به اندازه چندین جلسه تراپی کارگشاست به شرطی که مو به مو بهش عمل بشه.
      

        اگر احساس میکنید درونگرایی، سکوت و ارامشتون، متفکر و حساس بودنتون نقطه ضعف محسوب میشه پس حتما باید این کتاب رو بخونید. اگر همسر یا فرزندی درونگرا دارید برای درک بهتر شخصیتشون توصیه میکنم کتاب رو مطالعه کنید. بیان نویسنده عامیانه است اما مطالب تحقیقاتی خودش رو همراه با داده های اماری به صورت چیزی شبیه به مقاله ارائه داده . 
وقتی کتاب رو خوندم متوجه شدم  جامعه حرفه ای چقدر بین نیروی انسانی تبعیض قائل شده و عملا درونگراها رو کنار گذاشته. بله ایران هم عملا مثل امریکای تجاری عمل کرده و این جای تاسف داره ...

      

        من یه نقد به منتقدین کتاب دارم. روی جلد کتاب نوشته "مستند داستانی ..." نه رمان و نه داستان صرف. از مستند انتظار جذابیت و کشش رمان رو دارید! تعجب میکنم.
و نقدم به کتاب: اول از همه طراحی روی جلد.اصلا جالب و جذاب نبود. انگار پوستر فرمایشی ارگان عقیدتی نظامی باشه.یه مقدار خلاقیت به خرج میدادن طرح خوب انتخاب میکردن.
انتظارم از فصل آخر بیشتر بود.
کتاب رو در کل توصیه میکنم به نوجوانان و معلمان و فعالان جوانترِ جهاد تبیین در رسانه ها و شبکه های اجتماعی.

      

        حقیقتا لذت بردم هرچند خیلی زمان برد تا کتاب رو به طور کامل بخوانم. یک جاهایی حوصله ام نمیکشید ماجرا را دنبال کنم البته نه بخاطر عدم جذابیت داستان بلکه بخاطر پرداختن زیاد از حد داستایوفسکی به تک تک شخصیت های رمان؛ طوری که با خودت می گویی این کتاب مگر چند قهرمان دارد؟
در پیشگفتار امده و نویسنده خود اقرار کرده که کتابش دو داستان در تداوم یکدیگر است که دو شخصیت اول آن دمیتری و آلیوشاست.
تمرکز داستان بیشتر روی دمیتری بود هرچند قهرمان اصلی آلیوشا بود اما خیلی جزئی به پایان بندی داستان آلیوشا پرداخته شده است .
به هر صورت من کتاب را دوست داشتم.
توصیف افکار کاراکترهای رمان به قدری با جزئیات و ادبیات خاص هر شخصیت ، همراه بود که می توانستی به خوبی همه ی شخصیتها را تصور کنی و بشناسی و نیز از همه جوانب و چرایی چنین سرانجامی را برای  قهرمانان داستان یا رفتار تک تک شخصیت ها ، درک کنی . 
      

        کلاسیکِ روسیِ دوست داشتنی.
 فضای رمان رو دوست داشتم همه چیز ملموس و قابل باور بود؛ انگار یک دوست از عاشقانه هاش برام میگه. با ترجمه خوب و روان مهری آهی.کاملا خوش خوان.
 ابله حکایت دلهره ها و تشویش هاست و البته احساسات توامان  ، گم گشتگی و عشق. برای من همه چیز داستان زنده بود گویی درباره جمع آشنا ،میخوانم.گاهی از دریچه فلسفه گاه روانشناسی.  بعضی جاها نویسنده از پس قرنها عبور میکرد و مستقیم با منِ خواننده قرن ۲۱ صحبت میکرد؛ جذاب بود. با یک پایان غیر منتظره...
      

        حدودا صد صفحه آغازین کتاب ابدا کششی برای جذب مخاطب ایجاد نمیکرد حداقل برای من ؛نه به دلیل قلم نویسنده که بسیار هم قوی توصیف میکرد نکبت و سیاه روزی را .بلکه به دلیل شرح روزمرگی و طولانی شدن توصیفات و کسل کننده شدن شرح بدبختی کاراکتر.
از جایی که جنایت رخ داد تازه داستان مهیج شد و اتفاقات پشت سرهم سرازیر شدند به طوری که زمین گذاشتن کتاب را اندکی مشکل میکرد.
بخش جذاب کتاب مربوط می شود به شرح افکار جانی و تنش های روانی  و کشمکش های درونی او که به خوبی روانشناسی شده بود.
به توانمندی داستایوفسکی برای نویسندگی ایمان اوردم. خیلی جزئیات ریز و درشتی تو کتاب مطرح شده از افکار راسکلینکف که نشون دهنده دنیای درونی یک انسان بعد از ارتکاب به قتل هست. با این اثر، بسیار علاقه مند شدم کتابهای دیگر این نابغه ادبی رو بخونم.
      

