بریده‌های کتاب کارگران دریا

چشم آدمیزاد طوری ساخته شده است که فضیلت او را منعکس می کند. مردمک دیده هرکس نماینده ارزش معنوی اوست. پرتوی که از زیر ابروان ما می‌درخشد، معرف شخصیت ماست. صاحبان روح کوچک مژه به هم می زنند لیکن از دیده صاحبان روح بزرگ، برق بیرون می‌جهد.

بدبختی ناگهانی و یکپارچه را می توان تحمل کرد اما بدبختی تدریجی و ذره‌رذه را نمی توان تحمل کرد. بدبختی ناگهانی آدمی را از پا در می‌آورد، بدبختی تدریجی شکنجه می‌دهد. بلا که چون برقی بر سرتان فرود آمده بود، اکنون عذابی جانفرسا می‌شود.

کسی در جایی نوشته است: «فکر ثابت و دائم چون پیچکی است که هر سال یک دور فرو می‌پیچد. هرگاه بخواهیم آن را از جای بکنیم در سال اول موهای سر ما را می‌کند، در سال دوم پوستمان را پاره می‌کند و در سال سوم استخوانمان را می‌شکند و در سال چهارم مغزمان را درمی‌آورد.» ژیلیات در این چهارمین سال بود.

تنها مردمان عادی و متوسط در برابر سد و موانع ظاهری از پای می‌نشینند نه صاحبان عزم راسخ و روح بزرگ.