بریده‌ کتاب‌های دختری که ماه را نوشید!

در هر نسیم صدای بهار هست هر درخت خوابیده رویای سبز می بیند و کوه های سترون با غنچه بیدار می شوند.

دانش قدرتمنده ولی وقتی پنهان باشه خطرناکه

بعضی وقتا واقعیت رو نمیشه گفت.و به خاطر همین یکم دستکاری میشه

چیزی که نباید اجازه‌ی اتفاق افتادنش را می‌دادند نظر دادن مردم بود، نظر داشتن و نظر دادن در نهایت خطرناک‌ترین کار ممکن بود

فقط به خاطر این که تو چیزی رو نمیتونی ببینی به این معنی نیست که اون وجود نداره.بعضی چیزای خارق‌العاده تو دنیا نامرئی‌ان. اعتماد کردن به چیزای نامرئی دنیا اونا رو قدرتمند تر و شگفت انگیز تر میکنه.

در هر نسیم صدای بهار هست هر درخت خوابیده رویای سبزی می بیند با غنچه بیدار می‌شود جادو موج پشت موج زیر پوستش حرکت می‌کرد، ولی هنوز هیچ کدام از امواج جادو به ساحل نرسیده بود

او اینجاست، او اینجاست ، او اینجاست . در همه ی این سال ها مغزش تصویر اورا کشیده بود. بچه اش فقط یک تخیل نبود،بلکه تنها بچه اش د رآن خانه بود . تصویر کشیده شده واقعی بود .حالا مطمئن بود.

کم طاقتی مال موجودات کوچیکه، مثل کک، قورباغه و کرم میوه. عزیزم تو خیلی بزرگ تر از کرم میوه هستی

با خودش زمزمه کرد:«حالم خوبه» با اینکه میدانست اینطور نبود!

امید.غنچه هایی که آخر زمستون در‌می‌آن چقدر بی جونن!انگار مردن!وقتی توی دستمون میگیریمشون چقدر سردن!ولی خیلی طول نمیکشه که اونا بزرگ میشن،می‌شکفن و بعد همه دنیا سبز میشه.

شجاعت فایده نداره.شجاعت نه چیزی میسازه،نه از کسی مراقبت میکنه و نه به نتیجه‌ای می‌رسه.فقط آدم رو به کشت میده. _دختری که ماه را نوشید_

با خودش زمزمه کرد:«حالم خوبه.» ولی میدانست که این طور نبود.

امید، غنچه هایی که آخر زمستون در میان چقد بی جونن! انگار مردن! وقتی تو دستمون میگیرمشون چقد سردن! ولی خیلی طول نمیکشه که اونا بزرگ میشن، میشکفن و بعد همه ی دنیا سبز میشه.

چیزی که نبايد اجازه‌ی اتفاق افتادنش را می‌دادند، نظر دادن مردم بود. نظر دادن و نظر داشتن در نهايت خطرناک‌ترین اتفاق بود.

«معلومه که در نور ستارگان جادو وجود داره. این رو همه میدونن. اما نور ماه فرق داره. نور ماه خود جادوست. میتونی از هر کسی دوست داری بپرسی.»

هیولا میخواند: از دانه های شن است نور آفرینش فضای آفرینش زمان بی انتهای آفرینش و همه چیز به دانه های شن باز میگردد!

چرا باید به دنیا اهمیت بدم؟دنیا هیچوقت به من اهمیت نداده.اگه من دلم بخواد بسوزونمش،میسوزونمش.

نگاهش شبیه اصرار ریشه برای جا گرفتن در دل زمین بود.

"او فواره ای از اندوه بود"