بریده‌های کتاب هراکلس

زئوس، یا تو خدای ابلهی هستی یا چیزی از دادگری نمی دانی!

دیری نمی پاید که آن اتفاق بیفتد. ناله های دل انگیز مرگ یک جبار!

کدام مردی آن‌گاه که باران بلا بر او می‌بارد، یاری دارد؟

زر و بخت نیک ، میرایان را از خرد دور می سازد و آنان را به قلمرو های قدرت ناروا می کشاند.

نیروی بادها هر آن دگرگون می‌شود و بادهای فلاکت آدمی نیز چنین اند. نیروی این بادها نیز سرانجام رو به کاستی می گذارد. چیزها از هم می پاشند و از این رو به آن رو می‌شوند، پس دلیران به امید دلگرم اند. بزدلان نومید می گردند.

خدایان هیچ مرزی میان نیکان و بدان نگذاشته اند و تنها چیزی که در گذر سالها روی می‌دهد، این است که دارایی هر کدام رو به فزونی دارد.

آه! کاش زنبور عسلی بودم با بال‌های زرین! این‌سو و آن‌سو می‌پریدم و تمامی آه‌های شما را گرد می‌آوردم و همه را یک‌جا می‌افشردم و در قطره‌ی اشکی بزرگ فرو می‌باریدم.