بریده‌های کتاب انسان موجودی یکروزه و قصه های دیگری از روان درمانی

انسان ها از رابطه به وجود می آیند، در رابطه رشد می کنند، در رابطه آسیب می بینند و در رابطه ترمیم می شوند. و این چنین است که کسی می آید و کسی می میرد!

وقتی خوب زندگی کردن رو یاد بگیرید، خوب مردن رو هم یاد میگیرید.

همیشه دفع کردن اونچه از بیرون به آدم گفته میشه راحت‌تره تا اونچه از عمق درونمون سر بیرون میاره.

شاید به نظر غیر منطقی بیاد ؛ ولی معمولا غم از دست دادن اونایی که رابطه ی خوبی باهاشون داشتیم ، کمتر از غم از دست دادن افرادیه که رابطه ی ناخوشایند با اونا داشتیم، کسانی که کارای نا تموم بسیاری با اونا داریم، انگار که بعد از مرگ، رابطه ی ما با اونا در حالت نا تموم ثابت شده و هیچوقت قابلیت حل شدن رو پیدا نمیکنه.

"همهٔ ما موجودات یک روزه هستیم؛ چه او که در یاد می ماند چه او که در یاد می دارد؛ همه کم دوام و گذراست؛ هم یاد ها و هم آنچه که به یاد داریم. زمان جاری است آنگاه که همه چیز را فراموش می کنی و زندگی در جریان است زمانی که همه ما تو را فراموش می کنیم. همیشه به یاد داشته باش که به زودی نه هیچ کس خواهی بود و نه هیچ کجا."

شاید بودایی ها حق دارن که می‌گن: بی‌دلبستگی، بی ناراحتی!

واقعیت اون چیزی نیست که وجود داره بلکه چیزیه که هر یک از ما به شکلی می سازیم یا جعل می کنیم، هرکس در حد قابل توجهی.

هلنا: من الان زندگی نمیکنم. ظاهرا دارم اونو به تعویق می اندازم. در اتفاقی که در حال حاضر برام میفته، خبری از طعم و تجربه زندگی نیست. و من زیر بار چیزا خم شدم: لباسا، ملافه ها، چراغای زیادی، دست کش بیس بال، چوبای گلف، چادر و کیسه خواب.

اغلب ما برای از دست دادن اونایی که باهاشون رابطه رضایت بخشی داشتیم راحت تر عزاداری می کنیم تا برای کسانی که روابط ناتمام و ناخشنودی باهاشون داشتیم.

«انجام ندادن یه کار درست بدتر از آسیب دیدنه.»

پایان های نامنتظره باعث می‌شن خیلی بهتر به حال بچسبیم.

همیشه به شاگردانم می گویم که وقتی در جلسه ای به مشکل می خورند باید دست نگه دارند و ابزاری را به خدمت بگیرند که همیشه قابل اتکاست ـ «کنترل روند» ـ شما عمل را متوقف می کنید و رابطه ی خود و بیمارتان را بررسی می کنید.

اندیشه هایت را رها کن بعد میبینی شکایت ها هم رفته اند. من آسیب دیده ام را رها کن بعد میبینی آسیب ها رفته اند. قضاوت را رها کن و نجات پیدا کن و چه کسی آنجاست که نگذارد آن را کنار بگذاری؟

وقتی احساس می کنی تمام و کمال زندگی نکردی، فکر کردن به مرگ برات دردناک تر می شه؟

تشخیص ممکن است باعث تحریف یا آسیب ادراک شود.

رابطه ها تموم می‌شن، ولی چیزی که قبلا وجود داشته از بین نمیره.

بعد از یه مدت تک تک داروها تاثیر خودشون رو از دست دادن.عقاید درست مثل داروهای ضدسرطان هستن با این تفاوت که عقاید حالت ارتجاعی دارن.کهنه میشن،مدتی عقب می کشن،مثل این که دارن استراحت می کنن و دوباره جون می گیرن و این بار به شکل بهتر و قوی تر پشت سر هم بروز می کنن.

همیشه در شگفتم که چطور افرادی که خودشان را بیش از بقیه دوست دارند، برای نظر خودشان کمتر از نظر دیگران ارزش قائل اند. اگر کسی مرا تحقیر کند، مشکل از اوست. نگرانی من فقط این است که چیزی نگویم و کاری نکنم که سزاوار تحقیر باشد. هیچ گاه چیزی را که مجبورتان می کند زیر قولتان بزنید یا احترام به خودتان را از دست دهید، معتبر ندانید.

بذار همه چیز رو توی زندگی تجربه کنیم بذار جایی برای تأسف نداریم. بذار از آنچه در دسترس هست استفاده کنیم و چیزی رو برای مرگ نذاریم که ازمون بگیره...

ولی جلسه ام با هلنا به من فهماند که تشخصیص رسمی چیزی بیش از رنجشی ساده است. در واقع، تشخیص رسمی با مبهم کردن و حتی خنثا کردن شخص چندبعدی ای که رو به رویمان نشسته است، در کار ما اختلال ایجاد می کند.