من-مردی که محکوم به حبس ابد است- در پاسخ به فیلسوف می‌گویم که معنی زندگی برای من، بستگی دارد و محدود است به توانایی‌ام در تشخیص حقایق بزرگ زندگی و آموختن و بهره بردن از درس‌هایی که زندگی به ما می‌آموزد. خلاصه اینکه زندگی فقط از این رو ارزش دارد که من عزم می‌کنم برای ارزشمند کردن آن تلاش کنم. اوئن سی. میدلتون

ارزش مدام دین در هماوردی‌اش با اشتیاق و امید در ذهن انسان است. بی‌حاصلی بیشترِ آنچه فلسفه در خوانده شده در تمایلش به اینکه جدلی نهفته شود و همین‌طور در تمایلش به اینکه ارزش‌ها را به واژه‌هایی نسبت دهد که در بهترین حالت، بازنمایی‌های غیردقیقی از اندیشه و بی‌اعتنا به ارزش احساسات هستند. اینکه احساسات را نمی‌توان بیان کرد ضرورتاً به این معنی نیست که آن‌ها نادرست‌اند. ارنست.ام.هاپکینز

بزرگ‌ترین پرسش روزگار ما، نه کمونیسم در برابر فردگرایی است، و نه اروپا در برابر آمریکا و نه حتی شرق در برابر غرب؛ بزرگ‌ترین پرسش این است که آیا انسان‌ها می‌توانند زندگی بدون خدا را تاب بیاورند؟

ستاره‌شناسان به ما گفته‌اند که کار و بار آدمی فقط لحظه‌ای ناچیز در خط سیر یک ستاره است؛ جغرافیدان‌ها به ما گفته‌اند که تمدن چیزی نیست مگر دوره‌ای کوتاه و ناپایدار میان عصر یخبندان و زمان حال؛ زیست‌شناسان به ما گفته‌اند که همه زندگی جنگ و جدال است و تنازع بقایی میان افراد، گروه‌ها، ملت‌ها، هم‌پیمان‌ها، و انواع؛ مورخان به ما گفته‌اند که پیشرفت، پنداری است که شکوه و افتخار آن به انحطاطی گریزناپذیر ختم می‌شود؛ و روان‌شناسان به ما گفته‌اند که اراده و خویشتن، ابزاری ناتوان برآمده از وراثت و محیط هستند، و روحِ فسادناپذیر هم چیزی نیست مگر التهاب گذرای مغز.

غم‌انگیزترین منظره در تمدن ما نه فقر، بلکه خراب شدن بافت اخلاقی نسل است.

حتی نتایج عمل هم مرا چندان نگران نمی‌کنند. خودِ عمل، تا وقتی که باور دارم راست است، مایه خرسندی‌ام است. جواهر لعل نهرو

در اینجا، در قطار مورگان تاون به پیتسبرگ، زنی هست که سراپا خنده است و با بچه‌اش بازی می‌کند. آهای شما، ای روشنفکران ناشاد شهرها! آیا فکر می‌کنید عمیق‌تر از این زن هستید؟

من معتقدم عنصر الاهی در انسان، هر آن چیزی است که باعث می‌شود زندگی‌ای داشته باشیم شایسته به یاد آوردن، بی‌ضرر برای دیگران، و مفید برای آن‌ها؛ زندگی‌ای که بر ذخیره حکمت و آرامش ما می‌افزاید.

تفاوت در انگیزه آدم‌های ثروتمند و خودمان به ندرت به دغدغه‌های وجدانی برمی‌گردد، بلکه معمولاً تفاوتی است در فرصت‌ها و مهارت‌ها. در نهایت، ما همه با هم گناهکاریم. بیا دست از گله کردن از دیگران برداریم و شر را از "قلب‌هایمان" ریشه‌کن کنیم.

فلسفه یک عصر، ادبیات عصر بعدی است.

