بریده‌های کتاب اگنس گری

بعضی از آدم‌ها مثل سگ‌هایی اند که حتی اگر تا خرخره هم خورده باشند باز چیزی را که نمیتوانند ببلعند برای خود می‌خواهند و کوچک ترین لقمه ایی را بر هم نوعان گرسنه خود روا نمی‌دارند.

میتوانند خردم کنند، اما تسلیمم نخواهند کرد به تو می‌اندیشم، نه به آن‌ها.

خوشا به حال رحم‌کنندگان، زیرا به ایشان رحم کرده خواهد شد. |انجیل متّی، باب ۵، آیه ۷|

اما آیا کار و فعالیت بهترین چاره دردهای طاقت‌فرسا نیست؟ کارسازترین پادزهر یاس و دلشکستگی؟ شاید مسکن تلخی باشد. شاید دشوار باشد گرفتار بودن در دغدغه‌های زندگی به هنگامی که رغبتی به لذایذ آن نداریم، اسیر زحمت بودن به هنگامی که دل‌مان آماده شکستن است و روح رنجورمان هم فقط برای این آرام می‌گیرد که در سکوت بگرید. اما آیا کار و زحمت بهتر نیست از آن آرامشی که آرزو می‌کنیم؟ آیا دغدغه‌های جزئی و آزاردهنده کم‌ ضررتر نیستند از فکر و خیال همیشگی درباره مصائب بزرگی که بر ما عارض می‌شوند؟

ابلهانه است آرزو کردن زیبایی

اگر درست بیندیشی که خدا چیست و کیست، آن وقت نمی‌توانی دوستش نداشته باشی.

می‌توانند خردم کنند، اما تسلیمم نخواهند کرد به تو می‌اندیشم، نه به آنها. |قطعه‌هایی برای آگِستا - لرد بایرن|

بله این را دیگر نمی‌توانستند از من بگیرند. می‌توانستم شب و روز به او بیندیشم می‌توانستم دلم را خوش کنم به اینکه او لایق احساس و اندیشه من است هیچکس به اندازه من قدر او را نمی‌دانست. هیچکس نمی‌توانست مانند من... دوستش بدارد. اما پناه بر خدا! به چه حقی اینطور به کسی می‌اندیشیدم که به من نمی‌اندیشید؟ابلهانه نبود؟... خطا نبود؟

پدرم به حدی قدر مادرم را می‌دانست که میفهمید او وجودش یعنی ثروت

نمیشود به آنها محبت کرد.اگر هم بشود،محبت آدم را بدجوری پس میزنند. نه به محبت آدم جواب میدهند، نه برایش ارزش قائل هستند، نه اصلا درکش میکنند...

هنگامی که از غم و اضطراب به ستوه می‌آییم، یا به پریشانی می‌افتیم از احساسات قدرتمندی که مجبوریم در دلمان نگه داریم و از هیچ موجود زنده ای نیز همدلی نخواهیم و نجوییم و در عین حال این احساسات را پس نرانیم یا نتوانیم پس برانیم، بله، در چنین حالاتی، گاه به سراغ شعر می‌رویم... به شعر پناه می‌بریم

مانند همه اعضای بدن ما ، قلب هم قدرتی ذاتی دارد که از آن دربرابر فشار های خارجی محافظت می کنند . هر بادی که آن را بلرزاند باعث مقاومت بیشتر آن در برابر باد ها و طوفان های بعدی می شود .

جواب نرم خشم را برمی‌گرداند، اما سخن تلخ غیظ را به هیجان می‌آورد. |امثال سلیمان نبی - باب ۱۵ - آیه ۱|

یک روز آفتابی در آخرین هفته ماه فوریه که داشتم در پارک قدم می‌زدم، از سه نعمت تنهایی و کتاب و هوای خوش بهره می‌بردم ...

چه زحمت های بیهوده‌ایی میکشیدم تا به لجبازی اش غلبه کنم. اگر اهمیت نمیدادم، برای هردونفرمان شاید بهتر میبود