ای باشد که دوست دارید‌. برای صحیح‌ترین نسخه از خودتان هدف داشته باشید. خودتان را در آغوش بگیرید. آن را بپذیرید. عاشقش باشید. با آن سخت کار کنید. وقتی مردم شما را مسخره و استهزا می‌کنند، لحظه‌ای به آن‌ها فکر نکنید. اغلب شایعات همان حسادت در قالب دیگری است. سرتان را پایین نگاه دارید. به استقامت خودتان بچسبید. همچنان شنا کنید...

لحظات خوش هم اگر به اندازه ی کافی مهلت داشته باشند ، می توانند به درد تبدیل شوند .

نمی تونی بری سراغ مرگ . مرگ می آد سراغ تو .

هرگز همراهی ندیدم که به اندازه تنهایی بتواند با انسان همراه شود .