بسم الله النور
در آغاز اگر بخواهم خود را در حدی بدانم که نظر نگارشی بدهم،باید بگویم که  این که توصیفات کتاب زیاد بود،تا اندازه ای به خوب تصور کردن فضا ها و اجسام و اشخاص کمک می کرد و نکته ی مثبت تلقی می شد،اما از جایی به بعد واقعا توصیفات زیاد و گاها تکراری بود.برای نمونه در کل کتاب چند بار مادر و کالسکه ی فرزندش در چند مکان و فضا را به تصویر کشیده بود. تشبیهات بسیار جالب و خلاقانه ای  در متن بود که متن را خاص و جدید می کرد.اما چیزی که من را حین مطالعه اذیت می کرد،این بود که حالات جسمی نا زیبا ی شخصیت اصلی را جز به جز بیان می کرد و من حالم بد می شد از خواندن این این واژه های استفراغ و...  موضوع سفر در زمان ،موضوع مطرحی است  اما ایده ی اجرایی آن در کتاب جدید،خیال انگیز و جالب بود وداستان را جذاب و پر کشش می کرد.اندرزی که داستان به خواننده می داد کسل کننده نبود و این که تنها در جملات دیکته نشده بود و در ضمن داستان و نتیجه ی آنچه اتفاق افتاد بود به ذهن مخاطب منتقل می شد باعث ماندگاری مطلب در ذهن خواننده بود.در اخر،داستان نسبتا خوب و جذاب و هیجان انگیز و پر کششی بود که خواندنش به نوجوانان عزیز توصیه می شود. البته من با پایان کتاب و رند کند و مهبم ماندن بعضی نکات در داستان ،کنار نیامدم و انتطار بیشتری از این کتاب داشتم.اما اگر به خواندن داستان سفر در زمان،با چاشنی عشقی سوزان  و مبارزه با قاتلی زنجیره ای و نجات قهرمان ملی در زمینه ی اثر پروانه ای،علاقه مند هستید از خواندن این کتاب لذت خواهید برد و نقص های آن را نادیده خواهید گرفت.
      

        بسم الله النور
کتاب عشق و دیگر هیچ ابتدا برای من ،تنها عاشقانه ای کلیشه و تکراری می نمود که چون آن را قرض گرفته بودم می خواستم بخوانم.اما بعد از شروع کتاب و گذشت ده یا بیست صفحه ی اول جذب کتاب شدم .من به نکته ای درباره ی چند کتاب از خانم شکوهیان که دقت کردم،این است که شخصیت ها به خصوص شخصیت اصلی،در آغاز کتاب که خود و خدا را رها کرده اند حال خوشی ندارند و سردرگم اند و بعد از برگشت به خود وپاک و فطریشان در آغوش خدا آرام می گیرند.آشنایی با قهرمان ملی ای که این کتاب معرفی کرد برایم بسیار شیرین و تاثیر گذار بود.به خوبی دیدم که چگونه این قهرمان،روی تصمیم ها و افکارم تاثیر می گذارد.دیدم که برای رسیدن به سعادت،چگونه دلم پر پر شده است تا مانند او باشم و پله پله بالا بروم تا عاشقی خدا.که چگونه تلاش می کنم تا مانند او باشم.من از قلم خانم شکوریان فرد کتاب ها خوانده ام اما این اولین کتابی از ایشان بود که واقعا به من تلنگر زد و توانستم قاطع و محکم پای آیت تصمیم ها بایستم. دوست داشتم توصیفات فضای کتاب و آن حال و هوا بیشتر بود تا بهتر می توانستم پرواز کنم کنار مزار و قفل دلم را با کلید دوستی حاجی باز کنم.آنجا انگار به خدا نزدیک تر است.کتاب در مورد پسری   بود که به خاطر یک دعوا  با دوست دوران کودکی تا جوانی اش و شاهدین دروغی ،به دادگاه رفته و می خواهند برایش حکم ببرند و او هیچ شاهدی جز مادرش که آمد و او را آزاد کرد ندارد. حکم قاضی ادامه ی داستان است و چه داستان آوارگی شیرینی....

