بریده‌های کتاب تنهایی پرهیاهو

"هر چه بیشتر می‌خوانم، بیشتر احساس نادانی می‌کنم. دانش همان چیزی است که نمی‌دانم، نه آنچه که می‌دانم."

من لبخند بر لب در گذرم چون کیف دستی ام پر از کتاب هایی است که انتظار دارم همان شب بر من رازهایی بگشایند که خودم نمی دانم.😎

تفتیش‌کننده‌های عقاید و افکار در سراسر جهان، بیهوده کتاب‌ها را میسوزانند، چون اگر کتاب حرفی برای گفتن و ارزشی داشته باشد، در کار سوختن فقط از آن خنده‌ای آرام شنیده می‌شود.

کیف دستی‌ام پر از کتاب‌هایی است که انتظار دارم همان شب بر من دربارۀ خودم رازهایی را بگشایند که نمی‌دانم.

من می‌توانم به خودم تجمل مطرود بودن را روا بدارم، هر چند هرگز مطرود نیستم، فقط جسماً تنها هستم، تا بتوانم در تنهایی‌ای بسر ببرم که ساکنانش اندیشه‌ها هستند.

کیف دستی‌ام پر است از کتاب هایی که انتظار دارم بر من درباره خودم رازهایی را بگشایند که نمی‌دانم.

اغلب فکر میکنیم اینکه به یاد کسی هستیم منتی است بر گردن آن شخص! غافل از اینکه اگر به یاد کسی هستیم این هنر اوست نه ما! به یاد ماندنی بودن بسیار مهمتر از به یاد بودن است.

... انسان شریف هرگز به اندازه کافی شریف نیست و هیچ تبهکاری هم تمام و کمال تبهکار نیست.

نور زندگی از آتش برمی‌خیزد و آتش از مرگ چوب

انسان شریف هرگز به اندازه کافی شریف نیست و هیچ تبهکاری هم تمام و کمال تبهکار نیست.

انسان شریف هرگز به اندازه کافی شریف نیست و هیچ تبهکاری هم تمام و کمال تبهکار نیست.

افکار واقعی از بیرون حاصل می‌شوند و مثل ظرف سوپی که با خود به سرکار می بریم، آنها را مدام به همراه داریم.

نه، آسمان عاطفه نمی‌شناسد، همچنان که انسان دوپا بویی از عاطفه نبرده است.

دو چیز ذهن مرا مدام با اعجابی فزایده و از نو، پر می‌کند: آسمان پر ستاره‌ی بالای سرم و قانون اخلاقی درون وجودم.

وقتی شروع به خواندن میکنم، به عالم دیگری فرو میروم.

کیف دستی‌ام پر از کتاب‌هایی است که انتظار دارم همان شب بر من درباره‌ی خودم راز‌هایی را بگشایند که نمیدانم.

بالاترین همۀ قوانین عشق است، و عشق شفقت است.