بریده‌های کتاب یک روز از زندگی ایوان دنیسوویچ

گذر زمان در اردوگاه همیشه آدم را به شگفتی می‌انداخت. چشم به هم می‌گذاشتی روزها پشت سر هم گذشته بودند، اما سال‌ها چه دیر می‌گذشت و زمان رهایی انگار که هرگز فرانمی‌رسید.

آب زیپو داغی که به آنها میدادند انگار بارانی بود که بر زمینی خشک و برهوت ببارد .آنرا یکجا سر میکشیدند.این کاسهٔ آش برایشان از جان ،از آزادی ،از گذشته و آینده عزیزتر بود.