      

        این کتاب پاسخ خیلی از سوال ها و چراهایی است که کسی را برای پرسیدنشان نیافتم!
      

        پیش از شروع این کتاب،قصدم از خواندن این بود که اگر جایی صحبتش شد، من هم بگویم که خوانده ام!فکر می کردم کتابی کسل کننده با قلمی متوسط و فضا سازی ضعیف باشد.چیزی که با آن مواجه شدم:کشش بالا از صفحات ۳۰ یا ۴۰ به بعد،قلم فوووق العاده ی نویسنده و فضا سازی ها،من هر روز صبح با مردی به نام اوِه به بازرسی رفتم،برف های جلوی خانه را پارو کردم و با یادگاری های سونیا صحبت کردم.وجود هر شخصیت و رفتار هایش با دلیل بود و به موضوع اخلاقی یا نقدی طنز اشاره داشت.
از اینکه فرهنگ و شخصیت های ایرانی در این کتاب بود و نقش نسبتا مهمی هم داشت بسیار ذوق زده شدم!شخصیت اوِه و سونیا را شناختم و با آن ها زندگی کردم.مکمل بودن این دو شخصیت و زیبایی عشقشان  مرابدجور محو کرده بود.اوه با سخصیت حمایتگرش به گونه ای که پشتیبان سونیا بود برایم اسطوره شد.جملات ساده ای در کتاب وجود داشت که به درس زندگی آراییده شده بودند.رفتار ها و انتقاداتی که در لفافه بیان شده بود بسیار دقیق و جذاب بود و روحیه ی همدلی همسایه ها و جنگندگی اوِه با مرد های پیراهن سفید برایم لذت بخش بود.از خواندن این کتاب غرق احساسات شیرین  شدم،به همه توصیه می شود.
      

        در کل این سه جلد،به جز اصل موضوعی که بیان می شد،قلم نویسنده ضعیف بود.یعنی کلمات و جملات سطحی و نسبتا عامیانه بودند.بعضی کلمات هم که به کل منشوری بود!من موضوع کتاب و آگاهی ای که به نسل نوجوان می داد را دوست داشتم اما در بعضی مواقع اغراق شده بود.مثلا میترا حالات خیلی از دختران جوان و نوجوان این روز ها را داشت که باید طبق مد پیش می رفتند تا زیبا دیده شوند و توجهی به خود جلب کنند اما این غالب همه ی دختران که نیست!من از خواندن این کتاب پشیمان نیستم و اتفاقا راضی هستم اما بیشتر به خاطر همان موضوع و آگاهی!
      

        
این که در قالب داستان بیان شده بود بسیار جالب بود.من چیز هایی فهمیدم که می دانستم،اما با بیانشان دچار مشکل بودم.شیوا و روان بودن قلم به فهم بهتر کمک می کرد.اسم کتاب هم فوق العاده به داستان نزدیک بود.در این کتاب نیز فرمول لذت بیان شده بود.اینکه انسان به دنبال لذت بیشتر است.پس چه بهتر که از  لذت های ماندگار بهره مند شود. اما درکل،چرا باید به جایی برسیم که سوال هایی همچون من کیستم چرا آمدم برای چه در سرمان پیش بیاید؟مگر می شود خدا را نادیده گرفت؟ هر یک از ما عنصری کوچک در این دنیای بزرگ هستیم که می آییم،لذت می بریم،می آموزیم می کاریم تا در زندگی بعدی برداشت کنیم و می رویم به دنیایی که زندگی در آن،خوب یا بد،جاودان است. 
      

        واقعا زیبا بود!هم از نظر قلم نویسنده که قلم داستانی و شیرینی بود و ارزش خوندن داشت.هم خود ریشه ی داستان قشنگ بود.شما قبل از این که متوجه شوید به گونه ای با سیر و سوی داستان همراه می شوید که یک سره پای این کتاب می نشینید و به پایان می رسانیدش!به ما می رساند که گاهی شکستن بد نیست.لازم نیست همیشه قوی باشید.می شود به او تکیه کنی و بگذاری او حلّال شود برایت!شاید باید گاهی دست از تلاش برداریم و فقط خسته باشیم.قدر آدم های خوب زندگیمان را بدانیم و اجازه دهیم خودشان صلاح خودشان را مشخص کنند.
      

