بریده‌های کتاب تاملات

الکساندر افلاطونی مرا برحذر داشت از اینکه به طور مداوم در گفتار یا نوشتار بگویم "بسیار گرفتارم و وقت ندارم"، مگر در موارد واقعا ضروری؛ او می‌گفت هیچ‌کس نباید به بهانه کارهای ضروری از زیر تعهداتی که در قبال جامعه دارد شانه خالی کند...

به راستی اگر مرگ واقعا زیانبار بود، توانایی در امان ماندن از آن را به تو عطا می‌کردند ...

من، که هرگز به طور ارادی دیگری را رنجور نساخته‌ام، حق ندارم خودم را رنجور سازم.

خیالات را از فکر خود بیرون کن. مثل عروسکِ خیمه شب بازی باریچهٔ دست شهوت مباش. فقط به زمان حال توجه کن. از تجربیات خود با دیگران پند گیر. علت و مادهٔ هر چیزی را مشخص و طبقه‌بندی کن. به مرگ بیندیش. کاری به خطای همسایه‌ات نداشته باش. دیگران را با اشتباهاتشان تنها گذار.

آدمی باید خود را به چنان طرز تفکری عادت دهد که اگر ناگهان از او بپرسند اینک به چه میاندیشی؟» بتواند صادقانه و بی درنگ به این سؤال پاسخ دهد و به این ترتیب ثابت کند که تمام افکارش ساده و محبت آمیز است یعنی به همان گونه که شایسته موجودی اجتماعی است موجودی عاری از تخیلات شهوانی حسادتها کینه ها، سوءظنها ودیگر احساساتی که اگر قرار باشد به داشتن آنها اذعان کند از شرم سرخ خواهد شد.

از جَهَله [جاهلان] و فَعَله [کارگران] در هیچ نقطه دنیا، امورِ جمهور به عمل نیامده مگر هرج و مرج.

A persistent motif is the need to restrain anger and irritation with other people, to put up with their incompetence or malice, to show them the errors of their ways.

به زودی جهان را فراموش خواهی کرد، و به زودی جهان هم تو را از یاد خواهد برد.

هیچ اتفاقی برای انسان رخ نمی‌دهد مگر آنکه طبیعت توانایی تحملش را به او عطا کرده باشد .

هر چیزی به طرف همان چیزی کشیده میشود که به خاطرش خلق شده؛ هر چیزی به طرف غایتش کشیده میشود؛ غایت هر چیز خیر و صلاح همان چیز است.

تشویش و نا آرامی فقط حاصل خیالات درونی اند (...) زندگی نیست جز معنایی که به آن‌ میبخشیم (...) هیچ چیز خوب و بدی وجود ندارد عقل است که آن را به وجود می آورد زندگی عقیده است

عمر آدمی لحظه‌ای بیش نیست. وجودش جریانی گذرا، احساسات‌اش مبهم، جسم‌اش طعمه کرم‌ها، روح‌اش گردبادی ناآرام، سرنوشت‌اش نامعلوم و شهرت‌اش ناپایدار است.

اگر پیشکارِ تو عقل است، پس چرا کارهای تو مخالف اوست؟ و اگر مخالف او نیست، بهتر از این چه می‌خواهی؟

Don't waste the rest of your time here worrying about other people unless it affects the common good. It will keep you from doing anything useful. You'll be too preoccupied with what so-and-so is doing, and why, and what they're saying, and what they're thinking, and what they're up to, and all the other things that throw you off and keep you from focusing on your own mind.

«راحتی بدترینِ اعتیاد هاست».

روح به رنگ افکارش در می آید.