این کتاب به همه پرسش‌هایی که توی طول فیلم دون ذهن خواننده رو درگیر می‌کنه پاسخ می‌ده. در حین خوندن کتاب فکر نمی‌کنیم که تکنولوژی آدم‌ها برای آینده‌ای که به تصویر کشیده شده ابتداییه و منطق داستان عجیب به نظر نمیاد. من عاشق نقل قول‌هایی هستم که در طول کتاب از کتاب مقدس بنی جزریت نقل می‌شه
        

          ۲۱ خرداد:
 بالاخره امروز موفق شدم هر دو قسمت فیلم  رو هم ببینم
نمیتونم بگم کتاب بهتره یا فیلم ، هر دو در کنار هم خوبن
یه چیزی که  هست اینه که من توی کتاب با تصور کردن خیلی از فضاها و جایی که داستان توش روایت میشد مشکل داشتم برای همین شروع کتاب خیلی خیلی برام سخت و سنگین بود و بارها ولش کردم ولی وقتی حتی تیکه های کوتاه فیلم رو دیدم بیشتر تونستم با داستان کتاب ارتباط بگیرم و بالاخره کتاب رو تموم کردمو بعدش با خیال راحت فیلم رو کانل تا ته دیدم. 
یه مقدار هم داستان کتاب با فیلم فرق داره
        

          کتاب در مورد فرد برگزیده تمام دورانها و حضرت مهدی است که بقول کتاب بنی جزریت که احتمالا بنی اسرائیل در واقع هست سالها ژنتیک آدم هارو از نسل پیامبران و...بهم پیوند داده اند تا ماشیح شان ظهور کند کسی که دنیایی نو میافریند؟یا دنیا را از عدل و داد میکند؟
        

          تنها توصیه من اینه اول کتاب رو بخونید بعد فیلمش رو ببنید 
فیلم ده درصد کتاب هم نیست
و واقعا یکی از حماسی ترین و یونیک ترین دنیا ها رو داره این کتاب
        

          پنج ستاره که کمشه اصلا .
خیلی جای خوشحالی و شکر داره که سید مهیار فروتن فر رفت این کتاب رو ترجمه کرد و مخاطب ایرانی بالاخره تونست این اثر مهم ادبیات علمی تخیلی رو بخونه . 
آقا سید دستت درد نکنه .
اما خود کتاب ، کتاب خیلی بزرگ و عریض و طویلیه .
 من بیشتر از دو ساعت داشتم ضمیمه می خوندم فقط. 
الآن بیشتر این حس رو دارم که کتاب اول از از مجموعه ارباب حلقه ها رو خوندم . خیلی حال داد ، خیلی خوش گذشت ، اما باید باقیشو هم بخونم تا دستم بیاد چه خبره 
در هر حال زنده باد مودب ، لسان الغیب ، نور بیابان.
پی نوشت : منم می دونم این کتاب یک سری مشکلاتی داشته برای ترجمه ، ولی به نظرم همینطوری که مترجم عزیز اون مشکلات رو رفع کرد خیلی پیش تر هم قابل رفع بود و مخاطب فارسی زبان هم با نخوندن عینی واژه مهدی یا جهاد دچار نفهمیدن داستان نمی شه . شاید بشه گلایه ای به مترجمین هم کرد که چرا اثر مهمی که مال سال 1965 هستش رو چرا ما باید سال 2018 بخونیم؟؟؟
        

          باید بذارم یکم جا بیافته تو سرم، تا بعد راجع بهش بنویسم...
عجب شاهکاری، عجب...
        

          با دیدن فیلم اقتباس شده از روی این کتاب که با نام داستان یعنی Dune اکران شد، نظرم به خوندن این کتاب جلب شد و حقا که چه داستان زیبایی بود! 
به تمامی دوست داران علمی تخیلی پیشنهادش میکنم و به اونهایی هم که فکر میکنن فیلمش رو دیدن پس دیگه کتاب رو برای چی باید بخونن باید عرض کنم که روایت کتاب 100 برابر از فیلم قشنگ تره!
        

