بریده‌های کتاب Meditations

A persistent motif is the need to restrain anger and irritation with other people, to put up with their incompetence or malice, to show them the errors of their ways.

Don't waste the rest of your time here worrying about other people unless it affects the common good. It will keep you from doing anything useful. You'll be too preoccupied with what so-and-so is doing, and why, and what they're saying, and what they're thinking, and what they're up to, and all the other things that throw you off and keep you from focusing on your own mind.

من، که هرگز به طور ارادی دیگری را رنجور نساخته‌ام، حق ندارم خودم را رنجور سازم.

خیالات را از فکر خود بیرون کن. مثل عروسکِ خیمه شب بازی باریچهٔ دست شهوت مباش. فقط به زمان حال توجه کن. از تجربیات خود با دیگران پند گیر. علت و مادهٔ هر چیزی را مشخص و طبقه‌بندی کن. به مرگ بیندیش. کاری به خطای همسایه‌ات نداشته باش. دیگران را با اشتباهاتشان تنها گذار.

آدمی باید خود را به چنان طرز تفکری عادت دهد که اگر ناگهان از او بپرسند اینک به چه میاندیشی؟» بتواند صادقانه و بی درنگ به این سؤال پاسخ دهد و به این ترتیب ثابت کند که تمام افکارش ساده و محبت آمیز است یعنی به همان گونه که شایسته موجودی اجتماعی است موجودی عاری از تخیلات شهوانی حسادتها کینه ها، سوءظنها ودیگر احساساتی که اگر قرار باشد به داشتن آنها اذعان کند از شرم سرخ خواهد شد.

به زودی جهان را فراموش خواهی کرد، و به زودی جهان هم تو را از یاد خواهد برد.

هیچ اتفاقی برای انسان رخ نمی‌دهد مگر آنکه طبیعت توانایی تحملش را به او عطا کرده باشد .

هر چیزی به طرف همان چیزی کشیده میشود که به خاطرش خلق شده؛ هر چیزی به طرف غایتش کشیده میشود؛ غایت هر چیز خیر و صلاح همان چیز است.

تشویش و نا آرامی فقط حاصل خیالات درونی اند (...) زندگی نیست جز معنایی که به آن‌ میبخشیم (...) هیچ چیز خوب و بدی وجود ندارد عقل است که آن را به وجود می آورد زندگی عقیده است

عمر آدمی لحظه‌ای بیش نیست. وجودش جریانی گذرا، احساسات‌اش مبهم، جسم‌اش طعمه کرم‌ها، روح‌اش گردبادی ناآرام، سرنوشت‌اش نامعلوم و شهرت‌اش ناپایدار است.

«راحتی بدترینِ اعتیاد هاست».

روح به رنگ افکارش در می آید.

...گناهان ناشی از میل یا شهوت بدتر از گناهان ناشی از خشم و غضب‌اند، زیرا به‌نظر می‌رسد روی گردانی انسان خشمگین از عقل با نوعی درد و رنج و احساس نصفه‌نیمه‌ای از اظطرار همراه است؛ درحالی که انسان شهوت‌پرست، که لذت بر او غلبه دارد، بی‌بندوبارتر و زنانه‌تر رفتار می‌کند. ... در یکی گناهکار شبیه کسی است که بر اثر نوعی بی‌عدالتی به درد آمده و به‌طور غیرارادی از خود بی‌خود شده؛ در دیگری گناهکار شبیه کسی است که به خاطر میل به ارضای شهوتش به اراده خویش به سوی گناه می‌شتابد.

( ماکسیموس) هرگز به گونه ای رفتار نمی کرد که کسی احساس حقارت کند.

چون مرگ فرا رسد زیان کسانی که طولانی ترین و کوتاه ترین عمر را داشته اند به یک اندازه است زیرا انسان نمی تواند چیزی جز زمان حال را از دست بدهد زیرا این تنها چیزی است که دارد و کسی نمی تواند چیزی را که ندارد از دست بدهد