بریده‌ کتاب‌های فرندز؛ دوستان و عاشقان

به صدای خواننده گوش می دادم و از بدنم جدا می شدم. چیزهایی می دیدم... انقدر روانکاوی رفته بودم که دیگر از این موضوع هم نمی هراسیدم! "اوه یک اسب اونجاست... خب باشد به من چه؟!"

آیا نتیجه ارزشش را داشت؟ آیا دست‌کشیدن از زندگی «عادی» ارزش بهای پرداخت‌شده را داشت که مردم لای آشغال‌هایم را برای پیداکردن چیزی با ارزش خبری بگردند، با لنز تله عکسم را در بدترین یا بهترین وضعیتم یا هر چیزی بین این دو بگیرند؟ ... ... تازه چی به خدا می‌گفتم وقتی دعایی که کردم را یادم می‌انداخت همان دعایی که سه هفته قبل از انتخاب شدنم در «فرندز» زیرلب خوانده بودم. «خدایا می تونی هر کاری دوست داری باهام بکنی. فقط یه کاری کن مشهور شم.» او قرار بود پنجاه درصد خودش را انجام دهد... اما مسئله این بود که پنجاه درصد دیگر به این معنا بود که می‌توانست هرکاری دلش می‌خواهد، با من بکند. کاملاً تحت سلطه‌ی خدایی بودم که گاهی اوقات دل‌رحم بود و گاهی اوقات فکر می‌کرد هیچ اشکالی ندارد پسر خودش را ببرد بالای صلیب. صص ۱۰۷ و ۱۰۸

تو تمام آن چیزی هستی که هیچ وقت نمی‌دونستم همیشه می‌خواستمش.

ته دلم می‌دانستم که زندگی، یعنی لذت ساده‌ی دست به دست کردن توپ قرمز، تماشای خرامیدن گوزنی در فضای باز. باید دست از مقصر دانستن خودم بابت تمام آسیب‌ها و اتفاقات مخرب برمی‌داشتم، مثل همچنان عصبانی بودن از دست پدر و مادرم، از آن همه سال بدون همراه بودن، از کافی نبودن، از ترسیدن از تعهد به خاطر وحشت از آخر و عاقبت تعهد.

مارتین شین رو کرد به من و گفت: "می‌دونی پطرس مقدس موقع وارد شدن به بهشت به همه چی میگه؟ پطرس می‌گه هیچ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر آدم‌ها با افتخار جواب می‌دهند خب نه راستش ندارم، پطرس می‌گه چرا نداری؟ هیچی توی زندگیت ارزش جنگیدن نداشت؟"

تغییر همچنان ترسناک است؛ حتی وقتی پای مرگ و زندگی تان در میان باشد.

میدونی پطرس مقدس موقع وارد شدن به بهشت به همه چی میگه ؟میگه هیچ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر ادم ها با افتخار میگن خب نه راستش ندارم . پطرس میگه چرا نداری؟ هیچی تو زندگیت ارزش جنگیدن نداشت؟

می‌دونی پطرس مقدس موقع وارد شدن به بهشت به همه چی می‌گه؟ پطرس می‌گه هیچ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر آدم‌ها با افتخار جواب می‌دهند خب نه راستش ندارم، پطرس می‌گه چرا نداری؟ هیچی توی زندگی‌ت ارزش جنگیدن نداشت ؟

می‌دانم در تاریکی کورسوی نوری هست. هست... فقط باید به اندازه‌ی کافی دنبالش بگردید.

جای زخم‌ها جذاب‌اند... هر کدام بیانگر ماجرایی حقیقی‌اند و شاهدی هستند که می‌گوید نبردی درگرفته و در مورد من نبردهای سختی هم بوده‌اند.

خدا همه جا هست... فقط باید خط تماس را باز نگه‌داری و گاهی سکوت کنی؛ وگرنه تماس خدا را از می‌دهی.

باور بسیار عامیانه‌ای وجود داره مبنی بر اینکه آدم‌ها عوض نمی‌شن؛ اما من عوض شدن آدم‌ها رو هر روز دارم می‌بینم.

نمی‌توانم تصمیم بگیرم از آدم‌ها خوشم می‌آید یا نه. آدم‌ها نیازهایی دارند، دروغ می‌گویند، خیانت می‌کنند، دزدی می‌کنند، یا بدتر دوست‌دارند راجع به خودشان حرف بزنند.

موقع تنهایی هم احساس تنهایی گریبان‌گیرم می‌شد و وقتی در جمع بودم، باز هم احساس تنهایی می‌کردم.

جوان‌ها را به جنگ اعزام می‌کنند. جوان‌انند... از چیزی نمی‌ترسند؛ شکست‌ناپذیرند.

من پسری کانادایی بودم که به تموم رویاهایش رسید... اما بعد فهمید تمام رویاهایش اشتباه بوده.