بریده‌های کتاب نی مه در شرجی

یحیا با تلخی ادامه داد: "یه مرد داشتیم... که رفت! کی جای اون و پر کنه؟ ای غم، نو رو بیچاره کِرد." و برافروخته ادامه داد: "خائنا همه جا را گرفتن. هر ساعت یه جایی رو ویرونه می‌کنن". زائرموسی گفت: "خائنا زندگیشون عذابه. همو عذاب از پا درشون میاره ". یحیا خشمگین گفت: "تا وقتب موش تو خونه داریم، کیسه‌مونا سوراخ می‌کنن. ما نمی‌تونیم جلوی دشمن اجنبی وایسیم. باید اول فکری سی اونا کرد تا بشه ری پای خومون وایستم‌".

یحیا رو به زائر موسی کرد و گفت: «مو چیشُوم او نمی‌خوره که اینا بوشهر رو ول کنن و برن. ای انگلیسیا مکارتر از ای حرفان هسن. ممکنه نقشه‌ی خود خبیثشون باشه که خیال ما راحت بشه، بعد فردا یه کار خبیثانه‌ی دیگه بکنن. باید موند و صبح دید که چه می‌شه.»

ما جون تو بدن‌مون داریم که زیر بار زور نریم، وگرنه زنده بودن با ترس، با مردن فرقی نداره. ما جون داریم که وطن رو سر پا نگه داریم. اگر این وطن اسیر باشه، چه فایده‌ای داره که ما بتونیم راست‌راست توی کیچه بگردیم؟ انگار ما هم یکی از نوکرای اجنبی هستیم.

جنگ ما مثل جنگ انگلیسیا نی. ما سی غارت و اسارت نمی‌ریم. ما سی دفاع از خاکمون می‌ریم. سی دین و خدامون می‌ریم. اینا ما رو با انگلیسیا فرق می‌ده. ما ظالم می‌کشیم. مظلوم نمی‌کشیم. حواست به ای باشه!

تا زمانی که این خاک دشمن داره ، مرد نباید بی تفنگ باشه!

غمگین نباش جوون. شیوه جنگ ما چه حمله های بزرگ باشه،چه جنگ‌های کوچک، ما دست از سر این انگلیسی‌های مکار پرنیرنگ برنمی داریم.

این خاک بیشتر از اینکه از اجنبی شکست خورده باشه زخم خورده آدم های وطنه. اونایی که وطنشون رو مایه تجارت کردن تا با خرابی اون کیسه خودشون رو بدوزن و پرِ پول کنن.

زائر موسی گفت:ای غم صبوری میخوا.ایستادگی میخوا.ما باید بگردیم و دلای پرخشممون رو کنار هم جمع کنیم.یحیا برافروخته ادامه داد:«خائنا همه جا را گرفتن.هرساعت یه جایی رو ویرونه میکنن»زائر موسی گفت:«خائنا زندگیشون عذابه.همو عذاب از پا درشون میاره»

به وطنت خیانت میکنی؟شدی نوکر این اجنبی ها؟ اینا علف هرز هسن. یه روز همه زمین رو برمیدارن.ولی چون مال ای زمین نیستن زود از بین می رن. توهم فکر نکن دووم دارن.