          ممیزی زیاد داره و حدود ۲۰۰ صفحه کم شده از کتاب ، یه سری از کاراکترها که توی کتاب هستن داخل فیلم به شدت کم رنگ شده و یا به کل تغییر ماهیت دادند ، در کل هم کتابو دوس داشتم هم فیلمو، ولی امیدوارم نسخه بدون ممیزی شدید هم به دستم برسه و بتونم بخونمش
        

          🔷 اسلام شناسی یا اسلام ستیزی؟ 

داستان کتاب درمورد خاندان آتریدیس ( پل و خاندانش) که به جایی  توسط امپراتور یه جورایی تبعید میشن و باید ملغما رو مدیریت کنن، ملغما در اون زمان مثل طلا میمونه و در تلماسه به وفور پیدا میشه و دست حره مردان نوعی صحرایی اون منطقه است....🛑

تلماسه مهمه چون علاوه بر کتابی علمی تخیلی ، کتابی کاملا فرهنگی است و پر از نماد گذاری های فراوانه☘️/. این کتاب نثر خیلی سنگینی داره و حوصله میخواد علاوه بر اینکه این کتاب شاید اسمش تخیلی باشه اما اصلا کودکان و بعضی نوجوانان نمیتونن کتاب رو درک کنن این کتاب پر از تمثیله ، تمثیلی از دین و مذاهب( برای مثال قضیه اون کله گاو روی دیوار که به داستان حضرت موسی اشاره داره در داستان) داستان و تمثیلی از اجتماع و مردم که بزرگترین دشمنان خودشونن - کتاب از نظر ادبی خیلی بی نظیره اما هربرت در زیرلایه که کم کم به سطح میاد به ادیان پشت پا میزنه و به نظرم اینجاست که من رو اذیت میکنه 
 
🔴و درمورد فیلم هم، این کتاب و نثرش به ادبیات آمیخته شده و من خودم فیلم رو ندیدم اما توی نقد هایی که ازش خوندم فیلم رو گُنگ توصیف کرده بود که به عقیده من طبیعیه چون یک سوم اولیه کتاب هم گُنگه و بعد واضح میشه و فیلم هم که از یک سوم اولیه کتاب عبور نمیکنه ولی اگه خواستید فیلم رو ببینید یه سر به کتاب بزنید ببینید میتونید باهاش کنار بیاید یا نه چون قطعا هرچی هم بسازن کتاب از فیلم بالاتره ❗
        

          مفهوم پیشرفت، سازوکاری دفاعی است که ما را از وحشتهای نهفته در آینده مصون می‌دارد.
        

