بریده‌های کتاب کاراوال؛ اسطوره ای

تو خوشگل ترین دروغ‌گویی هستی که تا الان دیدم.

اومدنم دنبال تو نه به خاطر اسطوره بود نه به خاطر بازی. فقط واسه این بود که تو واقعی ترین، زنده ترین، نترس‌ترین، شجاع ترین و زیباترین کسی هستی که تاحالا دیدم و اگه چیزی که بین ماست واقعی نباشه، دیگه نمیدونم‌ چی میتونه واقعی باشه!

بیشتر مردم همون جایی جایی از داستان بی خیال ادامه دادن می‌شن که وضع به بدترین حالت خودش رسیده و هیچ امیدی ندارن،اما همان موقع‌ست که بیشتر از هر وقت دیگه ای به امید احتیاج دارن.

-پس چرا دیگه نگران از دست دادن یکی از آدم های مهم زندگی‌ت نیستی؟ -چون قبلا از دستش دادم.

کم پیش می آمد تلا نگران شود. معمولا عاشق ترس و هیجانی بود که با ریسک کردن همراه میشدند. این حس را دوست داشت که بداند به خاطر کاری که در همین لحظه جرئت و جسارت انجام دادنش را به خود داده است، کل آینده اش نفس را در سینه حبس کرده است و میگذارد تلا با چشمانی بسته از داشتن قدرت انتخاب و تغییر آینده اش لذت ببرد. این نزدیکترین تجربه‌ی تلا از داشتن قدرت واقعی بود.

شـــنیدن کِی بوَد مانند دیدن؟

این داستان منع پس قهرمانشم خودمم

«تو خوشگل ترین دروغ گویی هستی که تا الان دیدم»

عشق دنیا را به یک باغ تبدیل می‌کرد، باغی چنان مبهوت کننده که آدم فراموش می‌کرد گلبرگ های رز به اندازه‌ی احساسات میرا و فانی بودند و در نهایت می‌مردند و فقط خار آن‌ها باقی می‌ماند.

«انگار اون‌هایی که می‌گن نمی‌تونی سرنوشتت رو تغییر بدی، راست می‌گن.» دانته گفت: «من این حرفت رو باور ندارم.» - پس چی رو باور داری؟ - سرنوشت فقط یه ایده‌ست. یه طرز فکره اما من فکر می‌کنم با باورداشتن به اون، به چیزی بیشتر از یه ایده و فکر تبدیلش می‌کنیم. همین الان خودت گفتی همیشه از عشق دوری می‌کردی چون باور داشتی که جایی در آینده‌ت نداره، و به همین خاطر واقعاً هم جایی نداشته.

همه یا اسطوره رو میخوان، یا میخوان اسطوره باشن، تنها راه دور نگه داشتن دخترهای جوون و معصوم از اسطوره اینه که اون رو یه هیولا نشون بدن. اما این حرفم به اون معنی نیست که همه‌ش هم دروغ باشه.

بالاخره قهرمان داستان شده بود.

قسم ها برای شکسته شدن درست شده‌ن؛

<<هر داستان خوبی به یه آدم بد احتیاج داره>>

کم پیش می‌آمد که مردم برای مدتی طولانی به چشمان یکدیگر خیره شوند، چون یک جورهایی حتی از لمس کردن همدیگر هم صمیمانه‌تر به نظر می‌رسید. وقتی دانته به چشمان تلا خیره می‌شد،دیگر دنیا را تماشا نمی‌کرد. حتی حواسش به خودش هم نبود، در واقع تا حدودی خود را به خطر می‌انداخت تا روی تلا تمرکز کند.

«تو خوشگل ترین دروغگویی هستی که تا الان دیدم.»

<<هرکس این توانایی رو داره که آیندش رو بسازه.>>