بریده‌های کتاب تلماسه

تلماسه را می توان طلایه دار رمان های علمی-تخیلی غیر تخصصی به حساب اورد. هربرت به عمد تکنولوژی را در جهان تلماسه محدود کرد تا بتواند به جای پرداختن به آینده ی تکنولوژی بشری، بر اینده ی نوع بشر و نحوه ی تغییر و تحول بشر و تشکیلات بشری در طول زمان تمرکز کند.

مردی اسیر سرنوشت، شخصیتی که اهمیتش در برابر شکوه پسرش رنگ می‌بازد... همه او را چنین می‌بینند. با این حال باید از خود بپرسیم که مگر پسران چیزی جز امتداد پدرانشان هستند؟

پیوست ۱: ص ۷۸۲ به گفته لیت کانز《 فعل و انفعالات هر سیاره ایی که از نظر انسانی سالم باشد نوعی توازن و زیبایی باطنی دارد. در این زیبایی می توان عامل پایدارکننده ی پویایی را یافت که از ضروری ترین ملزومات بقای هر شکلی از حیات است. هدف این عامل بسیار ساده است: حفظ و تولیدالگوهای هماهنگ برای گسترش هرچه بیشتر تنوع زیستی.وجود حیات در هر سیستم بسته ایی خود سبب افزایش ظرفیت آن سیستم برای پذیرش و حفظ حیات می شود. حیات_ در تمام اشکال خود_ در خدمت خود حیات است. با گسترش تنوع گونه های زیستی ، حیات می تواند مواد غذایی ضروری را با وفور بیشتری در اختیار خودش قرار دهد. به این ترتیب، سرزمین به یکباره جان می گیرد و پر می شود از روابط بیشمار بین گونه ها و روابط بیشمار دیگری در دل این روابط .》 این یکی از خطابه های پاردو کاینز برای شاگردان کلاسش در یکی از اجتماعگاه های سیچ بود.

اگر فقط به چشمان‌تان تکیه کنید، حواس دیگرتان ضعیف خواهند شد.

انسان ها با هر چه از آن نفرت دارند شناخته می‌شوند.

چهار چیز دنیا را سرپا نگه می‌دارد ... علم عالمان، عدل بزرگان، دعای پرهیزکاران، شجاعت دلاوران ولی همه‌ی این‌ها ... بدون رهبری که راه رسم رهبری را بداند هیچند.

پل! ... اولین گام برای دوری کردن از هر تله‌ای، پیدا کردنش است. پسرم، وضع ما مثل جنگ تن به تن است، فقط در مقیاس بزرگ‌تر. حیله های تودرتو و به ظاهر بی پایان. کاری که باید بکنیم این است که دست حریف را بخوانیم.

مفهوم پیشرفت سازوکاری دفاعی است که ما را از وحشت های نهفته آینده مصون می‌دارد.

فرانک هربرت به طور کلی یکی از بزرگترین مروجان ایده ها و نظرات علمی بود و بسیاری از دوستدارانش او را عامل اصلی اشنایی خود با مباحثی چون فلسفه و روانشناسی می دانند.هربرت در تلماسه کوشید تا خوانندگانش را تا حد توان با بوم شناسی و بسیاری از جوانب این علم آشنا کند و به نوعی آن ها را متوجه سیاره ای سازد که در آن زندگی می کنند.

باید شاخه ای از علم را به پدیده نارضایتی اختصاص بدهند؛ انسان ها تا سختی نبینند و ستم نکشند، عضلات روح و روان‌شان پرورش نمی‌یابد.

به ناگاه یاد آیه ای افتاد... آن را به زبان آورد: ( همه چیز از آب زنده شد.)

وفور نعمت انسان را به راه اسراف می‌کشاند؛ به راهی بس پر خطر

(اگر ماهی ها آرزو بودند، همه تور می‌انداختند) ... با خود گفت: چه ضرب المثل عجیبی برای هدیه بردن به سیاره ای که نه دریا می‌شناسد و نه ماهی.

بقا یعنی قدرت شنا کردن در آب‌های ناآزموده.

الگوی زمانی آراکیس برعکس جاهای دیگر است؛ شب زمان فعالیت است و روز زمان استراحت.

با من بحث نکنید! قدرت نابود کردن یک چیز به معنای داشتن اختیار مطلق آن است و شما قبول کردید که من این قدرت را دارم. پس دیگر جای هیچ بحث و مذاکره و توافقی باقی نمی‌ماند.

خرد عشق را آبدیده می‌کند و بر آن افسار می‌زند ، از طرف دیگر نفرت را هم به شکل دیگری درمی‌آورد. کسی که ژرفای شفقت و قساوت را نکاویده چطور می‌تواند درباره‌ی بی‌رحمانه بودن کاری قضاوت کند؟

مؤدیب راه و رسم را خوب بلد است؛ آب خودش را خودش می‌سازد، از خورشید داغ پنهان می‌شود و شب هنگام سفر می‌کند...مؤدیب بین ما به (مربی پسرکان) معروف است... به جمع ما خوش آمدی، پل مؤدیب.

کسی زیر لب گفت:(دارد گریه می‌کند!...اُصُل آب بدنش را برای مردگان می‌ریزد!)... اشک هدیه‌ای برای جهان دیگر بود و بی شک مقدس به شمار می‌آمد.

حره‌مردان در خصوصیتی که پیشینیان به آن (کفّ نفس) می‌گفتند، سرآمد خاص و عام بودند و آن درنگی است که انسان بین خواستن چیزی و دست دراز کردن به سوی آن بر خود تحمیل می‌کند.