بریده‌های کتاب از قیطریه تا اورنج کانتی

ماهیت عشق برگرفته از زن است ، چون می تواند مادر شود.

اما مادر بودن معمایی ست حل‌نشدنی.

خداحافظی کردن کمی مانند مردن میماند ..... و تو امشب خداحافظی کرده ای تو امشب کمی مرده ای .

بسیاری از مردان زنان را نمشناسند . یا او را کنیز خود میپندارند یا از او می ترسند. با این وصف یک چیز در نگاه اکثر مردان ثابت است : تحسین درونی قدرت لایزال زن. چهره ی فرشته ی آسایش .قداستش .قلب بزرگش. قدرت جسمی فراوانش .شکیبایی تمام نشدنی اش.

تنها حُسن بیماری های مرگبار این است که همه تحمل تان میکنند ، تا حد لوس کردن تان .

تنها وسوسه ای که کسی نتوانسته برچنگ زدن بر آن غالب شود وسوسه امید بود.

او مثل تو اعتقاد داشته دوست داشتن سرزمین مادری برای خوشبختی کافی‌ست.

یا جمله ی بیلی وایلدر میوفتی که خروارخروار سیگار میکشید: نمیخوام وقتی اتومبیلی زیرم کرده و افتادم توی جوب و دارم جون میدم ، آرزو کنم ای کاش چندتا سیگار بیشتر کشیده بودم .

بیماری و نیایش طی تاریخ با هم جلو آمده اند.از سرزمینی به سرزمین دیگر و از عصری به عصر دیگر.تاریخ تمدن لبالب از نیایش برای رویایی با بیماری هاست،چه در یهودیت چه در مسیحیت و چه در اسلام.

خداحافظی نکبت است. خداحافظی کردن کمی مانند مُردن می‌ماند... و تو امشب خداحافظی کرده‌ای، تو امشب کمی مُرده‌ای.

تصور می‌کردی زندگی‌ات را در دست داری، اما ناگهان می‌فهمی زندگی تو را در مشتش گرفته.

آه، مادر... مادر... مادر... چرا نباید سرم را روی دامنت بگذارم و زار زار گریه کنم؟ برای چه باید ادای آدم‌های قوی و خوددار را در بیاورم؟ دلم می‌خواهد گریه کنم و تو دل‌داری‌ام بدهی. دلم می‌خواهد بپرم بغلت و سرم را نوازش کنی. به سن و سالم نگاه نکن، راستش خیلی چیزهای بچگی در من باقی مانده است. من هنوز کودکم.

آدمها تنهان ، تنهای تنها . تو خودتی ، فقط خودت .