        کتاب بادیگارد اساسا یک کتاب حال خوب کن بود.چیزی نبود که بشود به عنوان یک کتاب حرفه ای به آن نگاه شود. ریشه ی داستان شبیه رمان های زرد و تلگرامی بود.اما شخصیت پردازی ها و قلم نویسنده را دوست داشتم و به تک‌تک مکان های زیبایی که هانا قدم می گذاشت کشیده شدم و لذت بردم.احساساتش را به عمق وجود کشیدم و مغز عجیب، باحال و با نمکش را تحسین کردم. همچنین نمی توانستم کتاب را زمین بگذارم،به نظرم از نظر سبک عاشقانه اش شباهت هایی با نهمین روز از ماه نوامبر داشت که خیلی دوستش داشتم.این کتاب را به کسانی که می خواهند از کتاب درسی بگیرند توصیه نمی کنم.صرفا جهت فراغ خیال و دقایقی لبخند!
      

        قلم نوسنده را دوست داشتم. شخصیت پردازی ها و عاشقانه ای که جریان داشت هم برای منی که نیاز به عاشقانه ای ملموس و غیر افسانه ای داشتم جذاب بود(به خصوص آن دخترم گفتن های موقع گریه!). شخصیت مهدی تلنگر هایی به من زد که برایم لازم بود.صبر شخصیت ها یاد گرفتنی بود!اما پایان کتاب از نظر من بسیار عجیب بود!ناگهان بدون هیچ مقدمه ای به پایان رسید و من مبهوت بودم که خب حالا چه می شود؟شاید هدف نویسنده پایان باز بوده باشد اما من این ارتباط را با این پایان برقرار نکردم. و در تمام کتاب بنظرم چیزی کم بود.با این حال از خواندنش لذت بردم و یکسره نشستم.کشش کافی را داشت و از خواندنش اصلا و به هیچ وجه پشیمان نیستم.اگر دوست دارید به روز های انقلاب قبل از آن،جنگ و زمزمه های مجاهدین خلق برگردید و عاشقانه ای بافته شده در تار و پود داستان را تجربه کنید این کتاب را توصیه می کنم!
      

        رمانی آبادانی در حال و هوای جنگ.لهجه ی همه ی شخصیت ها محلی بود و من را به یاد مجموعه ی آبنبات ها می انداخت.قلم نویسنده را دوست داشتم و تمام چیز هایی که می گفت در ذهنم مانند فیلم سینمایی پخش می شد.شخصیت پردازی بسیار خوبی داشت و من با آن ارتباط قوی ای گرفتم.کتاب هدفمندی بود!رفتار هر یک از شخصیت ها دلیلی داشت و از چیزی یا اتفاقی سرچشمه می گرفت.این کتاب به من وجهه ای جدید از جنگ و تاثیر آن روی روحیه ی رزمندگان را نشان داد که با وجود مطالعه ی کتاب های دیگر  از این دوران متوجه آن نشده بودم !با جزئیات بیشتر!و در کل فضای کتاب و حسی که همراه با هستی در لابه لای کوچه ها تجربه کردم ستودنی بود!
      

        قلم نویسنده روان بود و داستان پر کشش.جوری که بعد از شروع کردن نمی توانستم کتاب را زمین بگذارم.جملات انگیزشی زیادی داشت که پرتکرارترین آنها  همیشه به پیش، عقب هرگز بود.مفهوم دوستی، ضرر خودبینی و خودخواهی ،محبت ،ازخود گذشتگی و اینکه وقتی اتفاقی برایمان می افتد که از تک و تا می افتیم و به زمین می خوریم(یا هنگامی که عزیز انمان را از دست می دهیم)سریع تلنگر بزنیم و پر قدرت برای شروعی دوباره تلاش کنیم.و هرگز انقدر به کسی وابسته نشویم که بدون آن فلج شویم!(نیم ستاره ای که کم دادم به معنی نقص در کتاب نبود،فقط احساس کردم نمی توانم به این کتاب امتیاز کامل بدهم.)
      