          دنیاسازی از جذاب‌ترین و وسوسه‌انگیزترین تمهیداتی است که نویسندگان ادبیات ژانری، به‌ویژه نویسندگان ادبیات فانتزی و علمی-خیالی، برای جلب مخاطب از یک سو و القای پیام مورد نظرشان از سوی دیگر، به سراغش می‌روند. البته خیلی از نویسندگان در اجرای ایده‌های جذابشان در متن داستان، شکست می‌خورند ولی صرف دنیاسازی، می‌تواند منجر به پرفروش شدن اثر، ولو برای مدتی اندک شود. پس از آن بحث ماندگاری اثر پیش می‌آید که عیار واقعی کار نویسنده را مشخص می‌کند. 
«تلماسه» اولین رمان مجموعه‌ای چند جلدی است که هر یک تا حدی مستقل از دیگری بوده و همه بخشی از دنیای ادبی‌ای هستند که توسط «فرانک هربرت» خلق شده است، البته فقط 3 رمان اول این مجموعه را هربرت به نگارش درآورده و بقیه کتاب‌ها را پسرش و نویسندگان دیگر نوشته‌اند. او دنیایی با فرهنگ‌ها، مذاهب و حکومت‌های مخصوص به خود را ساخته که مبتنی بر مطالعاتش از فرهنگ و تمدن بشری بوده است. «تلماسه» قطعاً رمانی فراژانری است، یعنی همان‌طور که می‌توان به افرادی که چندان طرفدار فانتزی نیستند، «ارباب حلقه‌ها» را توصیه کرد، می‌توان «تلماسه» را نیز به افرادی که طرفدار ژانر علمی-خیالی نیستند، پیشنهاد داد. نویسنده تکنولوژی را به حاشیه برده و بیشتر مسائلی از قبیل مذهب و سیر تحول آن در جوامع گوناگون، بازی‌های سیاسی، اخلاق و ... را پررنگ کرده است و در عین حال اهمیت ویژه‌ای برای شخصیت‌پردازی و منطق روایی اثرش قائل شده است. 
«تلماسه» ملغمه‌ای از اسامی مذهبی و اسطوره‌ای جوامع گوناگون بشری است و اصطلاحات اسلامی نیز در آن حضور پررنگی دارد. دو واژه‌ی «مهدی» و «سُنّی» در متن اصلی وجود داشته‌اند که برای فرار از تیغ سانسور به «هوشیدر» و «ذن اباضی» تغییر یافته‌اند ولی ترکیباتی مثل عالم المثال، معرفت، کرامت، ولی و ... نیز در اثر وجود دارند. مشخص است که نویسنده عرفان اسلامی و فرهنگ اعراب (چه بعد از اسلام و چه قبل از آن) را مطالعه کرده است ولی نگاه هربرت آن‌قدر به دین منفی است که گویا مترجم مجبور شده تا بخش‌هایی از اثر را خودش سانسور کند. چیزی که موقع خواندن «تلماسه» احساس کردم این بود که هم نشر «کتابسرای تندیس» و هم «سید مهیار فروتن‌فر» قصد داشته‌اند به هر قیمتی که شده یکی از مهمترین آثار ادبیات علمی-خیالی را بعد از پنج دهه به مخاطب فارسی‌زبان عرضه کنند و در این راه، تن به کارهایی داده‌اند که تا حدودی کیفیت اثر خروجی را تحت‌الشعاع قرار داده است. 
بنده به‌عنوان یک مخاطب عام رمان، تلماسه را می‌ستایم ولی به‌عنوان یک بچه‌شیعه هرگز نمی‌توانم نگاه منفی «هربرت» را نسبت به مذهب بپذیرم. مذاهبی که او در اثرش بر مبنای مذاهب جهان واقعی ساخته، کاملاً در خدمت القای اندیشه‌ی مد نظر او هستند و نه چیز دیگر. در واقع همین دید بسیار ایدئولوژیک است که در اواخر رمان، آن را از تبدیل شدن به یک شاهکار بازمی‌دارد، چون نویسنده آن‌قدر محو پیام و دیدگاه شخصی‌اش از دین بوده که از طمأنینه‌ی فصل‌های قبلی فاصله می‌گیرد و اشتباهاتی در منطق روایی رخ می‌دهد و توصیفاتش نیز ضعیف‌تر می‌شود.
زبان آثار هربرت از نظر گرامر بسیار پیچیده و حتی برای افراد انگلیسی‌زبان نیز دشوار است. «سید مهیار فروتن‌فر» سعی کرده زبانی پیچیده را در ترجمه اثرش برگزیند ولی چیزی که ما می‌بینیم عملاً پیچیده‌نمایی است. مثلاً نویسنده واژه Fremen را ترجمه کرده: حُرّه‌مرد! در واقع مترجم، ثقیل بودن جملات را حفظ کرده و ثقیل بودن ترجمه اسامی را نیز به آن افزوده است! دیگر از این بگذریم که خیلی از اسامی خاص ترجمه شده‌اند! 
در کل بنده این رمان را خیلی دوست داشتم ولی با پیام کفرآمیز و ضد دین آن موافق نیستم.
        

