بریده‌های کتاب مجموعه اشعار فروغ فرخزاد

وقتی که من دیگر چیزی نداشتم که بگویم تو گونه‌هایت را می چسباندی به اضطراب پستان‌هایم و گوش می‌دادی به خون من که ناله‌کنان می‌رفت و عشق من که گریه‌کنان می‌مرد تو گوش می‌دادی اما مرا نمی‌دیدی

بر تو چون ساحل آغوش گشودم بر دلم بود که دلدار تو باشم وای بر من که ندانستم از اول روزی آید که دل آزاد تو باشم

و این جهان پر از صدای پای مردمی است که‌همچنان که تورا می‌بوسند ، در ذهن خود طناب دار تورا می‌بافند.

رفتم که گم شوم چو قطره اشک گرم در لابه لای دامن شبرنگ زندگی رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان فارغ شوم ز کشمکش و جنگ زندگی

شعر برای من مثل دوستی است که وقتی به او می‌رسم می‌توانم راحت با او درددل کنم. یک جفتی است که کاملم می‌کند.

بزرگ بود و از اهالی امروز بود و با تمام افق‌های باز نسبت داشت و لحن آب و زمین را چه خوب می‌فهمید. [مرثیهٔ سهراب سپهری در مرگ فروغ]

"چون نهالی سست می لرزد روحم از سرمای تنهایی می خزد در ظلمت قلبم وحشت دنیای تنهایی"

من از کجا میآیم؟ من از کجا میآیم که اینچنین به بوی شب آغشته ام؟

تمام بوسه ها و نوازش ها می‌دانستند که دست های تو ویرانه خواهد شد.

به خدا غنچه شادی بودم دست عشق آمد و از شاخم چید شعله آه شدم ،صد افسوس که لبم باز بر آن لب نرسید

شاعر بودن یعنی انسان بودن.

و تکه تکه شدن راز آن وجود متحدی بود که از حقیرترین ذره هایش آفتاب پدید آمد.

من از جهان بی تفاوتی فکر ها و حرف ها و صدا ها میآیم.

... از ميان پلکهاي نيمه باز خسته دل نگاه مي کنم مثل موجها تو از کنار من دور مي شوي... باز دور مي شوي... روي خط سربي افق يک شيار نور مي شوي با چه توان عشق را به بند جاودان کشي؟ با کدام بوسه با کدام لب؟ در کدام لحظه در کدام شب؟ مثل من که نيست مي شوم... مثل روزها... مثل فصلها... مثل اشيانه ها... مثل برف روي بام خانه ها... او هم عاقبت در ميان سايه ها غبار مي شود مثل عکس کهنه اي تار تار مي شود با کدام بال مي توان از زوال روزها و سوزها گريخت؟! با کدام اشک مي توان پرده بر نگه خيره ي زمان کشيد؟ عشق را به بند جاودان کشيد؟ ...

در شعر خودم تازه «خودم» را پیدا می‌کنم.

این جهان پر از حرکت پاهای مردمی است که همچنان که تورا می‌بوسند در ذهن خود طناب دار تو را می‌بافند.

چند دانه گندم و شاهدانه که با کرک‌های ته جیب مخلوط شده مرا به گذشتهٔ خیلی دوری برمی‌گرداند و آن احساسات لطیف و شاد کودکانه را در من بیدار می‌کند.