بریده‌های کتاب سنگ، کاغذ، قیچی

من در میان آن ها جای نمی‌گرفتم_هیچ وقت جای نمی‌گیرم_بچه ها ظالمند.سعی کردم دوستانی پیدا کنم و برای مدتی هم موفق بودم؛ولی در نهایت همیشه در لایه های بیرونی روابط دوستانه جای داشتم.مثل یک سیاره ساکت و دور و خالی از سکنه که از ستاره های پرنور و درخشان و محبوب دور بود.

گاهی بهتر است اجازه دهیم گرد و غبار خاطراتمان را بپوشاند

بهترین درس‌ها اغلب همان‌هایی هستند که نمی‌فهمیم مشغول فراگرفتنشان هستیم.

جدید همیشه به معنای بهتر نیست.

دنیا کمتر ترسناک به نظر می‌رسد وقتی کسی کنارتان باشد و لازم نباشد به تنهایی با دنیا روبه رو شوید.

بیشتر مردم با چشمانی بسته زندگی می‌کنند و کتاب‌ها برای پنهان کردن هر چیزی خوب هستند؛ مخصوصاً کتاب‌های بسته و خوانده نشده، عین انسان‌های ساکت و درونگرا.

راز ها فقط برای مردمی که از وجودشان بی خبرند راز هستند و وقتی با دیگری در میان گذاشته میشوند به شکل دروغ درمی آیند. همانطور که کرم های ابریشم به پروانه تبدیل میشوند، دروغ های زیبا هم میتوانند به دوردست ترین نقاط پرواز کنند.

من همیشه مجبورم به داستان‌ها فکر کنم، وگرنه دنیا برایم تحمل ناپذیر می‌شود.

همه چیز مدام عوض میشود و سال ها از پی هم می‌گذرند؛صرف نظر از اینکه آدم چقدر آرزو می‌کند زمان به عقب برگردد.

وقتی به آسمان نگاه می‌کنم، باورم نمی‌شود که چیزی این همه سحرآمیز همیشه آن بالاست. آنقدر سرگرم نگاه کردن به پایین هستیم که فراموش می‌کنیم به ستاره‌ها نگاه کنیم.

آرزوها مثل پيراهن هاى ويترين فروشگاه ها هستند؛ به نظر زيبا میرسند، ولى گاهى اندازه ات نيستند. بعضى بيش ازحد كوچكند و برخى بيش ازحد بزرگ. خوشبختانه مادرم به من خياطى ياد داد و حالا آرزوهايم هم میتوانند اندازه ام شوند؛ دقيقأ عين پيراهن ها

پنجره اتاقم را تا جایی که می‌شد باز می‌کردم و به آسمان شب خیره می‌شدم. بیشتر از هر چیزی هواپیماها را به خاطر دارم. تا به حال سوار هواپیما نشده بودم. عادت داشتم آنها را بشمارم و مردمی را تصور کنم که آنقدر باهوش بودند، آنقدر خوش شانس بودند و آنقدر ثروتمند بودند که به جای دور سفر کنند.

ولی کلمات در میان جعبه های قشنگ و روبان زده از دهان بیرون نمی آیند و نمی توانید آنچه را گفته اید پس بگیرید.

گاهی یک دروغ،دلسوزانه ترین حقیقتی است که میتوانی به کسی بگویی،حتی به خودت.

او از آن دسته افرادی بود که به خاطر حسادتشان به کتاب‌ها در امتیازدهی فقط یک ستاره می‌دهند.

گاهی یک دروغ،دلسوزانه ترین حقیقتی است که می توانی به کسی بگویی،حتی به خودت.

چرا مردم یاد میگیرند در لحظه زندگی کنند درحالی که همه لحظات خوش متعلق به گذشته اند؟

انسان های بد سزاوار اتفاقات بدی هستند که برایشان می افتد.

ولی تلخ ترین خاطرات و بدترین افسوس ها به جای اینکه با گذشت زمان نمایان شوند، بیشتر در اعماق وجود انسان دفن می شوند.