          ☄️سومین کتاب سال ۴۰۴

بالاخره تلماسه هم تموم شد.
همین اول کار بگم که قراره خیلی بررسیش کنم و در عین حال اسپویل نکنم پس با یه مرور متفاوت طرفید.

🟠داستان: به‌طور کلی داستان در مورد دو خاندان آتریدیز و هارکونن هست که سعی در نابودی هم دارند اما در این بین عشق‌ها، خیانت‌ها، نابودی‌ها، از خودگذشتگی‌ها، دیوانگی‌ها و ... رخ می‌دهد.
خود داستان خوبه، صرفا خوبه و چیز بیشتری نیست اما پردازشی که انجام شده کار را از حد عالی رد کرده. وقتی داستان روایت میشه شما دو حالت دارید: یا خوشتون میاد یا مثل من بعضی از مسائل رو مختونه.
قبل اینکه به مسائل رو مخ بپردازم بگم که من سر این کتاب ریدینگ اسلامپ شدم و احتمال می‌دادم که این اتفاق بیافته(اول به‌خلطر حجمش و دوم به‌خاطر نوع روایتش)
حالا اولین مسئله رو مخ روندش داستان سرایی‌ش بود؛ خیلی آروم و ریلکس با هیجان خیلی نرم و یواش یواش پیش می‌رفت. برای منی که حداقل هیجان مطالعاتی دارم این روند نتونست من رو ارضا کنه مخصوصا اینکه روند آروم ژانر علمی تخیلی با هیچ ژانری قابل مقایسه نیست.
دومین مسئله رو مخ پرش های داستانی بود. رفرنس هایی که رخ می‌داد تا یه جاهایی(حدودا ۳۰۰ صفحه) واقعا رو مخ بود. خیلی بد جایی کار را ول می‌کرد می‌پرید بخش بعد البته باید لحاظ کنیم که اکر این پرش ها اتفاق نمی‌افتاد احتمالا تلماسه ۱۰۰۰ صفحه را رد می‌کرد.

یه‌چیز دیگه راجع به داستان بگم و برم سراغ بخش بعد اینه که تا صفحه(حدودا) ۴۰۰ هیچ هیجان خاصی به شما انتقال نمیده و داستان یهو اوج می‌گیره و یکی از دلایل اسلامپم همین اوج دیر داستان بود.

🟠شخصیت پردازی: منم قبل از نوشتن مرور فکر کردم که چی بگم؛ در آهر به این نتیجه رسیدم که احتمالا یکی از مسائلی که باعث شده این کتاب شاهکار باشه شخصیت پردازیشه. به معنای واقعی کلمه شخصیت‌ها واقعی‌ان. همون اول باهاشون ارتباط میگیری، یه جاهایی از شخصیت‌ها بدتون میاد، یه جاهایی دوباره جذب میشی، اصلا انگار واقعی بودن و می‌شد حسشون کرد اما یکی از مسائلی که باعث افت شخصیتی شده بود توصیف کم احساسات شخصیت‌ها بود که از نظر من کم بود و باعث ضربه داستانی شده بود.

🟠و غیره:
تو این بخش یکسری نکاتی که تو دلم مونده را می‌گم؛
۱.اگر این کتاب را به‌عنوان داستان در نظر بگیرید خوبه اما اگر بخواید عمیق بهش نگاه کنید احتمالا با تحاریفی و ارائه‌های نادرستی که در رابطه با دین شده نگاه کنید احتمالا تلماسه زده بشید.

۲.حتما سال دیگه یا دوسال دیگه بازهم می‌خونمش چون میدونم که زود و بد موقعی خوندمش. تا بعد...

