بریده‌های کتاب شرلوک هلمز : اتود در قرمز لاکی

_میخواهی بگویی که قرار است ما هم بمیریم؟ _به گمانم همینطوریها باشد. دخترک شادمانه خندید و گفت: _چرا این را از اول نگفتی؟ حسابی مرا ترساندی. خب، البته، وقتی بمیریم دوباره می‌رویم پیش مادر.

بیان کردن چیزی که به بیان درنمی‌آید، کار سختی است.

جایی که از تخیل خبری نباشد وحشتی هم در کار نیست.

نبوغ توانایی بی‌حد و حصری است برای تحمل رنج.

زیر آفتاب، هیچ چیز تازه نیست. همه چیز قبلا اتفاق افتاده است.

هیچ انسانی ذهن خود را درگیر مسائل جزئی نمی‌کند، مگر آن‌که برای این کار دلیل بسیار خوبی داشته باشد.

آدم احمق همیشه یک نفر احمق‌تر از خودش پیدا می‌کند که او را تحسین کند.

"آنچه انسان در این دنیا انجام می دهد هیچ منفعتی ندارد. مسئله این است که بتواند مردم را متقاعد کند که چه کاری انجام داده است."

می دانی، به نظر من، مغز انسان در واقع شبیه یک انباری کوچک و خالی است، و آدم باید اثاثی را در آن انبار کند که خودش انتخاب می کند. آدم احمق هر جور تیر و تخته ای که پیدا کند آن تو می گذارد، طوری که برای دانشی که ممکن است به کارش بیاید، جایی باقی نمی ماند یا در بهترین حالت با کلی چیز دیگر قاطی می شود و به زحمت دستش به آن می رسد.