بریده‌ای از کتاب مجموعه اشعار فروغ فرخزاد اثر فروغ فرخزاد
1404/4/14
صفحۀ 317
انسان پوک انسان پوک پر از اغتماد نگاه کن که دندانهایش چگونه وقت جویدن سرود می‌خوانند و چشمهایش چگونه وقت خیره شدن می‌درند. و او چگونه از کنار درختان خیس می‌گذرد: صبور، سنگین، سرگردان.
انسان پوک انسان پوک پر از اغتماد نگاه کن که دندانهایش چگونه وقت جویدن سرود می‌خوانند و چشمهایش چگونه وقت خیره شدن می‌درند. و او چگونه از کنار درختان خیس می‌گذرد: صبور، سنگین، سرگردان.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.