فقط آدمی که وقت زیادی دارد و کار زیادی نمی‌کند، به ناامیدی رو می‌آورد

نمی‌توانیم امید به فهم داشته باشیم مگر اینکه اول ایمان داشته باشیم.

اگر کسی ماتریالیست باشد، یا مکانیست، یا اسمش را هرچه دوست دارید بگذارید، می‌توانم تصور کنم که برای او هیچ راه فراری از باور به بیهودگی‌ای چنین طولانی و پیچیده و عجیب و افتضاح وجود ندارد که همه چیز رو به سوی بی‌معنایی و بدتر از آن می‌رود؛ نمی‌دانم چنین بی‌معنایی‌ای واقعیت دارد یا نه، فقط می‌دانم که ناتوانی فطری‌ام در باور به آن، واقعیت دارد. ادوین آرلینگتون رابینسون

بیایید اخترشناسان را خیلی جدی نگیریم. آن ها نه می‌دانند سیاره ما از کجا آمده و نه می‌دانند به کجا متکی است و کی آغاز شده و چه زمان از هستی باز می‌ماند! در حقیقت آن ها هم مثل فلاسفه حدس زنندگان بزرگی هستند.

بسم الله این آشوب و غلیان سرخوش نیروی جنسی، که این همه برای فرد خوشایند است و به حال نژاد خطرناک، بدون تردید متکی بر زوال اعتقاد به امور فوق طبیعی است. ما در حال حاضر با این امتحان بسیار بزرگ درگیریم که آیا امکان حفظ نظام اجتماعی و بقای نژاد از طریق قوانین اخلاقی عرفی وجود دارد، قوانینی که فقط بر زمین تکیه دارند و از آن حمایت هایی که زمانی از آسمان انتظار می رفت محروم اند. این امتحان در آتن شکست خورد، و در ایتالیای دوران رنسانس هم به شکست منتهی شد. ظاهراً آزادکردن فرد از قیود، یعنی نابودکردن پندارهای او و توقف نامطلوب زاد و ولد و پرورش کودک، برای نژاد خطرناک است. این جریان، پیش از این، زیر پای رهبری آمریکا در ادبیات، اخلاقیات و سیاست شهری را خالی کرد. همین جریان در ادامه، احتمالاً همه ی مردم اروپای غربی و آمریکای شمالی را تضعیف خواهد کرد. ما به احتمال زیاد، با طغیانی فرهنگی روبه‌رو خواهیم شد، شبیه آنچه در فلورانس و روم در روزگار مدیچی و بورجیاها رخ داد. در پایان، آتشفشانی خاموش خواهیم بود، و آسیا دوباره از اریکه ی پادشاهی جهان بالا می رود، تا اینکه او هم روزی خیلی عاقل می شود و می میرد.

پرسیده بودید چه چیزی مرا به ادامه کار و زندگی وامی‌دارد؟ چیزی در درونم، که مانند شعله‌ای سرکش می‌سوزد آنگاه که با دروغ و بدعت و بی‌عدالتی روبرو می‌شوم، چیزی بیرون از من که کششی مانند عشق دارد آنگاه که دورنمایی را پیش خود مجسم می‌کنم از آنچه جهان می‌توانست باشد، و می‌تواند باشد اگر سخت تلاش کنیم. جان هینز هلمز

برایم چندان قابل فهم نیست که انسان چگونه می‌تواند بدون اعتقاد به قدرتی متعالی، شخصیتی که بتوان با او ارتباطی موثر و واقعی داشت، از پس زندگی بربیاید. اصل اعتقادی من اصلی ساده است و الاهیات اندکی در آن تعبیه شده. عیسی مسیح در نظر من جلوه عالی عشق و از این رو جلوه عالی خداست. زندگی او منبع الهامی است که نشان می‌دهد زندگی انسان از حیث نوع، اگر نه از حیث درجه، چگونه می‌تواند باشد. مری.یی وولی