بریده‌های کتاب آتش بدون دود (مجموعه هفت جلدی)

تنها عشق است که می‌تواند شقاوت را تکیه‌گاه خویش کند. فقط عشق می‌تواند بی‌رحمانه نگاه کند و فروتنی را به مسخره بگیرد. عشق، مثل انقلاب است. خنجرش را که زمین بگذارد، دیگر چیزی نیست.

به امید ستاره زندگی کردن، روی زمین هیچ چیز نداشتن ، و چشم به ستاره یی در اسمانها دوختن ... همیشه چنین بوده سرنوشت غم انگیز ترکمن

+بویان‌میش! گرفتار تردیدم نکن! بگذار مثل سنگ باقی بمانم. گرفتار تردیدم نکن که یک گالان اوجای مردّد، یک پول سیاه هم نمی‌ارزد! -درست برعکس گالان! انسان فقط وقتی انسان است که خودش را معیار همه‌چیز نداند و باور کند که ممکن است خیلی‌ها، خیلی چیزهارا بهتر از او بفهمند.

تو خوب می دانی که آتش، بدون دود نمی‌شود. این دود، یک روز به چشم فرزندان تو خواهد رفت و آنها را کور خواهد کرد.

از جان گذشته، سخت می‌جنگد!

بدا به حال همه‌ی آنها که محبت را دکان می‌کنند تا با تجارت تزویر و تقلب، به جاه و مقامی برسند...

اکثریت، نظر خود را از کسانی وام می گرفت که در گذشته، به شکلی و به دلیلی آگاهی و شناخت خود را ثابت کرده بودند اکثریت ، به اندیشیدن فرا خوانده نشده بود تا به هنگام، بتواند به عنوان یک کل ِ اندیشمند ، راه را از بیراهه تشخیص بدهد .

عشق ترکیبی است از پَر و تبر

ما به وحدت نیازمندیم، همان‌گونه که به آب و عشق.

آفتاب، مال جوان‌هاست! آفتاب مال آنهاست که می‌جنگند و تنشان گرمی می‌خواهد.

- ما را نگاه کن که به آزادی و سفره‌ی خالی قانعیم؛ اما آنها همین را هم قبول نمی‌کنند. - شاید برای اینکه می‌دانند در آزادی، هیچ سفره‌ای خالی نمی‌ماند.

کشتن یک دروغ، بسیار سخت‌تر از شکستن یک سپاه است.

عاشق برای گریستن، بهانه می‌خواهد. عاشق برای کشته‌شدن، بهانه نمی‌خواهد.

تنها عشق است که می‌تواند شقاوت را تکیه‌گاه خویش کند. تنها عشق می‌تواند بی‌رحمانه نگاه کند و فروتنی را به مسخره بگیرد. عشق، مثل انقلاب است. خنجرش را که زمین بگذارد، دیگر چیزی نیست.

بزرگ کسی‌است که بزرگی کند نه اینکه بزرگی را مثل یک خورجین به خودش آویزان کند.

اما هر منطقی، هر قدر هم که قدرت توجیه داشته‌باشد، قدرت از میان بردنِ اندوهِ بازمانده از یک فاجعه را ندارد.

گریستن، به خاطر شفای انسان نیست، به خاطر وفای انسان است.

خوب‌ترین دوستان، گاهی چه بد انسان را برمی‌انگیزند و هدایت می‌کنند...