بریده‌های کتاب آنی شرلی در گرین گیبلز

گیلبرت از زیر میزش یک شکلات صورتی قلبی شکل را بیرون آورد که رویش با حروف طلایی نوشته بود "تو چقدر شیرینی " و آن را میان بازو های آنه انداخت.

بدن آدم به همه چیز عادت می کند حتی اویزان ماندن

خانم لیند می گوید که آدم خوشبخت کسی است که انتظار هیچ چیزی را نمی کشد؛ چون در این صورت هرگز نا امید نمی شود. اما به نظر من انتظار نکشیدن بدتر از ناامید شدن است.

«من فکر می کنم. نباید برای مشکلاتی که هنوز پیش نیامده اند غصه خورد ، موافقی ماریلا ؟»

وقتی دیگران را می بخشی، حس خوبی به تو دست می دهد، این طور نیست؟ از این به بعد می خواهم همه انرژی ام را صرف خوب بودن کنم و دیگر به زیبایی اهمیت ندهم. خوب بودن خیلی بهتر است.

عاقل و منظقی بودن همیشه بهترین راه است، ولی با این حال من دوست ندارم خیلی عاقل باشم؛ چون آدم های عاقل معمولا زیاد رمانتیک نیستند.

...متیو به برایت ریور رفته. ما پسر کوچکی را از یتیم‌خانه‌ای در نووا اسکوشا برای سرپرستی قبول کرده‌ای و او امشب با قطار می‌رسد.》 اگر ماریلا می‌ گفت که متیو به برایت ریور رفته بود تا یک کانگوروی استرالیایی را ملاقات کند، خانم ریچل همان‌قدر تعحب می‌کرد. او تقریبا پنج ثانیه زبانش بند آمد. قابل تصور نبود که ماریلا با او شوخی کرده باشد، اما خانم ریچل به‌زور می‌خواست به خود بقبولاند که آن یک شوخی بود.

"آنی" های زیاد و متفاوتی در من وجود دارد. گاهی اوقات فکر می کنم به همین دلیل است که انقدر مشکل سازم. اگر فقط یک آنی در من وجود داشت راحت تر بودم، ولی در عوض هیجانش هم کمتر بود.

آنی! من تو را به دو جین پسر ترجیح می‌دهم. یادت نرود... به دو جین پسر ترجیح می‌دهم. راستش، همه می‌دانند کسی که بورس ایوری را برد یک پسر نبود. یک دختر بود... دختر من... دختری که به داشتنش افتخار می‌کنم.

فرق دارد که حرفی را خودت بزنی یا از زبان دیگران بشنوی. تو عیب های خودت را قبول داری، اما همیشه امیدواری که دیگران با تو هم عقیده نباشند.

اسم ها هیچ اهمیتی ندارند ، مهم این است که هر کسی مراقب رفتارش باشد.

_ نه، او به درد ما نمی‌خورد. ناگهان متیو با لحن غیر منتظره‌ای گفت: «ولی ما به درد او میخوریم.»

•🧡🌱• کم‌کم دارم می‌فهمم که بزرگ شدن چه اشکال‌هایی دارد؛ وقتی به آرزوهایی که در کودکی داشتی می‌رسی، می‌بینی آن‌قدرها هم که فکر می‌کردی جالب نبوده‌اند.

گاهی اوقات دانستن یک مطلب باعث نمی‌شود به راحتی بتوانی قبولش کنی.

مسلما انجام دادن کاری که نشود برای همسر کشیش تعریف کرد، اشتباه است. دوست بودن با همسر کشیش، مثل داشتن یک وجدان اضافه است.

در موردش حرف نمی زنم. چون اگر حرفش را بزنم و بعد نا امید شوم، تحملش برایم سخت تر می شود.

شاد بودن و تحمل کردن غصه ها در یک روز آفتابی راحت تر است. احساس میکنم در روزهای آفتابی می‌توانم با غصه هایم کنار بیایم. وقتی داستان های غم‌انگیز می‌خوانیم، با شهامت خودمان را در آن موقعیت ها تصور می‌کنیم، ولی به محض اینکه واقعا غصه‌دار می‌شویم ، تازه میفهمیم تحمل کردنش چه کار سختی‌ است. این طور نیست ؟

ما دشمن‌های خوبی بودیم. اما به این نتیجه رسیدیم که بهتر است از این به بعد دوست‌های خوبی باشیم. :)💕

آن ناله ای کرد و گفت:‌‌《اوه، ولی خیلی فرق می‌کند آدم خودش چیزی را بگوید تا اینکه از دیگران بشنود. شاید آدم خودش چیزی را بداند، اما ته دلش امیدوار است دیگران ندانند. 》