بریده‌های کتاب اندوه

اما جمعیت بی‌آنکه به او توجه داشته باشد و به اندوه درونیش اعتنا کند در حرکت است.

شاید اگر تلی از برف هم روی آن بنشیند باز هم برای ریختن برف ها خود را تکان ندهد.

همانطوری که جوانک میل به نوشیدن آب داشت او هم مایل است حرف بزند.

یوآن لحظه ای خاموش میشود و دوباره حرفش را از سر می‌گیرد: _برادر! مادیان عزیزم! اینطورست. پسرم گوزمایونیچ دیگر در این میان نیست... نخواست زیاد عمر کند ناکام از دنیا رفت. فرض کنیم که کره ای داشته باشیم و تو مادر این کره باشی و ناگهان آن کره بمیرد. واقعاً دلت نمی سوزد؟

اکنون درست یک هفته از مرگ پسرش میگذرد و هنوز درباره اش با کسی حرف نزده باید با فکر و شمرده و آرام حرف بزند باید تعریف کند؛ بگوید که چطور پسرش بیمار شد چگونه درد میکشید پیش از مردن چه گفت؛ باید مراسم تدفین رفتن به بیمارستان به دنبال لباس پسر مرده اش را تعریف کند. در ده آنیا نامزد پسرش تنها مانده است. باید درباره او هم بگوید مگر آنچه باید بگوید کم است شنونده باید آه بکشد تأسف بخورد، زاری و شیون کند اما گفت وگو با زنها بهترست.