بریده‌های کتاب قضیه نامه‌های عاشقانه

بعضی وقت‌ها برای آدمی مثل من که بیش‌تر اهل خلوت و تنهایی است، دوری از هیاهوی جمع به بزرگ‌ترین خواسته‌ی زندگی تبدیل می‌شود.

بیشتر جاهای دنیا را گشته ام. اثری از برابری در دنیا ندیده ام، البته هنوز به دموکراسی اعتقاد دارم ولی دموکراسی را باید از بالا به مردم تحمیل کرد. باید بهشان زورچپانش کرد. انسان ها دوست ندارند با هم برابر و برادر باشند. شاید روزی اینطور خواسته ای داشته باشند ولی الآن ندارند. هفته پیش که وارد لندن شدم و دیدم مردمی که در قطار ایستاده اند حاضر نیستند یک قدم جلو بروند که برای بقیه هم جا باز شود، تمام اعتقادم به برادری انسان ها از بین رفت. نمی شود انسان ها را فقط با تکیه به خصایل نیک انسانی به فرشته تبدیل کرد. لااقل فعلأ چنین چیزی نمی شود. الان فقط باید با قوه ی قهریه آن ها را وادار کرد با هم رفتار بهتری داشته باشند. شاید ده هزار سال دیگر اوضاع تغییر کند. عجله فایده ای ندارد. تکامل روند آهسته ای دارد.

-آنتونی کید: "خوب بلدی خونسردی ات را حفظ کنی، باتل. تبریک می گویم." -باتل: "هیچ وقت احساسی از خودت نشان نده. این چیزی است که یک بار یاد گرفته ام و تا حالا خیلی هم برایم مفید بوده."

- پس راه نجاتی وجود ندارد؟ - همیشه راه نجاتی وجود دارد. [...] می‌دانی در نود درصد موارد راه نجات چیست؟این که آدم سازش کند. کوتاه بیاید.

از این آزادی عملی که الان دارد، خوشحال است. بنابراین راضی کردنش برای این‌که آزادی عمل را کنار بگذارد و تن به ازدواج بدهد، کار خیلی سختی است.

احساس می‌کنم داریم به لحظه حساس نهایی نزدیک می‌شویم. لحظه‌ای که یک نفر می‌گوید: «پیشخدمت جیمز» و همه رازها برملا می‌شود.

بعضی وقت ها برای آدمی مثل من که بیشتر اهل خلوت و تنهایی است، دوری از هیاهوی جمع به بزرگ ترین خواستهٔ زندگی تبدیل می شود.

در مجموع همیشه بهتر است راست بگویید. آدم اگر یک دروغ کوچولو بگوید، برای اینکه آن دروغ را رفع و رجوع کند، مجبور می‌شود دروغ های بیشتری بگوید و زنجیره ی دروغ ها همینطور ادامه پیدا می کند.

از قدیم گفته‌اند ، سیاست پدر و مادر ندارد.