بریده‌های کتاب فرندز؛ دوستان و عاشقان

داشتم می‌مردم، ولی نمی‌توانستم راجع به آن به بقیه چیزی بگویم.

بهترین راه خروج از چیزی از میانه آن چیز میگذرد

می‌دونی پطرس مقدس موقع وارد شدن به بهشت به همه چی می‌گه؟ پطرس می‌گه هیچ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر آدم‌ها با افتخار جواب می‌دهند خب نه راستش ندارم، پطرس می‌گه چرا نداری؟ هیچی توی زندگی‌ت ارزش جنگیدن نداشت ؟

می‌دانم در تاریکی کورسوی نوری هست. هست... فقط باید به اندازه‌ی کافی دنبالش بگردید.

جای زخم‌ها جذاب‌اند... هر کدام بیانگر ماجرایی حقیقی‌اند و شاهدی هستند که می‌گوید نبردی درگرفته و در مورد من نبردهای سختی هم بوده‌اند.

به عشق نیاز دارم؛ اما به آن اعتماد ندارم.

من تنها نبودم. هزاران نفر مثل من فکر می‌کردند.

مارتین شین رو کرد به من و گفت《می‌دونی پطرس مقدس موقع واردشدن به بهشت به همه چی می‌گه؟》وقتی هاج‌ و واج نگاهش کردم، مردی که زمانی رئیس بود، گفت:《پطرس می‌گه هیچ‌ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر آدم‌ها با افتخار جواب می‌دهند خب نه راستش ندارم، پطرس می‌گه چرا نداری؟ هیچی توی زندگیت ارزش جنگیدن نداشت؟》

خدا همه جا هست... فقط باید خط تماس را باز نگه‌داری و گاهی سکوت کنی؛ وگرنه تماس خدا را از می‌دهی.

باور بسیار عامیانه‌ای وجود داره مبنی بر اینکه آدم‌ها عوض نمی‌شن؛ اما من عوض شدن آدم‌ها رو هر روز دارم می‌بینم.

نمی‌توانم تصمیم بگیرم از آدم‌ها خوشم می‌آید یا نه. آدم‌ها نیازهایی دارند، دروغ می‌گویند، خیانت می‌کنند، دزدی می‌کنند، یا بدتر دوست‌دارند راجع به خودشان حرف بزنند.

موقع تنهایی هم احساس تنهایی گریبان‌گیرم می‌شد و وقتی در جمع بودم، باز هم احساس تنهایی می‌کردم.

جوان‌ها را به جنگ اعزام می‌کنند. جوان‌انند... از چیزی نمی‌ترسند؛ شکست‌ناپذیرند.