بریده‌های کتاب زاهو

و من فکر کردم فقط من نیستم که خیالات می‌کنم. خیالات اسبی است که همه صاحب‌اش هستند.

و من فکر کردم فقط من نیستم که خیالات می‌کنم. خیالات، اسبی است که همه صاحبش هستند.

فقط آق‌امین مانده بود که خندان می‌گفت:« روزی هستی و پرسر و صدایی و روزی دیگر، سر و صدا‌ها، مجالی نمی‌دهند کسی بداند که بوده‌ای حتی روزی.»

این واقعاً همان خندان من بود؟ خندان عاقل ؟ گاهی آدمی نیست که جاهل میشود این خاصیت بودن در جمع است. عابد بود که گویی میخواند: من به هر جمعی نالان شدم از بخت بد جفت بد حالان شدم

نگاهش کردم. چیزی نگفتم اما فکر کردم مردم همیشه دوست دارند بدانند سرنوشت‌شان چه خواهد شد و خودِ من هم وقتی آقا برابر قرآن‌اش می‌نشست و نه می‌شنید و نه چیزی می‌گفت، فکر می کردم رفته به دنیایی که ما از آن خبر نداریم.