بریده‌های کتاب لیلی نام تمام دختران زمین است

خدا گفت راز رسیدن فقط همین بود کافی است انار دلت ترک بخورد.

لیلی گفت:کاش مادر میشدم، مجنون بچه اش را بغل میکرد. خدا گفت: مادری بهانه عشق است، بهانه سوختن، تو بی بهانه عاشقی،تو بی بهانه می سوزی.

لیلی گفت: دست هایم پل است، پلی که مرا به تو می‌رساند، بیا و از این پل بگذر. مجنون گفت: اما من از این پل گذشته‌ام، آن‌که می پرد دیگر به پل نیازی ندارد .

دنیا که شروع شد زنجیر نداشت، خدا دنیای بی زنجیر آفرید، آدم بود که زنجیر را ساخت ، شیطان کمکش کرد. دل زنجیر شد، زن زنجیر شد، دنیا پر از زنجیر شد و آدم ها همه دیوانه زنجیری!

خدا گفت: لیلی درد است. درد زادنی نو. تولدی به دست خویشتن. شیطان گفت: آسودگی‌ست. خیالی‌ست خوش. خدا گفت: لیلی، رفتن است. عبور است و رد شدن. شیطان گفت: ماندن است. فرورفتن در خود. خدا گفت: لیلی جستجوست. لیلی نرسیدن است و بخشیدن. شیطان گفت: خواستن است. گرفتن و تملک. خدا گفت: لیلی سخت است. دیر است و دور از دست. شیطان گفت: ساده است. همین‌جایی و دم دست. و دنیا پر شد از لیلی‌های زود. لیلی‌های ساده اینجایی. لیلی‌های نزدیک لحظه‌ای. خدا گفت: لیلی زندگی‌ست. زیستنی از نوع دیگر. لیلی جاودانگی شد و شیطان دیگر نبود. مجنون، زیستنی از نوع دیگر را برگزید و می‌دانست که لیلی تا ابد طول می‌کشد.

عشق ، کمند من است . کمندی که شما را پیش من می آورد . کمندم را بگیرید .

خدا گفت : عشق ، فرصت گفتگو است . گفتگو با من . با من گفتگو کنید .

خدا گفت : به دنیایتان می آورم تا عاشق شوید . آزمونتان تنها همین است : عشق . و هر که عاشق تر آمد ، نزدیک تر است .

لیلی گفت: کاش مادر میشدم، مجنون بچه اش را بغل میکرد. خدا گفت: مادری بهانهٔ عشق است. بهانهٔ سوختن، تو بی بهانهٔ عاشقی، تو بی بهانه می سوری. لیلی گفت: دلم زندگی میخواهد، ساده، بی تاب، بی تب. خدا گفت: اما من تب و تابم، بی من میمیری...