بریده‌های کتاب تلماسه

باید شاخه ای از علم را به پدیده نارضایتی اختصاص بدهند؛ انسان ها تا سختی نبینند و ستم نکشند، عضلات روح و روان‌شان پرورش نمی‌یابد.

به ناگاه یاد آیه ای افتاد... آن را به زبان آورد: ( همه چیز از آب زنده شد.)

اما این سیاره برای پاردو کاینز تجلی گاه بی حد و مرز انرژی بود؛ .... فکر کاینز بلافاصله متوجه جمعیتی از انسانها شد که آزادانه بر سطح این سیاره به این سو و آن سو می رفتند: حره مردان.چه چالش هیجان انگیزی! چه ابزار قدرتمندی می توانست از آنها بسازد! حره مردان : نیرویی بوم شناختی و زمین شناختی با توان بالقوه ای بی حد و حصر. پاردو کاینز از بسیاری جهات مردی ساده و عملگرا بود. محدودیت هایی که هارکونن ها بر همه چیز اعمال کرده اند دست تان را بسته؟ چاره اش ساده است : با زنی حره مرد ( اقوام بیابان نشین و خودمختار آراکیس که بازماندگان کوچ نشینشان ذِن اَباضی هستند (طبق لغت نامه ی سلطنتی: 《راهزنان بیابان》)) ازدواج کنید و وقتی برایتان پسری حره مرد آورد، کارتان با او، با لیت-کاینز و با تمام بچه های دیگر شروع کنید : به آنها سواد بوم شناسی بیاموزید، زبان جدیدی خلق کنید که هدف کلمات و علائمش تجهیز ذهن برای مهار و دستکاریِ کلِ یک سرزمین، اقلیمش و محدودیت های فصلی اش باشد. سواد و زبانی که ...

مگر چنین نیست که کرها، از شنیدن عاجزند؟! پس چه بسا جملگی ما کر باشیم! آن کدام حسِ نداشته است که سبب می‌شود عالَم دیگری را که گرداگردمان را فرا گرفته نبینیم و نشنویم؟! گرداگرد ما چیست که نمی‌توانیم...

وقتی حریفت از تو ترسید، باید به آن ترس میدان بدهی... تا روی حریفت کار کند. بگذار ترسش به وحشت تبدیل شود و او را مجبور کند که جز با تو با خودش هم بجنگد. در نهایت از روی ناچاری به تو حمله خواهد کرد.

شن وزین است و سنگ گران، سبک ترند هر دو ولی ز خشم یک نادان!

وفور نعمت انسان را به راه اسراف می‌کشاند؛ به راهی بس پر خطر

این جماعت احترام مردگان ما را نگه می‌دارند. گرچه آداب رسوم متفاوتی داریم، ولی معنایشان یکی است.

(اگر ماهی ها آرزو بودند، همه تور می‌انداختند) ... با خود گفت: چه ضرب المثل عجیبی برای هدیه بردن به سیاره ای که نه دریا می‌شناسد و نه ماهی.

بقا یعنی قدرت شنا کردن در آب‌های ناآزموده.

الگوی زمانی آراکیس برعکس جاهای دیگر است؛ شب زمان فعالیت است و روز زمان استراحت.

با من بحث نکنید! قدرت نابود کردن یک چیز به معنای داشتن اختیار مطلق آن است و شما قبول کردید که من این قدرت را دارم. پس دیگر جای هیچ بحث و مذاکره و توافقی باقی نمی‌ماند.

خرد عشق را آبدیده می‌کند و بر آن افسار می‌زند ، از طرف دیگر نفرت را هم به شکل دیگری درمی‌آورد. کسی که ژرفای شفقت و قساوت را نکاویده چطور می‌تواند درباره‌ی بی‌رحمانه بودن کاری قضاوت کند؟

حره‌مرد گفت:《خوب، هر کس خودش می‌داند که ارزش نجات داده شدن دارد یا نه...

لقمه ای خشک و خام در گوشه‌ای ساکت و آرام، به از خیل طعام در قصر پر ستیزه و دشنام

مؤدیب راه و رسم را خوب بلد است؛ آب خودش را خودش می‌سازد، از خورشید داغ پنهان می‌شود و شب هنگام سفر می‌کند...مؤدیب بین ما به (مربی پسرکان) معروف است... به جمع ما خوش آمدی، پل مؤدیب.

کسی زیر لب گفت:(دارد گریه می‌کند!...اُصُل آب بدنش را برای مردگان می‌ریزد!)... اشک هدیه‌ای برای جهان دیگر بود و بی شک مقدس به شمار می‌آمد.

حره‌مرد گفت:《هر کس به غاری که فقط یک ورودی دارد پناه ببرد حقش مرگ است.》

《شاید وحشتناک‌ترین لحظه‌ی عمر هر کس آن لحظه باشد که می‌فهمد پدرش انسان است... انسانی از گوشت و خون.》 _برگرفته از کتاب سخنان گردآورده‌ی مودِب، به کوشش شاهدخت آیرولان

حره‌مردان در خصوصیتی که پیشینیان به آن (کفّ نفس) می‌گفتند، سرآمد خاص و عام بودند و آن درنگی است که انسان بین خواستن چیزی و دست دراز کردن به سوی آن بر خود تحمیل می‌کند.