بریده‌های کتاب تواضع

توحید و تواضع یعنی وقتی به خودم نگاه می کنم اعتراف نمایم که من به خودی خودم هیچ ندارم، و هر چه هست تماما متعلق به خداست.

در نزد خدا از انسان نماز و روزه و حجی که غرور و منیّت بیاورد نمی‌خواهند

قلب و جان انسان ها و اوصاف و ویژگی های آنها از امور مخفی و پنهان است و کسی غیر از خداوند و اولیای الهی که از اسرار مطلع هستند از آن خبر ندارد، لذا نمی‌توانیم خود را از دیگران برتر بدانیم.

نقل شده است که یکی از ویژگیهای برجسته علامه طباطبایی رضوان الله علیه، شهامت ایشان در گفتن «نمیدانم» بود. علامه طباطبایی با آن مقام علمی، بارها در پاسخ پرسشها واژه «نمی دانم را بلند بر زبان جاری می کردند. حضرت آیة الله سبحانی مدظله در این باره میگویند: «در طول سی سال که افتخار درک محضر ایشان را داشتم، هرگز کلمه «من» از ایشان نشنیدم. در عوض عبارت «نمیدانم را بارها در پاسخ سؤالات از ایشان شنیده ام.»

گاهی من علاوه بر شخصیت حقیقی، نماد یک اندیشه، تفکر یا مکتب نیز هستم و شخصیتی حقوقی نیز دارم. ممکن است نوعی از رفتار سبب شکسته شدن شخص حقیقی من نباشد و کسی نتوانم بر دوش من سوار شود؛ زیرا خودم آن قدر قدرت دارم که برای خودم تصمیم بگیرم و تحت تأثیر کسی نباشم، ولی چه بسا شخصیت حقوقی من شکسته شود، یعنی آن مکتب و مرامی که من نماینده آن محسوب میشوم در چشم دیگران خرد شده و شکسته گردد و سبب شود که پیروان آن مکتب ضعیف و سست گردند و راه نفوذ دیگران در ایشان گشوده شود.

عُجب هیچ درمانی جز توجه به توحید و فقر ذاتی انسان ندارد.

ارزش انسان به خاتمه است و چون انسان از خاتمه کار خود خبردار نیست، نباید هیچ‌گاه خود را از دیگری برتر ببیند.

اگر انسان باور کرد که در حقیقت مالک اصلی خداست، آن وقت موضوع تکبر و عجب از بین می‌رود.

جهل انسان نسبت به میزان تقوای دیگران ، مانع از این است که بخواهد در قلبش ، خود را از دیگران برتر بداند