۳.من چیز دیگه‌ای ندارم بگم؛ اگر چیزی هست شما بگید😁
        

          خوب بود
        

          هر داستان علمی-تخیلی یا فانتزی‌ای محصول روابط سیاسی و اجتماعی زمان خودشه. مثلاً هری‌پاتر به شدت به موضوع فاشیسم می‌پردازه، اما فاشیسم در یک دنیای جادوگری که هیتلر درش تبدیل به ولدمورت می‌شه. تلماسه هم همینطوره. این کتاب در اوج وابستگی غرب به نفت خاورمیانه نوشته شده و در واقع نقدی بر روابط سیاسی اجتماعی اون زمانه، در حالی که نفت به ادویه، اعراب به حره‌مردان و اسلام به مذهب متعصبانه‌ی حره‌مردان بدل شده. باید این رو در نظر داشت که چند سال بعد از چاپ این رمان بود که با تأسیس سازمان اوپک و تنظیم قیمت نفت به دست کشورهای تولیدکننده، غرب به شدت در رکورد اقتصادی فرو رفت و درواقع می‌شه گفت این رمان می‌تونست یه زنگ خطر برای غرب باشه. 

پ.ن: دنیایی چنین پرجزئیات ساختن واقعاً مغز خلاق و توانایی می‌خواد و می‌تونه یه شمشیر دولبه باشه که هم به داستان پر و بال بده، و یا مخاطب رو خسته و دلگیر کنه و در بدترین حالت جزئیات بی‌شمار در خود اثر نقص بشه.
        

          *هشدار اسپویل نسبی*

تلماسه یک کتاب علمی-تخیلی است که داستان آن هزاران سال بعد از زمان حاضره. زمانی که هر سیاره به خاندانی اشرافی سپرده شده و امپراتوری بر همه حکومت می‌کند. بر خلاف دیگر رمان‌های علمی-تخیلی در این رمان خبری از سفینه‌های فضایی برای انسان‌های عادی جهت سفر بین سیاره‌ای وجود ندارد و ترابری بین سیاره‌ای در دست یک اتحادیه با رانندگان! مخصوص است که تنها با مصرف نوعی ماده‌ی مخدر راه بین سیاره‌ها را پیدا می‌کنند. در چنین فضایی خاندان آتریدز مجبور شده سیاره‌ی خودش که دارای آب و هوای خوش و رودهای جاری و باران فراوان هست رو رها کنه و به سیاره‌ی آراکیس یا تلماسه بره. آراکیس سیاره‌ای خشک و بدون آب با طوفان‌های شنی و بیابان‌های مرگبار و موجوداتی عظیم‌الجثه به نام ماسه کرم در شن‌های بیابان است اما با یک ویژگی منحصر به فرد، محل تولید مخدری که نیاز رانندگان فضاپیماهاست و بسیار با ارزش است. برای زندگی در این سیاره باید تدارک مخصوصی دید مثلا لباس‌های مخصوصی پوشید تا عرق و رطوبت تنفس شما رو به آب تبدیل کنه تا از تشنگی تلف نشید. مردم بومی این سیاره که اطلاعات زیادی از اونها در دست نیست حره‌مردان نامیده میشن که به نظر زندگی بدوی دارند و طبق دین و آیین و پیشگویی‌های خودشون منتظر یک منجی. در هنگام ورود خاندان آتریدز به آراکیس پچپچه‌هایی شنیده میشه که مردم بومی، پل، پسر دوک تازه منصوب شده‌ی آراکیس رو لسان‌الغیب یا منجی می‌نامند. پس از گذشت مدتی بارُن هارکونن با دسیسه و نفوذ به آراکیس حمله می‌کنه و دوک رو می‌کشه و باعث میشه پل و مادرش به میان حره‌مردان فرار کنند. و این شروع همسو شدن پل و اهدافش با پیشگویی‌ها و تعالیم مذهبی حره‌مردانه. این یک شمای کلی از داستان این کتابه، کتابی که نکات بسیار جالبی داره و نظریات نویسنده رو به خوبی منعکس می‌کنه. مثل نظریات راجع به محیط زیست و دین سیاسی. چیزی که برای من جالب بود تفاوت آینده‌ی مورد نظر فرانک هربرت با بقیه‌ی نویسنده‌ها بود، مثلا عدم وجود وسایل پیشرفته‌ی تکنولوژی، وجود همزمان موشک و شمشیر. مسئله‌ی دیگه که برای من جالب بود تلاش یک گروه عرفانی-مذهبی برای رسیدن به یک انسان با خصوصیت‌ خاصی بود، استفاده از تکامل ژنتیکی با بررسی‌های طولانی و سری. داستان روان و جذابی‌ست و ترجمه می‌تونست بهتر باشه جدای از سانسور‌ها و تغییراتی که برای چاپ شدن مجبور به انجام آن بوده‌اند. با یک سری از نظرات نویسنده هم موافق نیستم ولی چون کتاب داستانه، خیلی در امتیازدهی من تاثیری نخواهد داشت.ه
        

