بریده‌های کتاب بگذار اسبت بتازد

کوفه پیش از این هم رو سیاه آزمون علی شده بود. به جایی برو که از ننگ این رو سیاهی درآیی، پسر! که من بیهوده اسم تو را حر نگذاشته‌ام.

خدا بخیل نیست اما یکی را پیدا کن که بیشتر از یک بار فرصت زندگی از خدا گرفته باشد!

دعایت می‌کنم هنگامی که همگان اسیرند، تو حر باشی.

یادت بماند: ابن‌السبیل آنی نیست که در راه مانده باشد! گاهی کسی است که راه را نمی‌داند!

و کسی در گوشم نجوا کرد: همه روزها عاشوراست و همه زمین ها کربلا

تشنگی، نام دیگر طلب است. روی دیگر جست و جو! وقتی عطش را در جان خود دریافتی، بدان که مسیر طلب را درست آمده‌ای! عطش، آن است که جرعه‌های نوش، تشنه‌ترت سازند! عطش را دریاب و بگذار در ریشه جانت جاری شود.

فریادرس از مهلکه نمی‌گریزد!

کوفه، سرزمین انکار بود. چشم راست، آنچه را می‌دید حتی نزد چشم چپ انکار می‌کرد!

دعایت می‌کنم هنگامی که همگان اسیرند، تو حُر باشی!