بریده‌های کتاب خواهرخوانده

این عطش قلب های ماست که ما را می کشد.

ایزابل پرسید: «شما نمایشنامه‌نویسین قربان؟» مارکی گفت: «نه اصلاً، تا حالا خودکار رو هم روی کاغذ نذاشته‌ام. اما همیشه می‌رم سراغ انجام کاری که از پسش برنمی‌آم؛ چون اگه همچین کاری نکنم هیچ‌وقت توانایی انجامش رو به دست نمی‌آرم.»

همه اشتباه می‌کنیم. مهم اینه که نذاریم اشتباهاتمون برامون تصمیم بگیرن.

کاری که انجام شده، شده. چه کرده‌ی خودت باشد و چه کرده‌ی دیگران. تو نمی توانی آن را تغییر دهی. اما کاری که نشده، نشده. در آن هم امید هست هم خطر. هر دو باهم هستند.

در کتاب‌های تاریخ نوشته است که شاه‌ها و دوک‌ها و ژنرال‌ها جنگ را شروع می‌کنند. باور نکنید. ما جنگ را شروع می‌کنیم‌. من و شما؛ هر باری که رو برمی‌گردانیم، سکوت می‌کنیم، مداخله نمی‌کنیم، سازش می‌کنیم. همیشه خیلی سریع کار نادرست، کار بزدلانه و کار راحت‌تر را انجام می‌دهیم و در حالی که داریم با عجله می‌رویم به خودمان می گوییم تمام شد. و دیگر کاری با آن نداریم. اما شاید کار آن با ما تمام نشده باشد .

جهان هزاران روش را به کار می گیرد تا به ما تلقین کند که کم داریم ، که به اندازه کافی خوب نیستیم ،که زندگی مثل جشنی طولانی و بزرگ کنار ساحل است که ما به آن دعوت نشده ایم.

دل دخترها رو شکستن باعث مرگشون می شه.» شانس بریده بریده :گفت چیزهای دیگه ای هستن که باعث مرگ دخترها میشن گرسنگی بیماری حوادث زایمان و خشونت چیزهایی بیشتر از غم و غصه به دختر رو به کشتن میده. دخترها مثل سنگ قوی ان

آدم ها هنینن؛ خیال باف ، دیوونه ، اما بیشتر از همه، احمق.

میرا ها قوی به دنیا نمی آن، قدی می شن.

از اول می‌گفتی. جون آدم‌ها ارزش جنگیدن داره.»

+این جهان، آدم هاش مارو دسته بندی میکنن . مارو توی جعبه میذارن . تو یه تخم مرغ هستی . تو یه سیب زمینی هستی و تو یه کلم هستی . اون ها به ما میگن ما کی هستیم ؛ چه کاره ایم و چه میشیم .چون که اونا میترسن . از اونچه که ما میتونیم باشیم میترسن . -اما این ما هستیم که به اون ها اجازه میدیم این کار رو با ما بکنن! چرا؟ + چون ما خودمون هم از چیزی که میتونیم باشیم میترسیم.

نیش و کنایه سلاح زخم‌خورده‌هاست.

فرصت شکست دادن دشمن به دست خود او ایجاد می‌شود.

شانس معترضانه گفت : تغیر مثل لبخندی توی تاریکیه. مثل یه گل رز توی برف . مثل جاده ای پرخطر توی شب طوفانی . عجوزه جواب داد: توی تاریکی هیولا هست . گل های رز توی برف میمیرن . دختر ها توی جاده های پر خطر گم میشن.

در کتاب های تاریخ نوشته شده دوک ها و شاه ها جنگ و ژنرال ها جنگ هارا شروع میکنند. باور نکنید. ما هستیم که جنگ را شروع میکنیم، من و شما؛ هرباری که رو بر میگردانیم، سکوت میکنیم، مداخله نمیکنیم و سازش میکنیم. همیشه خیلی سریع کار نادرست، کار بزدلانه، و کار راحت تر را انجام میدهیم.

در این دنیای سخت و غمناک، جادو وجود دارد. جادویی قوی‌تر از تقدیر و شانس. و آنجایی پیدا می‌شود که فکرش را هم نمی‌توان کرد. این جادوی موجودی ظریف و نحیف است که هم می‌تواند ظلمی وحشتناک کند و هم مهربانی بیکران بورزد. این جادو درون هر بشری هست تا رستگارش کند. تا تغییرش دهد. تا نجاتش دهد. فقط اگر آنقدر شجاعت داشته باشد که به ندایش گوش جان بسپارد. این جادوی قلب انسان است.

گاهی آدمها راحت ترند از چیزی که نمیتوانند به دست بیاورند متنفر باشند تا اینکه قبول کنند آن را خیلی میخواهند.

بدترین روز زندگی بهتر از هر روزیه که توی قبر میخوابن.