          چرا نمی‌تونم مثلا، بهش شونصدتا ستاره بدم؟ چرا؟ تا کجا محدودیت؟
        

          من یه سوالی ذهنم رو مشغول کرده. حره‌مردها چی می‌خورن؟! وقتی چیزی نمی‌تونستن بکارن و دامپروری هم نمی‌کردن، پس چه کار می‌کردن؟! گندم که نمی‌تونستن بکارن پس حتی نون هم نداشتن. هر روز و هر وعده آش ادویه می‌خوردن؟!
        

          داستان خوبی داشت ولی پر از اصطلاحات عجیب و غریب بود. یک سری اتفاقات داخلش ذکر شده بود که داخل فیلمی که ازش ساختن بهش اشاره نشده بود (البته به جهت اختصار) با این حال ارتباط یک سری از مسائل داخل فیلمش بهتر و مختصر تر بیان شده بود.
بنظرم همچینم شاهکار ادبیات علمی تخیلی نبود، ولی ارزش وقت گذاشتن داشت.
        

          رمزگشايي از دنياي "تلماسه" (Dune)

بخش اول: "جهاد باتلري" (The Butlerian Jihad)

"جهاد باتلري" بازه‌اي تاريخي (تقريباً 93 سال) از اتفاقات دنياي داستاني "تلماسه" است كه شايد بتوان آن را جنگ صليبي عليه رايانه‌ها (Crusade against Computers) نام نهاد. هدف از اين جهاد، بازداري از ماشيني شدن انسان و بازگشت به قواي ذهني است. اين جديت تا جايي پيش مي‌رود كه در كتابي مذهبي به نام "كتاب مقدس نارنجي كاتوليك" (The Orange Catholic Bible) كه آن را "كتاب اندوخته" (Accumulated Book) هم مي‌نامند و مردم معتقدند ريشه شكل‌گيري آن سياره‌اي باستاني و افسانه‌اي است به نام "زمين" (Earth)، ساخت و نگهداري هرگونه ماشين با خصلت‌هاي ذهني بشري و داراي آگاهي گناه بوده و مجازات آن اعدام و مرگ است. پس از پايان جهاد باتلري و نابودي ماشين‌هاي آگاه، مسير جوامع بشري در دنياي داستاني "تلماسه" به سمت نوعي فئوداليسم پيش مي‌رود و در اين ميان انجمن‌هايي با تمركز و تأكيد بر قواي فكري و توانايي ذهني بشر شكل مي‌گيرند. يكي از اين فرقه‌ها "خواهران بني‌جزيره" (Bene Gesserit Sisterhood) است. به نظر مي‌رسد فرانك هربرت" (Frank Herbert)، خالق دنياي داستاني "تلماسه" (Dune)، عنوان "جهاد باتلري" را به جهت اداي دين به نويسنده انگليسي، "ساموئل باتلر" (Samuel Butler)، برگزيده باشد. "باتلر" در يكي از آثار خود به نام "اِروهان" (Erewhon) كه در سال 1872 ميلادي نوشته‌شده، دنيايي ماشيني را تصوير مي‌كند كه درنهايت، انسان‌ها از ترس پيشي‌گرفتن ماشين‌ها، تمامشان را نابود مي‌كنند. در سال 2002 ميلادي، "برايان هربرت" (Brian Patrick Herbert)، پسر فرانك، به همراهي "كوين اندرسون" (Kevin J. Anderson) بر اساس ايده اوليه خود "هربرت" پدر، كتاب "تلماسه: جهاد باتلري" (Dune: The Butlerian Jihad) را منتشر كردند كه وقايع آن در زماني حدود ده هزار سال پيش از داستان اصلي "تلماسه" مي‌گذرد. اين كتاب جلد اول از يك سه‌گانه است. 

