ما نسخه های ساده شده ای از مغز گروهی را ، انگار از سر حسادت ، شبیه سازی می کنیم ، همانطور که کامپیوتر ها تمام ظرفیتشان را در اختیار شبکه می گذارند . شاید در آرزوی چیزی هستیم مشابه وضعیت این موجودات ، مورچه ها و زنبور ها ، وضعیتی که در آن فکر کردن برون سپاری شود . قدرت فکری ورای توان انسان ، یک ابرانسان شیمیایی . همان چیزی که ما را به سمت سیاست می کشاند .