بریده‌های کتاب سنگ های قیمتی؛ یاقوت کبود

صاف ایستاد. «شعار؟» به کف دستم نگاه کردم. «Nam quod in iuventus non discitur, in matura aetate nesitur.»(زیرا آنچه در جوانی آموخته نمی شود در پیری آموخته می شود.) مردی که هنوز روی پله نشسته بود، گفت: «درست است. ولی اجازه دارم بپرسم از کجا می‌آیید؟»

کلیسا از هیچ چیز بیشتر از این وحشت ندارد که انسان تشخیص دهد باور غلطی است اگر بپنداریم خدا جدای از ما ، در نقطه‌ی دوری از آسمان می‌نشیند و سرنوشت ما را تعیین می‌کند.

کسی که رازدار است ، باید رازی را هم که پشت راز نهفته است ، بشناسد. ثابت کن که تو نه تنها می‌توانی سکوت کنی ، بلکه می‌توانی فکر هم بکنی.

... شرافت و ادب را می‌ستایم ، صداقت و شفقت را ، مقاومت در برابر ناعدالتی را ، کمک به ضعفا را ، وفاداری به قانون را. رازداری را ، پایبندی به قوانین طلایی را از حالا تا زمان مرگ. ( گوشه‌ای از قسم نامه‌ی استادان )

زمان چیزی جز زمان نیست.شعری بی قافیه است،همه چیزش به خودت بستگی دارد.

ما می‌توانیم ببینیم که فنجانی از روی میز پایین می‌افتد و خرد می‌شود. ولی هرگز نخواهیم دید که تکه‌های فنجان به هم وصل شوند و روی میز برگردند. افزایش بی‌نظمی یا همان انتروپی چیزی است که گذشته را از آینده متمایز می‌کند و با این شیوه به زمان جهت می‌دهد.

هر برهه از زمان ابوالهولی است که به محض این که معمایش حل شد،خود را به ورطه پرتاب می‌کند.

عشق مانع نمی شناسد؛نه در می‌شناسد نه مرز و از میان همه‌چیز عبور می‌کند نقطه‌ی شروع ندارد،از ازل بال می‌زد و تا ابد هم بال می‌زند