بریده‌های کتاب مکبث

رنجی که ما را شادمان می کند ، دردش را هم خود درمان می کند ...

عشقی که ما را دنبال می کند اغلب برایمان عذابی است و با این همه، چون "عشق" است ، سپاسش می گزاریم...

خون به پا خواهد شد . گویند خون، خون میطلبد . گویند درختان به حرکت در می ایند و سخن میگویند.

... ای خدای مهربان، دوری را همه از میان بردار...

نکند درین جامهٔ نو به آن آسودگی نباشیم که در آن جامهٔ کهن بودیم

چهرِ دروغین می باید نهان کند آنچه را که قلبِ دروغزن می داند

غمی که بر زبان نیاید در دلِ گرانبار چندان نجوا می کند تا که دل در هم شکند

برای فریفتن زمانه همرنگ زمانه شو

غالباً فکر می‌کردم که اگر مجبورم می‌کردند در تنه‌ی درخت خشکی زندگانی کنم، و در آن مکان هیج مسئولیتی جز نگاه کردن به کل آسمان بالای سرم، نداشته باشم، آن وقت هم کم‌کم عادت می‌کردم. آنجا هم به انتظار گذشتن پرندگان، و یا به انتظار ملاقات ابرها، وقت خود را می‌گذراندم. همچنان که در اینجا، منتظر دیدن کراوات‌های عجیب وکیلم هستم...

چهره دروغین بایدچیزی که قلب دروغین می داند راپنهان کند.