رمزگشايي از دنياي "تلماسه" (Dune)

بخش دوم: "كتاب العبر" (Ketab Al-Ibar)

"فرانك هربرت" (Frank Herbert) در داستان اصلي "تلماسه" (Dune) كه در سال 1965 ميلادي نوشته‌شده است، از كتابي نام مي‌برد به نام "كتاب العبر" (ترجمه اين عنوان به انگليسي عبارت است از Book of Lessons) كه راهنماي رهنوردان براي نجات يافتن از صحراي سوزان سياره "آراكيس" (Arrakis) است. او در بخش‌هاي متفاوت داستان جملاتي را از اين كتاب خيالي نقل مي‌كند. 
اما واقعاً كتابي به نام "كتاب العبر" وجود دارد و نام اصلي و كامل آن عبارت است از: "العِبَر، و ديوان المبتدأ و الخبر في أيام العرب و العجم و البربر و ..." در هفت جلد و نوشتۀ تاريخ‌نگار سده‌ي هشتم هجري، "عبدالرحمان ابن خلدون". "ابن خلدون" به اجتماع رآي صاحب‌نظران اولين جامعه‌شناس تاريخ بشر است و كتاب او اگرچه از جنس تاريخ‌نگاري است، اما با چاشنی جامعه‌شناسي به تاريخ پرداخته. ايده ديگر "ابن خلدون" كه  "هربرت" در "تلماسه" از آن سود جسته، تحليل توانايي اقوام بدوي و قبايل كوچ‌نشين در براندازي حکومت‌های مقتدر است، كه البته به روايت "كتاب العبر" اين پيروزي پس از حدود چهار نسل به‌واسطه تن‌آسايي و لذت‌طلبي اين اقوام دچار فروپاشي خواهد شد. 
از طرف ديگر "ابن خلدون" در حكومت "حفصيان" مقام صدارت داشت و اين حكومت همانند پیشینان خود نظير "فاطميون"، "موحدون" و "مرابطون"، رويكرد "مهدويت" را در ايدئولوژي خود قرار داده بود. پيرو رويكرد اين حكومت‌ها نفوذ "مهدويت" در شمال آفريقا تا حدي بود كه سال‌ها بعد و در قرن نوزدهم ميلادي "شيخ مهدي سوداني" در كشور سودان خود را "مهدي" خواند و با پيروان خود تلفات سختي بر نظاميان استعمارگر انگليسي وارد كرد. بااین‌همه "ابن خلدون" بر اين ايدئولوژي نقدها و انتقاداتي داشت. 
در داستان "هربرت" شخصيت اصلي يعني "پل آتريديس" (Paul Atreides) توسط قبائل بومي سياره "آراكيس" مهدي و "لسان‌الغيب" خوانده مي‌شود. مترجم فارسي در ترجمه كتاب "تلماسه" (و احتمالاً براي رهايي از مشكلات مجوز) از واژه "هوشيدر" استفاده كرده است كه نام اولين منجي از منجيان سه‌گانه زرتشتي در سه هزار سال نهايي تاريخ است. 

