بریده‌ کتاب‌های آتش بدون دود

اکثریت، نظر خود را از کسانی وام می گرفت که در گذشته، به شکلی و به دلیلی آگاهی و شناخت خود را ثابت کرده بودند اکثریت ، به اندیشیدن فرا خوانده نشده بود تا به هنگام، بتواند به عنوان یک کل ِ اندیشمند ، راه را از بیراهه تشخیص بدهد .

تاریخ را تنها خرده دروغ های خنده اور تاریخی قابل تحمل میکند ؛ وگرنه چیزی به جز خون مظلومان مرکب تاریخ نبوده است

بدا به حال همه ی انها که محبت را دکان میکنند تا با تجارت تزوبر و تقلب ، به جاه و مقامی برسند

+از فردا و فردا ها نمی ترسی ؟ -ما عمری بی فردا بوده ایم

اما هر منطقی هرقدر هم قدرت توجیه داشته باشد قدرتِ از میان بردن اندوه بازمانده از یک فاجعه را ندارد.

شناختنِ از دور مثل نشناختن است!

آن کس که غروب را عاشق است، دلِ شکسته‌ای دارد؛ آن کس که پرندگان را عاشق است، سودای سفر دارد؛ آن کس که نانش را با دل شکسته و سودای سفر می‌خورد، خانه‌اش را، خاکِ وطنش را، و عاشقش را دوست ندارد.

رذل، کسی‌ست که در راه برآورده شدن آرزوهای خودش، مرگِ غریبه‌ها را عروسی بداند و مرگ نزدیکان خودش را فاجعه.

تنها عشق است که می‌تواند شقاوت را تکیه‌گاه خویش کند. فقط عشق می‌تواند بی‌رحمانه نگاه کند و فروتنی را به مسخره بگیرد. عشق، مثل انقلاب است. خنجرش را که زمین بگذارد، دیگر چیزی نیست.

به امید ستاره زندگی کردن، روی زمین هیچ چیز نداشتن ، و چشم به ستاره یی در اسمانها دوختن ... همیشه چنین بوده سرنوشت غم انگیز ترکمن