        این کتاب برای من خییییییییلی زیبا بود.از ۵ ستاره به آن ۱۰۰ می دهم.آنقدر زیبا احساسات و فضا ها را برایم به تصویر کشید و حکایت کرد که می توانم از شدت زیبایی همه ی آن ها گریه کنم!😭🩷مثل شعری جاری و تازه متولد شده نرم و لطیف بود! و چون چند دقیقه پیش به پایان رسید از شدت احساسات فراوانم در پایان تمام جملات علامت تعجب می گذارم!زندگی در کنار مردم روستا و گرما و مهمان نوازی به عنوان یک جنوبی برایم کاملا باور پذیر است! دوست دارم شاگُل را در آغوش بگیرم و بر دستانش بوسه بزنم!و حاج عبدل!این مرد شخصیت موقر متین و دوست داشتنی ای بود!خواندن این کتاب با روایت قشنگش به همه توصیه می شود!💖🫠 
      

        من کلیت کتاب که سفرنامه بود را دوست داشتم؛اما مشکلی که داشت این بود که نویسنده همه چیز را می نوشت!حتی حمام کردن شخصیت ها!بنظر من نیاز نبود که انقدر به جزئیات پرداخته شود و می توانست کمتر از ۲۰۰ صفحه باشد.اما نکات مثبتش را هم بخواهم بگویم:گاهی ریز طنز های جالبی داشت.خود سفر و چیزهایی که از گذرانده بودند جالب بود.اطلاعاتی که از حرم و کان های مختلف در سوریه به ما می داد را دوست داشتم.با همه ی این ها،من در حین خواندن دچار کند خوانی شدم و تا چند روز هیچ اشتیاقی به کتاب خواندن نداشتم و همین کتاب را هم نیمه تمام رها کردم !
      

        کتاب شب صورتی،کلیشه ای وارونه از سبک عاشقانه  مذهبی بود!یعنی به جای اینکه دختری عاشق برادر دوستش که دوست برادرش هم هست بشود،این بار پسری عاشق خواهر دوستش که دوست خواهرش هم بود می شد.شخصیت پردازی ها خیلی خوب بود اما قلم ضعیف بود.هر چه جلوتر می رفت قلم بهتر می شد و مفهوم های بیشتری را نشان می داد.در نوجوانی باید مواظب خودمان باشیم،با حسادت به جایی نمی رسیم،مشورت خواستن عیب نیست،وابستگی زیاد به یک نفر خوب نیست.چون با یک رفتار کوچک که به مذاقمان خوش نباشد،سخت آزرده می شویم.
من این کتاب را خواندم که خوانده باشم!
      

        کتاب ستاره ها چیدنی نیستند در قالب رمان در باره ی حقوق ، ارزش زن و جایگاهش در دنیا به خصوص غرب و جهان اسلام مطالب فوق العاده مفیدی را به ما ارائه می کند.همچنین درباره ی رفتار ها با بانوان و دختران در گذشته در نقاط مختلف جهان و نگاه سفید و سیاه به این موضوع گفته شده است.اما قسمت عمده ی کتاب به حجاب پرداخته است.در کنار همه ی این مطالب،سارا،دختری آمریکایی قرار دارد که برای سایت ها ی ماهواره ای مطالبی برای آزادی و نگاه اشتباه به زن ها ی مسلمان و به خصوص در ایران و از آن به خصوص تر آخوند های دانشی که مسئولان آن هستند،می نویسد.تا اینکه روزی شک و تناقض او را در بر می گیرد...[یک ستاره ی ای که کم کردم،به علت کوتاه و غیر طبیعی بودن قسمت های خارج از نشست ها بود.یک جمله سارا،یکی میشا.دوباره نشست هفته ی بعد]