بریده‌های کتاب دختری که ماه را نوشید!

پرسید: «درمون می‌شه؟» خواهر ایگناتیا خندید. «وای آنتین بامزه! هیچ درمونی واسه اندوه نیست.»

صبر بال ندارد صبر فرار نمی کند نه می وزد، نه می لرزد، نه می لغزد صبر موج اقیانوس است دود کوه‌هاست خطوط روی مرداب است هم نوایی ستاره‌هاست که بی‌وقفه آواز می‌خواند

هیولا عاشق مرداب بود و مرداب عاشق هیولا. سینه‌ی هیولا پر از گرما و احساسات زندگی بخش بود. خودش پرتوهای عشق رو می‌دید که بیرون می اومد. هیولا دلش کلمه میخواست تا اون عشق رو توضیح بده. پس کلمه ها اومدن.

در هر نسیم صدای بهار هست هر درخت خوابیده رویای سبز می بیند و کوه های سترون با غنچه بیدار می شوند.

دانش قدرتمنده ولی وقتی پنهان باشه خطرناکه

بعضی وقتا واقعیت رو نمیشه گفت.و به خاطر همین یکم دستکاری میشه

چیزی که نباید اجازه‌ی اتفاق افتادنش را می‌دادند نظر دادن مردم بود، نظر داشتن و نظر دادن در نهایت خطرناک‌ترین کار ممکن بود

" غم باعث شده که عقلت و از دست بدی "

مردی با صورت زخمی دید. به نظرش آشنا می آمد ولی نمی توانست بگوید کیست. در چشم هایش و در روحش مهربانی موج میزد، قلبش پر از عشق بود و توی دستش یک چاقو.

قلب از نور ستاره درست شده و زمان رنجش دوری و از دست دادن در تاریکی ریسمانی ناگسستنی است که بی نهایت را به بی نهایت وصل می کنند. قلب من برای قلبت آرزو می کند و آن آرزو حتمی است. وقتی دنیا می چرخد وقتی جهان بزرگ می شود. و وقتی راز عشق دوباره و دوباره در راز تو برملا می شود من رفته ام ولی برخواهم گشت

فقط به خاطر این که تو چیزی رو نمیتونی ببینی به این معنی نیست که اون وجود نداره.بعضی چیزای خارق‌العاده تو دنیا نامرئی‌ان. اعتماد کردن به چیزای نامرئی دنیا اونا رو قدرتمند تر و شگفت انگیز تر میکنه.

«چون تو نمی بینیش دلیل نمی شه وجود نداشته باشه،بیشتر چیزای خارق‌العاده ی دنیا نامرئی ان.»

در هر نسیم صدای بهار هست هر درخت خوابیده رویای سبزی می بیند با غنچه بیدار می‌شود جادو موج پشت موج زیر پوستش حرکت می‌کرد، ولی هنوز هیچ کدام از امواج جادو به ساحل نرسیده بود

او اینجاست، او اینجاست ، او اینجاست . در همه ی این سال ها مغزش تصویر اورا کشیده بود. بچه اش فقط یک تخیل نبود،بلکه تنها بچه اش د رآن خانه بود . تصویر کشیده شده واقعی بود .حالا مطمئن بود.

کم طاقتی مال موجودات کوچیکه، مثل کک، قورباغه و کرم میوه. عزیزم تو خیلی بزرگ تر از کرم میوه هستی

با خودش زمزمه کرد:«حالم خوبه» با اینکه میدانست اینطور نبود!

امید.غنچه هایی که آخر زمستون در‌می‌آن چقدر بی جونن!انگار مردن!وقتی توی دستمون میگیریمشون چقدر سردن!ولی خیلی طول نمیکشه که اونا بزرگ میشن،می‌شکفن و بعد همه دنیا سبز میشه.

شجاعت فایده نداره.شجاعت نه چیزی میسازه،نه از کسی مراقبت میکنه و نه به نتیجه‌ای می‌رسه.فقط آدم رو به کشت میده. _دختری که ماه را نوشید_

با خودش زمزمه کرد:«حالم خوبه.» ولی میدانست که این طور نبود.