بریده‌های کتاب سنگ

حسین چگونه این آدمها را به سمت خود میکشد؟ همه شان ،شجاع پرهیزگار و آبرومند مثل قطرات ،آب جذب حسین میشوند و در او حل میشوند و اثری از آنها باقی نمیماند.

صدای عباس هنوز در میانشان بود. عجیب محزون بود و غریب. ندای تنهایی اش که در میانشان پر میزد: این مرد حسین است. با خون او سروری جهنم را نخرید ببینید. این مرد حسین است. تنها فرزند پیامبر در همۀ هستی.....

هر طرف را نگاه میکنی حسین را میبینی حرِ حسین، زهيرِ حسين، عابسِ حسین، حبیبِ حسین، علی اکبرِ حسین، قاسمِ حسین، عباسِ حسين! به هر طرف رو میکنی، حسین است.

این خیال همهٔ مردمان فانی است. بقا را در جایی می‌جویند که وجود ندارد.

-تا به حال در چنین میدان آسانی بوده ای؟ - آسان؟ جنگ با حسین و این هاشمیان آسان است؟ -به تعداد پرچمهایی که در دو طرف هست، نگاهی بینداز - پرچم به صاحب پرچم ارزش پیدا می کند. یک بیرق در دست عباس با چندتا از این پرچم ها برابری می کند.

زنی ایستاده بود، روی کوهی بالاتر از همه. عبایی سیاه و بلند بر سر و صدایی از صلابت که شلاقی خاردار بر تنشان می کشید. خواهر حسین در بند بود و در مقابلشان و گویی آنها بنده اش بودند....

بعد عباس، حسین چه تنها مانده بود! آن قدر که مردگان را صدا بزند:«کجایید مسلم و هانی؟ کجایید حبیب و زهیر؟ برخیزید و یاری ام کنید»