        برای آموزش نویسندگی کتاب کاملی نیست اما کلیات مهمی رو توضیح داده که برای شروع کافی به نظر میاد. بقیه اش با تحقیق و مطالعات بیشتر به نظرم حل بشه.راستی کینگ نویسنده رمان "مسیرِ سبز"ه.حتما فیلمشو دیدین^_^
      

        اگر میخواهید از عشق بخوانید کتابهای بهتری هم وجود دارد که لااقل نثر زیبا و شروع پر کششی داشته باشد و نام عشق در آن به واسطه شور و هیجانات شهوانی و در قالب خیانت به همسر ، به لجن کشیده نشده باشد.
نمی دانم از ترجمه بود یا چه که توصیفات برای زیبا جلوه کردن چنان مبهم نگاشته شده بود که رشته کلام از دست میرفت.
گاهی با عناوین دهان پر کنِ " بهترین رمان قرن..." یا " شاهکار ادبی ..." یا " برنده جایزه ..." که مواجه می شویم باید کتاب را به گوشه ایی پرت کنیم و به چشمان خود احترام بیشتری بگذاریم.هر چیز ارزش این القاب را ندارد. چه بسا این القاب به جهت تبلیغات ناشران برای فروش بیشتر به کتاب داده شده باشد.
خواندم که بفهمم چرا گتسبی بزرگ! پاسخی درخور که نیافتم هیچ به لحاظ ادبی رفوزه شد. از منظر اخلاقی هم همینطور. تعریفش از عشق هم که لنگ میزد . گویی تقلیدی ناموفق بوده باشد از رمانهای عاشقانه مطرحِ قرنهای پیش از خود. جالب اینکه تا نیمه های کتاب حتی نمیشد دوره و زمانه حاکم بر داستان را حدس زد.آن نیمچه امتیاز هم از سرش زیاد بود🤌
      

        آرمان علیوردی... تنها نامی که در طول مطالعه کتاب در ذهنم چرخ میزد.
      

        خواندن این کتاب برای هیچ قشری خالی از لطف نیست. موضوع کتاب منطق است و مناسب دانشجویان فلسفه اما هر تخصص گفتگو محوری می تواند از آن بهره ببرد؛ حقوق دانان و قضات،رجال سیاسی،بازپرسین حرفه ایی، خبرنگاران، اساتید و علوم تربیتی،طلاب،  علاقه مندان نقد کتاب و مقاله،منتقدین سینما، دانشجویان مقاطع مختلف مدیریتی و حتی مادرانی که میخواهند گفتگویی منطقی با فرزندشان داشته باشند و منطقی بودن را به فرزند خود بیاموزند. گاهی می اندیشم هیچ علمی و هیچ تخصصی بی ارتباط با سایر علوم و تخصص ها نیست، حتی منطق به روانشناسی ! کدام گفتگوی بین فردی ست که نیاز به منطق و اشنایی با مغالطات نداشته باشد؟ و کدام رابطه بین فردی و گفتگو محور است که ذیل علوم روانشناسی قابل ارزیابی نباشد.
      

        استاد درس فلسفهِ عشقِ سقراط زنی مانتینه یی به نام دیوتیما بود. و اینجاست که باید گفت حتی در پس تربیت بزرگان خرد و فلسفه چون سقراط و افلاطون و ارسطو، پای یک زن در میان است.
      

        خوندن این کتاب هیچ تغییری در من ایجاد نکرد. به نظرم تا علاقه مند به تجارت و اقتصاد نباشیم خوندنش بی فایده است. صرفا داره میگه برای خودت کار کنی ، برد کردی. با کارمندی و کارگری فقط یه اب باریکه خواهی داشت.
      

        من همیشه بیان خاص دانشمند بزرگوار آیت الله سید علی خامنه ایی رو دوست داشتم، بسیار روان و دلنشین مباحث رو باز میکنن. به قدری جذاب تاریخ ائمه ارو شرح دادن و دوران امامت رو در قالب یک پیکره واحد مطرح کردند که خط سیر تلاش و سازماندهی ائمه بزرگوار در جهت رسیدن به هدف مشترکشون ، برام شفاف تر شد و بی صبرانه انتظار میکشم به کتابخانه شخصیم دسترسی پیدا کنم و مطالعه حلقه سوم رو هم آغاز کنم.
      

        این دست کتابها رو با این پیشفرض میخوانم که قرار است بدانم چطور حق را از ناحق تشخیص بدهم. این روایتها قرار است متر و معیاری باشند برای سنجش درست و غلط از هم ، در زمانه ایی که خیلی دوریم از امام و راهنما. قطعا مشابه این اتفاقات به شکل امروزی تر، ادغام شده با وقایع حال حاضر زندگی در قرن ۲۱، برای تک تک ما رخ میدهد و برنده کسی است که درست وسط ماجراهای شخصی تر و اجتماعی روز ، بتواند حق و باطل رو تشخیص دهد. چرا که اگر امروز طرف باطل رو بگیرم، مطمئنا  در زمان آن معصومین هم اگر بودم، در بغل باطل غش میکردم. و توی ذهن من این فکر دور می زند که دست آلوده در باطل امروز ، در گناه سپاه باطل آن زمان هم شریک است همانطور که سردمدار ناحقان آن دوران در تباهی مردمان هزارن سال بعد خود نقش دارند و شریک جرم اند. این ، یک جاده دو طرفه است. خوب است که بدانیم ذاتمان چه شیشه خورده هایی دارد و آنقدرها هم به خودمان غره نشویم که اگر در آن میدان بودم چنین میکردم و چنان ! 
      

        بیاییم با خودمون رو راست باشیم، رمان که نمی خونیم. مقاله و رساله هم که نیست ، انتظار قلم انچنانی داشته باشیم. روایته و در روایتهایی از شهدا باید به دنبال یادگیری نکات اخلاقی بود. به نظر من که این کتاب میتونه الگوی اخلاق عملی خوبی برای تک تک ما باشه. به دنبال چیز دیگری ازین سبک کتابها بودن کاملا بی معنیه.