بریده‌ای از کتاب آذرخش کربلا اثر محمدتقی مصباح یزدی

سؤال دوم این بود که چرا خاطره سیدالشهداء‌(علیه السلام) را فقط با بحث و گفتگو، سخنرانى، تشکیل میزگرد و نظایر آن زنده نگه نمى‌داریم؟ چرا باید عزادارى کرد؟ جواب این است که این صحنه ها باید به وجود بیاید که غیر از عامل شناخت، عامل احساسى ـ عاطفى نیز در ما تقویت شود. اگر این عواطف تحریک شود، آن گاه مى‌تواند اثر کند. نمونه چنین تأثیرى را مى‌توانید در زندگى فردى و نیز زندگى اجتماعى خود بیابید