بریده‌های کتاب آذرخش کربلا

شیطان دشمن شما است، شما هم باید با او دشمنى کنید. با شیطان دیگر نمى‌شود لبخند زد و کنار آمد. وگرنه انسان هم مى‌شود شیطان. اگر باید با اولیاى خدا دوستى کرد، با دشمنان خدا هم باید دشمنى کرد. این فطرت انسانى است.

چرا باید حادثه عاشورا را گرامی بداریم؟ حوادث گذشته هر جامعه مى‌تواند در سرنوشت و آینده آن جامعه آثار عظیمى داشته باشد. تجدید آن خاطره ها در واقع نوعى بازنگرى و بازسازى آن حادثه است، تا مردم از آن جریان استفاده کنند. اگر حادثه مفیدى بوده است و در جاى خود منشأ آثار و برکاتى به شمار مى‌رفته است، بازنگرى و بازسازى آن نیز مى‌تواند مراتبى از آن برکات را داشته باشد. علاوه بر این، در همه جوامع انسانى مرسوم است که به نوعى، از حوادث گذشته خود یاد مى‌کنند؛ آن ها را بزرگ شمرده و به آن ها احترام مى‌گذارند. خواه مربوط به اشخاصى باشد که در پیشرفت جامعه خود مؤثر بوده اند، نظیر دانشمندان و مخترعان، و خواه مربوط به کسانى باشد که از جنبه سیاسى و اجتماعى، در رهایى ملت خود نقش مؤثرى داشته اند و قهرمان ملى بوده اند.

اگر دین برای کسی عزیز باشد , باید برای آن سرمایه گذاری کند. جوانان مسلمان باید برای مطالعات دینی بیشتر از ورزش و تحرکات جسمی اهمیت قائل شوند.

با توجه به این صفت عرب[مهمان نوازی]، آن ها از یک گروه مهمان با دوازده هزار نامه دعوت مى‌کنند، ولى حتى از دادن یک جرعه آب به طفل شش ماهه آن ها امتناع مى‌کنند. این قساوت را در کجاى تاریخ مى‌توان یافت؟

صِرف این که این نظام اسلامى است، اطاعت از هر مسؤلى واجب نمى‌باشد، و اعتراض به هر مسؤولى حرام نیست. اگر از کسى تخلفى دیده شد، باید اعتراض کرد، باید فریاد سر داد.

این که مى‌گوییم آنچه در صدر اسلام اتفاق افتاده، ممکن است بعدها نیز واقع شود، به این معنا نیست که همان جریانات عیناً تکرار مى‌شود. مثلاً، در شام معاویه اى پیدا مى‌شود که قصد دارد فرزندش را به عنوان ولى عهد معرفى کند و الى آخر. بلکه حوادثى پیش مى‌آید که روح و انگیزه هاى آن ها همان روح و انگیزه ها است. آنچه معاویه را واداشت آن حرکت را انجام دهد، در دیگران هم پیدا مى‌شود. روش هایى که معاویه براى رسیدن به مقاصد خود به کار گرفت، دیگران هم به کار خواهند گرفت.

از آن جا که معتقدیم حادثه عاشورا حادثه عظیمى در تاریخ اسلام بوده است، و نقش تعیین کننده اى در سعادت مسلمان ها و روشن شدن راه هدایت مردم داشته است، این حادثه در نظر ما بسیار ارزشمند است. لذا بزرگداشت و بازسازى این حادثه و به خاطر آوردن آن، موجب مى‌گردد تا بتوانیم از برکات آن در جامعه امروز نیز استفاده کنیم.

سؤال دوم این بود که چرا خاطره سیدالشهداء‌(علیه السلام) را فقط با بحث و گفتگو، سخنرانى، تشکیل میزگرد و نظایر آن زنده نگه نمى‌داریم؟ چرا باید عزادارى کرد؟ جواب این است که این صحنه ها باید به وجود بیاید که غیر از عامل شناخت، عامل احساسى ـ عاطفى نیز در ما تقویت شود. اگر این عواطف تحریک شود، آن گاه مى‌تواند اثر کند. نمونه چنین تأثیرى را مى‌توانید در زندگى فردى و نیز زندگى اجتماعى خود بیابید

بزرگ‌ترین عامل انحراف اسلام از مسیر اصیل خود، سادگی تودۀ مردم بوده است.