رمزگشايي از دنياي تلماسه (Dune)

بخش سوم: بازسازي يك منجي

"آيزاك آسيموف" (Isaac Asimov) در مجموعه "بنياد" (Foundation) كه شروع نگارش آن در دهه 40 ميلادي است، توصيفي از يك امپراتوري كهكشاني ارائه مي‌دهد كه الهام گرفته از داستان امپراتوري روم است. "آسیموف" بر اين اعتقاد بود كه در حكومت بر وسعت يك كهكشان حكومت "جمهوري" ناتوان است. "فرانك هربرت" (Frank Herbert) در داستان "تلماسه" (Dune) و در دهه 60 ميلادي، با الهام از مجموعه "بنياد" توصيفي از يك امپراتوري كهكشاني ارائه مي‌دهد كه در زمان وقوع داستان اصلي تحت حاكميت امپراتور پادشاهي به نام "صدام كورينوي چهارم" (Shaddam Corrino IV) است. در اين داستان خانداني به نام "هاركونن" (Harkonnen) كه اعمال آنان يادآور خاندان بنی‌امیه و حكام اموي است در جايگاه شر ظاهر مي‌شوند و قهرمان داستان يا همان منجي شخصي است از خاندان "آتريديس" (Atreides) به نام "پل" (Paul) و با لقب "مؤدّب" (Muad'Dib) كه اگرچه در داستان نام نوعي موجود صحرايي زيرك است كه به لحاظ ظاهري ترکیبی است از موش و كانگورو، اما به لحاظ لغوي به معناي تأديب‌گر و ادب‌كننده به كار می‌رود. ظهور "مؤدّب" در پيش‌بيني‌‌هاي آييني اقوام بومي و صحرانشين مقيم سياره "آراكيس" (Arrakis) آمده است و در مقام مقايسه شايد بتوان اين پيش‌بيني‌ها را الهامي از علم "روان‌تاريخ" (Psychohistory) در داستان "بنياد" قلمداد كرد، علمي كه "هري سلدون" (Hari Seldon) بنا گذاشت و بر اساس آن قواعد و رويدادهاي كلان تاريخي در يك سامانه اجتماعي پيچيده با قوانين رياضي قابل پيش‌بيني هستند. 
"آتريديس" در اساطير يوناني به فرزندان پادشاهي به نام "آترئوس" (Atreus) اطلاق مي‌شود. فرزندان "آترئوس" فرماندهان جنگ "تروا" (Troy) بودند
        

          یکی از بهترین و پیچیده‌ترین کتاب‌هایی بود که تا حالا خوانده‌ام. بخش اول کتاب تا حدودی خسته‌کننده است اما هر چه پیشتر می‌روید بیشتر جذب داستان می‌شوید. داستان در ژانر علمی - تخیلی است. اگر به این سبک کتاب‌ها علاقه دارید شاهکار این ژانر را به هیچ عنوان از دست ندهید. تلماسه را به کسانی که به این ژانر علاقه ندارند هم پیشنهاد می‌کنم. به عقیده‌ی خودم بهترین کتاب‌های هر ژانر را جدای از بحث علاقه برای گسترش دیدگاه هم که شده باید خواند. در مورد ترجمه باید بگویم از ابتدا از آن متفر خواهید شد! اما از کتاب دست نکشید و ادامه دهید. حدود صد صفحه که بخوانید متوجه خواهید شد متن کتاب ثقیل است و مترجم به بهترین شکل ممکن آن را ترجمه کرده است. با جلو رفتن داستان ترجمه‌ی ادبی آن هم کم‌کم به دل می‌نشیند. یک ایراد مهم که بر ساختار کتاب وارد است واژه‌نامه‌ی ته آن است. واقعا آزاردهنده است که هر بار با دیدن کلمه‌ای جدید باید انتهایش را چک کرد. اما چاره‌ای نیست و کتاب پر است از کلمات پیچیده و اسامی خاص. گفتم اسامی خاص این را هم اضافه کنم که همگی بلااستثنا به فارسی برگردانده شده‌اند. باید بگویم اوایل کتاب این قضیه روی مخ خواهد بود اما با جلوتر رفتن کتاب و بیشتر شدن آن‌ها خدا را شکر خواهید کرد که آقای فروتن‌فر همه را به فارسی برگردانده‌اند. در مجموع تلماسه کتابی سنگین است ولی بدون شک ارزش تحمل همه‌ی سختی‌های خوانشش را دارد.