بریده‌های کتاب درباره ی معنای زندگی

فراموش نکن پیشرفت دائمی و بی وقفه توهم است . پیشرفت همیشه در طول تاریخ “دستخوش موانع و مشکلات و حتی ناکامی های بسیار شده است و هرگز این طور نبوده که به طور یکنواخت در خطی مستقیم پیش برود” و حتی پیشرفت در علوم مختلف هم عرض هم نیستند و این نباید برای تو ناکام کننده باشد.

بسم الله این آشوب و غلیان سرخوش نیروی جنسی، که این همه برای فرد خوشایند است و به حال نژاد خطرناک، بدون تردید متکی بر زوال اعتقاد به امور فوق طبیعی است. ما در حال حاضر با این امتحان بسیار بزرگ درگیریم که آیا امکان حفظ نظام اجتماعی و بقای نژاد از طریق قوانین اخلاقی عرفی وجود دارد، قوانینی که فقط بر زمین تکیه دارند و از آن حمایت هایی که زمانی از آسمان انتظار می رفت محروم اند. این امتحان در آتن شکست خورد، و در ایتالیای دوران رنسانس هم به شکست منتهی شد. ظاهراً آزادکردن فرد از قیود، یعنی نابودکردن پندارهای او و توقف نامطلوب زاد و ولد و پرورش کودک، برای نژاد خطرناک است. این جریان، پیش از این، زیر پای رهبری آمریکا در ادبیات، اخلاقیات و سیاست شهری را خالی کرد. همین جریان در ادامه، احتمالاً همه ی مردم اروپای غربی و آمریکای شمالی را تضعیف خواهد کرد. ما به احتمال زیاد، با طغیانی فرهنگی روبه‌رو خواهیم شد، شبیه آنچه در فلورانس و روم در روزگار مدیچی و بورجیاها رخ داد. در پایان، آتشفشانی خاموش خواهیم بود، و آسیا دوباره از اریکه ی پادشاهی جهان بالا می رود، تا اینکه او هم روزی خیلی عاقل می شود و می میرد.

هر انسانی که عمیق می‌اندیشد و به این نتیجه می‌رسد زندگی فاقد معنی است. مطمئنا باید انسان عاقلی باشد. انسان‌های عاقل کارهای بی‌معنی نمی‌کنند. با این حال، همین کسانی که زندگی را بی‌معنی می‌دانند باز به زندگی‌شان ادامه می‌دهند. ناگزیر نتیجه می‌گیرم که آن‌ها همدلی کاملی با دیدگاه خود ندارند. هر بار که روزنامه‌ای را برمی‌دارم و مطلبی را راجع به خودکشی کسی می‌خوانم، می‌گویم: «او کسی بود که واقعا اعتقاد داشت زندگی بی‌معنی است.»

پرسیده بودید چه چیزی مرا به ادامه کار و زندگی وامی‌دارد؟ چیزی در درونم، که مانند شعله‌ای سرکش می‌سوزد آنگاه که با دروغ و بدعت و بی‌عدالتی روبرو می‌شوم، چیزی بیرون از من که کششی مانند عشق دارد آنگاه که دورنمایی را پیش خود مجسم می‌کنم از آنچه جهان می‌توانست باشد، و می‌تواند باشد اگر سخت تلاش کنیم. جان هینز هلمز

ناگزیر به این نتیجه می‌رسیم که بزرگترین اشتباه در تاریخ بشر، کشف حقیقت بود. "ویل دورانت"

برایم چندان قابل فهم نیست که انسان چگونه می‌تواند بدون اعتقاد به قدرتی متعالی، شخصیتی که بتوان با او ارتباطی موثر و واقعی داشت، از پس زندگی بربیاید. اصل اعتقادی من اصلی ساده است و الاهیات اندکی در آن تعبیه شده. عیسی مسیح در نظر من جلوه عالی عشق و از این رو جلوه عالی خداست. زندگی او منبع الهامی است که نشان می‌دهد زندگی انسان از حیث نوع، اگر نه از حیث درجه، چگونه می‌تواند باشد. مری.یی وولی

فکر می‌کنم خدا در درون من است، امری ناشناختنی و وصف‌ناپذیر. این باعث می‌شود اعتقاد داشته باشم چیزی بیشتر از یک حیوان هستم، و اینکه زندگی این جهان نمی‌تواند پایان طبیعت معنوی ما باشد. آدولف آکس

من خویشتن‌داری و نه تن‌پروری را سرچشمه واقعی خوشبختی می‌دانم. سر آخر اینکه، پیروزی بر خویشتن بزرگ‌تر از فتح تمام جهان است. سی. وی. رامان

" هیچ کس حق ندارد اعتقاد بورزد مگر آنکه شاگردی شک را کرده باشد "

هیچ کس حق ندارد اعتقاد بورزد مگر آنکه شاگردیِ شک را کرده باشد.

" اگر کسی معنی زندگی را پیدا نکرده، هیچ کس هم ثابت نکرده که زندگی معنایی ندارد."

اگر هیچ کس معنی زندگی را پیدا نکرده، هیچ کس هم ثابت نکرده که زندگی معنایی ندارد.

هیچ غریزه اجتماعی وجود ندارد، بلکه فقط وحشت از تنهایی در میان است.

ما رویای سوسیالیسم را در سر می‌پروراندیم، ولی روح‌های خودمان را حریص‌تر از آن یافتیم که آن را امکان‌پذیر کند؛ ما قلباً بیش از اندازه کاپیتالیست هستیم، و هیچ ایراد جدی در ثروتمند شدن نمی‌بینیم.

هر چیز معنوی وقتی به فروش می‌رسد یا به نمایشی رنگ و وارنگ بدل می‌شود، می‌میرد.

روزگاری کودک روحی جاودانه داشت، حالا چند تا غده دارد. از نظر فیزیکدان کودک فقط یک گروه مولکولی اتم یا الکترونی است. از نظر فیزیولوژیست پیوند ناپایدار ماهیچه استخوان و عصب است. از نظر پزشک توده ی سرخ رنگی از درد و بیماری است. از نظر روان پزشک سخنگوی در مانده ی وراثت و محیط و انبوهی از واکنش های شرطی است که با گرسنگی و عشق به هم می ریزد. تقریباً هر ایده ای که این ارگانیسم عجیب داشته باشد، یک توهم است. هر احساسی داشته باشد پیش داوری قلمداد می شود. نظریه های خوب آزادی اراده و زندگی پس از مرگ را می پروراند و لحظه به لحظه بیشتر رو به زوال و نابودی می روند قواعد بزرگ فلسفی می سازد که در آن قطره ی آب، دریا را توضیح دهد. این موجود به نام انسان، به ندرت به این موضوع فکر می کند که یک گونه از میلیاردها گونه ی خلقت و تجربه ی گذرای طبیعت است.

اخلاق بدون خدا همان‌قدر ضعیف است که قانون راهنمایی و رانندگی، وقتی پلیس پیاده است.

اگر هیچ‌کس معنی زندگی را پیدا نکرده، هیچ‌کس هم ثابت نکرده که زندگی معنایی ندارد. آنچه احتمالا بی‌معنی است این سوال است که آیا زندگی معنی دارد.

هیچ‌کس حق ندارد اعتقاد بورزد مگر آنکه شاگردیِ شک را کرده باشد.