بریده‌های کتاب مکبث (همراه متن انگلیسی)

مکبث: دریغا، سرزمین نگونبخت که از به یاد آوردن خود بیمناک است. کجا می‌توانیم آن را سرزمین مادری بنامیم که گورستان ماست؛ آنجا که جز از همه جا بی‌خبران را خنده بر لب نمی‌توان دید؛ آنجا که آه و ناله و فریادهای آسمان، شکاف را گوش شنوایی نیست. آنجا که اندوه جانکاه چیزی است همه جایاب. و چون ناقوس عزا به ندا درآید کمتر می‌پرسند که از برای کیست، و عمر نیک گردان وتاه‌تر از عمر گلی‌ست که به کلاه می‌زنند، و می‌میرند پیش از آنکه بیماری گریبانگیرشان شود.

... ای خدای مهربان، دوری را همه از میان بردار...

نکند درین جامهٔ نو به آن آسودگی نباشیم که در آن جامهٔ کهن بودیم

چهرِ دروغین می باید نهان کند آنچه را که قلبِ دروغزن می داند

غالباً فکر می‌کردم که اگر مجبورم می‌کردند در تنه‌ی درخت خشکی زندگانی کنم، و در آن مکان هیج مسئولیتی جز نگاه کردن به کل آسمان بالای سرم، نداشته باشم، آن وقت هم کم‌کم عادت می‌کردم. آنجا هم به انتظار گذشتن پرندگان، و یا به انتظار ملاقات ابرها، وقت خود را می‌گذراندم. همچنان که در اینجا، منتظر دیدن کراوات‌های عجیب وکیلم هستم...

غمی که بر زبان نیاید در دلِ گرانبار چندان نجوا می کند تا که دل در هم شکند

چهره دروغین بایدچیزی که قلب دروغین می داند راپنهان کند.

رنجی که ما را شادمان می کند ، دردش را هم خود درمان می کند ...

عشقی که ما را دنبال می کند اغلب برایمان عذابی است و با این همه، چون "عشق" است ، سپاسش می گزاریم...

خون به پا خواهد شد . گویند خون، خون میطلبد . گویند درختان به حرکت در می ایند و سخن میگویند.

برای فریفتن زمانه همرنگ زمانه شو