بریده‌های کتاب فرندز؛ دوستان و عاشقان

به صدای خواننده گوش می دادم و از بدنم جدا می شدم. چیزهایی می دیدم... انقدر روانکاوی رفته بودم که دیگر از این موضوع هم نمی هراسیدم! "اوه یک اسب اونجاست... خب باشد به من چه؟!"

رو کرد به من و گفت:« انگار داری کم‌کم محو میشی.» روزنه‌ای باز شد... باریک‌ترین روزنه؛ ولی باز شد. زیرلب گفتم:« نمی‌خوام محو بشم. یه کاری کن تموم شه.»

آیا نتیجه ارزشش را داشت؟ آیا دست‌کشیدن از زندگی «عادی» ارزش بهای پرداخت‌شده را داشت که مردم لای آشغال‌هایم را برای پیداکردن چیزی با ارزش خبری بگردند، با لنز تله عکسم را در بدترین یا بهترین وضعیتم یا هر چیزی بین این دو بگیرند؟ ... ... تازه چی به خدا می‌گفتم وقتی دعایی که کردم را یادم می‌انداخت همان دعایی که سه هفته قبل از انتخاب شدنم در «فرندز» زیرلب خوانده بودم. «خدایا می تونی هر کاری دوست داری باهام بکنی. فقط یه کاری کن مشهور شم.» او قرار بود پنجاه درصد خودش را انجام دهد... اما مسئله این بود که پنجاه درصد دیگر به این معنا بود که می‌توانست هرکاری دلش می‌خواهد، با من بکند. کاملاً تحت سلطه‌ی خدایی بودم که گاهی اوقات دل‌رحم بود و گاهی اوقات فکر می‌کرد هیچ اشکالی ندارد پسر خودش را ببرد بالای صلیب. صص ۱۰۷ و ۱۰۸

تو تمام آن چیزی هستی که هیچ وقت نمی‌دونستم همیشه می‌خواستمش.

با خودم فکر می‌کردم برنده میشم؛ درواقع می‌دونستم برنده میشم چون برنده شدن برای هیچ‌کس اندازه من حیاتی نبود.

ته دلم می‌دانستم که زندگی، یعنی لذت ساده‌ی دست به دست کردن توپ قرمز، تماشای خرامیدن گوزنی در فضای باز. باید دست از مقصر دانستن خودم بابت تمام آسیب‌ها و اتفاقات مخرب برمی‌داشتم، مثل همچنان عصبانی بودن از دست پدر و مادرم، از آن همه سال بدون همراه بودن، از کافی نبودن، از ترسیدن از تعهد به خاطر وحشت از آخر و عاقبت تعهد.

مارتین شین رو کرد به من و گفت: "می‌دونی پطرس مقدس موقع وارد شدن به بهشت به همه چی میگه؟ پطرس می‌گه هیچ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر آدم‌ها با افتخار جواب می‌دهند خب نه راستش ندارم، پطرس می‌گه چرا نداری؟ هیچی توی زندگیت ارزش جنگیدن نداشت؟"

تغییر همچنان ترسناک است؛ حتی وقتی پای مرگ و زندگی تان در میان باشد.

میدونی پطرس مقدس موقع وارد شدن به بهشت به همه چی میگه ؟میگه هیچ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر ادم ها با افتخار میگن خب نه راستش ندارم . پطرس میگه چرا نداری؟ هیچی تو زندگیت ارزش جنگیدن نداشت؟

داشتم می‌مردم، ولی نمی‌توانستم راجع به آن به بقیه چیزی بگویم.

می‌دونی پطرس مقدس موقع وارد شدن به بهشت به همه چی می‌گه؟ پطرس می‌گه هیچ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر آدم‌ها با افتخار جواب می‌دهند خب نه راستش ندارم، پطرس می‌گه چرا نداری؟ هیچی توی زندگی‌ت ارزش جنگیدن نداشت ؟

می‌دانم در تاریکی کورسوی نوری هست. هست... فقط باید به اندازه‌ی کافی دنبالش بگردید.

جای زخم‌ها جذاب‌اند... هر کدام بیانگر ماجرایی حقیقی‌اند و شاهدی هستند که می‌گوید نبردی درگرفته و در مورد من نبردهای سختی هم بوده‌اند.

من تنها نبودم. هزاران نفر مثل من فکر می‌کردند.

مارتین شین رو کرد به من و گفت《می‌دونی پطرس مقدس موقع واردشدن به بهشت به همه چی می‌گه؟》وقتی هاج‌ و واج نگاهش کردم، مردی که زمانی رئیس بود، گفت:《پطرس می‌گه هیچ‌ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر آدم‌ها با افتخار جواب می‌دهند خب نه راستش ندارم، پطرس می‌گه چرا نداری؟ هیچی توی زندگیت ارزش جنگیدن نداشت؟》

خدا همه جا هست... فقط باید خط تماس را باز نگه‌داری و گاهی سکوت کنی؛ وگرنه تماس خدا را از می‌دهی.

باور بسیار عامیانه‌ای وجود داره مبنی بر اینکه آدم‌ها عوض نمی‌شن؛ اما من عوض شدن آدم‌ها رو هر روز دارم می‌بینم.