بریده‌های کتاب چای‌خانه کوچکی در توکیو

"وابی سابی یعنی درک این موضوع که هیچ چیز دائمی نیست و ما باید قدر چیزهایی که الان داریم رو بدونیم. شکوفه‌های گیلاس رو هم به خاطر زیبایی و هم به خاطر گذرا بودنش جشن می‌گیریم، فردا دیگه ممکنه نباشن و زیبایی‌‌شون به اینه که همون لحظه تماشاشون کنی. واسه همینه توی ژاپن فصل‌ها خیلی مهمن، چون طبیعت قشنگه اما همیشگی نیست."

او به تازگی دریافته بود که زندگی بسیار کوتاه تر از آن است که آدم روی کارهایی که اجباری در انجامشان نیست وقت بگذارد. مثل به اتمام رساندن کتاب‌هایی که جالب نیستند، تماشای پایان فیلمی که مورد پسند نیست و بررسی کردن تک تک عکس های یک نمایشگاه.

+من اهل خودشیرینی نیستم. یا اینکه واسه خوشامد بقیه الکی ازشون تعریف کنم. آخه چه فایده‌ای داره؟ شرایط رو که بهتر نمی‌کنه. -شاید هم گاهی اوقات زندگی رو راحت‌تر کنه. صداقت زیاد هم ممکنه ناراحت کننده باشه.

زندگی کوتاه‌تر از اونیه که به دروغ و دغل بگذره.

"اگه هفت بار زمین خوردی، هشت بار بلند شو."

وابی سابی. این بخشی از فرهنگ ژاپنیه یعنی لذت بردن از چیزهایی که ناقصن و با کامل نشدن و جذابیت اونها به همینه. این یعنی پذیرفتن ارزش چیزها - به ظرف قدیمی به آدم قدیمی - این جور چیزها هم با وجود نقص شون از ارزش بالایی برخوردارن.

صداقت زیاد هم ممکنه ناراحت کننده باشه

ما همه دوست داریم یکی برای خوشحالی و خوشبختیش به ما وابسته باشه.

"وابی سابی. این بخشی از فرهنگ ژاپنیه. یعنی لذت بردن از چیزهایی که ناقصن و یا کامل نشدن و جذابیت اون‌ها به همینه. این یعنی پذیرفتن ارزش این چیزها – یه ظرف قدیمی، یه آدم قدیمی – این جور چیزها هم با وجود نقص‌شون از ارزش بالایی برخوردارن."

شیبویی یعنی سادگی، بی شیله پیلگی، طبیعی و عادی بودن. تو خودتی. سعی نمی کنی چیزی که نیستی باشی.

لذت دیدن این از ثبت آن برای نشان دادن به دیگران بیشتر بود. مانند نگه داشتن پروانه در یک شیشه بود؛ پس از مرگ تماشایش دیگر لذتی نداشت. آدم باید خود را در لحظه غرق کند.

تو باعث شدی من چیزهایی رو ببینم که تمام مدت جلوی چشمم بودن

اگه هفت بار زمین خوردی، هشت بار بلند شو.

"تو با مسائل روبرو می‌شی. هر چقدر هم که سخت باشه، تلاش می‌کنی. تو کارهای جدید می‌کنی. خودت رو به چالش می‌کشی، با اینکه می‌دونی ممکنه شجاعتش رو نداشته باشی. تو کینتسوگیِ منی، چسب طلایی‌ای که این احمق رو به خودش آورد و باعث شد دوباره به عشق ايمان بیاره."

ما برای اشیاء قدیمی ارزش قائلیم. واسه همین مرمت شون می کنیم و واسمون ارزشمنده. به این کار میگن کینتسوگی، یعنی ارزش قائل شدن برای عیب ها و کمبودها. شکستگی های این ظرف با طلا مرمت شده، چون توی نقصش هم زیبایی هست. خطوط روی صورت به فرد سالخورده حاصل سال ها ،شادی غم و موفقیته. وابی سایی یعنی ارزش قائل شدن برای نقص ها، چون بازتابی از واقعیت وجود ما هستن.

وابی سابی. این بخشی از فرهنگ ژاپنه. یعنی لذت بردن از چیز‌هایی که ناقصن و یا کامل نشدن و جذابیت اون‌ها به همینه. این یعنی پذیرفتن ارزش چیز‌ها _یه ظرف قدیمی، یه آدم قدیمی_ این جور چیز‌ها هم با وجود نقصشون از ارزش بالایی برخوردارن.

نیازی به نوشتن هیچ پیامی نبود، چون در هر حال یک عکس می ارزد به هزار تا حرف.

وقت گذروندن با طبیعت واجبه واسه زندگی واجبه به آدم چون تازه میده سادگی زندگی رو به یاد ما می آره و ما رو از تنش ها و استرس های زندگی مدرن دور می کنه.

هاروکا با سر تأیید کرد. مونو نو آواره. ترجمه تلخی داره، لذت عشق توام با از دست دادنش. مثل لذت از شکوفه های گیلاس و غم دونستن اینکه فقط مدت کوتاهی دوام داره.

فیونا به گذشته فکر کرد، به اینکه اگر مادرش آن موقع منطقی‌تر و عادی‌تر برخورد کرده بود، زودتر می‌توانست با آن داستان احمقانه کنار بیاید، و از پس مشکلاتی که در مدرسه برایش پیش آمده بود، برآید.