بریده‌های کتاب قلندر و قلعه: بر اساس زندگی شیخ شهاب الدین سهروردی

- یحیی! کمی درباره‌ی #عشق برایم صحبت کن. + عشق را از "عشقه" گرفته‌اند. گیاهی که در باغ در بُن درخت پدید آید و در درخت پیچد. هم چنان می‌رود تا همه درخت را فرا گیرد و چنانش در شکنجه کشد که در رگ درخت، نم نماند. تا آنگاه که درخت خشک شود. درخت وجود انسان هم چون بالیدن آغاز کند و نزدیک کمال رسد، عشق از گوشه‌ای سر برآورد و خود را در او پیچد، تا جایی رسد که هیچ نم بشریت در او نگذارد. آری، عشق اگر چه جان را به عالم بقا می‌رساند، اما تن را به عالم فنا می‌کشد. زیرا که در این جهان، هیچ چیز طاقت بارِ عشق را نتواند داشت.

دست ما به دنیا می‌رسد اما دل گران‌بهاتر از آن است که به دنیا بفروشیم. ما یوسف درون را از چاه بیرون می‌کنیم، ولی به ثَمَن بَخْس نمی‌فروشیم!

یحیی! می‌گویند وقتی که منصور حلاج را بر دار می‌زدند، به دوست قدیمی اش که در آن صحنه حاضر بود، نگاه کرد و گفت: " این که می‌بینی، نتیجه و پیامد آن یک نگاه است که در دوران نوجوانی، در کوچه‌مان به روی زنی کردم که در پشت بام بود!" یحیی در زندگی تو هم نگاهی هست که شاید سرانجام سرت را بر باد دهد. اما همین نگاه‌ها ارجمندند، برای این‌که آتش‌زنه شعله عشقند و این شعله اگر دار و ندارت را به آتش کشد، باز هم به دار و ندارت می‌ارزد!

" آفتابی لب درگاه شماست که اگر در بگشایید، به رفتار شما می‌تابد! "

برای شما ظاهربینان، انسان در شکم و زیرشکم خلاصه شده است. معلوم است که چنین انسانی از قدرت و عظمت و عزت واقعی انسان چیزی نخواهد دانست.