بریده‌ای از کتاب دختری که ماه را نوشید! اثر کلی بارنهیل
1403/5/9
0.1
119
صفحۀ 159
امید.غنچه هایی که آخر زمستون در‌می‌آن چقدر بی جونن!انگار مردن!وقتی توی دستمون میگیریمشون چقدر سردن!ولی خیلی طول نمیکشه که اونا بزرگ میشن،می‌شکفن و بعد همه دنیا سبز میشه.
امید.غنچه هایی که آخر زمستون در‌می‌آن چقدر بی جونن!انگار مردن!وقتی توی دستمون میگیریمشون چقدر سردن!ولی خیلی طول نمیکشه که اونا بزرگ میشن،می‌شکفن و بعد همه دنیا سبز میشه.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.