بریده‌های کتاب آپولو؛ پیش گویی پنهان

چیزی نمانده بود خنده‌ام بگیرد. چطور می‌توانستم به فقط خوب بودن عادت کنم؟ چرا وقتی پیش از این ملکوتی بوده‌ام، باید تلاش کنم بهتر شوم؟

"ما فقط یه بار زندگی میکنیم، ولی میتونیم خودمون انتخاب کنیم که میخوایم زندگی مون چجور قصه ای باشه. "

مهم نیست چقدر طولانی زندگی کنی. مهم اینه به خاطر «کی» و «چی» زندگی کنی.

فکر کن مرده ای. فکر کن عمرت را کرده ای. حالا، باقیمانده را بردار و درست زندگی کن. چیزی که از خود نور ندهد،«مسئول تاریکی خود است»

تعطیلات آخر هفته بلاخره از راه رسیده بود و پرسی جکسون اینجا بود

من نمی فهمیدم آن بذر ها به چه دردی می خورند،اما این فکر که وقتی کار به جاهای باریک می کشید،من مردم را با یوکللی ام کتک می زدم و مگ مشغول کاشتن گل های شمعدانی می شد،واقعا آرامش بخش بود.

چقدر راحت جای «دوست» و «دشمن» عوض میشه و آدما یه دفعه میشن دشمن.

با عصبانیت گفت:《سیب.》 با عصبانیت جوابش را دادم:《هیولا.》 《یک.》 《نه!》 《دو.》 《نه!》 《سه.》و پرید. و این یعنی من هم پریدم!

« ایزدان همیشه دوست دارند چند نیمه ایزد قوی را دم دست داشته باشند و آنها را به جنگ ها و ماموریت‌های خطرناک بفرستند یا لبه‌ی ردای بلندشان را بگیرند »

تور ها ممکنه تله باشن، اما بعضی تور ها ممکنه ناجی ادم باشن،فقط باید بدونی" کی بپری توشون"

اصلا برای رویارویی با واقعیت آماده نبودم که این هم خودش یک غافلگیری بزرگ بود معمولا واقعیت باید خودش را برای رویارویی با من آماده کند آپولو

وای،اینجارو باش!پرسی اومده وظیفه شه کمک کنه بابا هر چی بلده رو خودم یادش داده م

هر چه باشد موسیقی و شفا زیاد هم با هم تفاوت ندارند