بریده‌های کتاب آبنبات لیمویی

((اون که رفته دیگه هیچ وقت نمی آد!))

شاید یکی از آن ها کسی باشد که قرار است باشد.اما واقعا هیچ کس نمی توانست جای خالی کسی را که جایش برای همیشه خالی شده بود پر کند.

اینکه با کسی شوخی کنی که ناراحت شود دیگر اسمش شوخی نیست.

«محسن، قدر این شناختتِ از زندگی بدان. همه‌ٔ اینا رِ گذراندی تا چیزی بفهمی که شاید خیلیا نفهمیده‌ان. عشق همون چیزیه که مولانا رِ مولانا کرد. همون چیزیه که سهروردی ازش مگه. همون چیزیه که عطار مگه، حافظ مگه، سعدی مگه. مطمئنم تو این چیزا رِ بهتر مدانی. ولی بنظرم آدم عاشق عمق حرفای اونا رِ بیشتر مفهمه و بیشتر لذت مبره. عشق زمینی مقدمه‌ای برای رسیدن به عشق‌ها و لذت‌های بالاتره. اگه عاشق شدی، بدان خدا دوستت داشته که این هدیه رِ بهت داده. چون فهم عشق و لذتش نصیب هرکسی نمشه.»

به قول شاملو ، دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم :)))

مطمئن بودم تا به کسی می گویی گوشش را بگیرد که نشنود،گوش هایش را بیشتر باز می کند تا بهتر بشنود.

گاهی کلمه‌ها گوهری دارن که از هر جواهری باارزش‌تره

نمی خواستم با او گرم بگیرم ؛ اما تمایلی هم به قهر بودن نداشتم.