بریده‌های کتاب زمانی که همسایه‌ی میکل آنژ بودم

گردن بندی از طلا که یاقوت بزرگی به آن آویزان بود از صندوق بیرون آورد و دودستی انداخت به گردنم این هم به افتخار همراهی‌ات با کلیسای مرکزی ما تو رو پیشگوی افتخاری خودمون می‌کنیم. البته یادت باشه از این شغلت جایی حرفی نزنی چون تو آیین ما پیشگوها و جادوگرها رو می‌کشن اما بالاخره خودمون هم به پیشگو نیاز داریم.

آسان‌ترین راه رسیدن به آینده، فکر نکردن به آن است.

انگار برای آدمی که در سفر است، زمان همیشه کم می‌آید.

میکل آنژ یک هنرمند تمام وقت بود که غالب اوقات هیچ تفریحی نمی‌کرد. شاید فکر کنید لذتی هم از زندگی نمی‌برد اما او لذتی را که دنبالش بود در کارش پیدا کرده بود.

او اخموترین مرد خوش قلب جهان بود:)

اگه بعضی از این رهبران ما دیوانه بازی در نمی‌آوردن الان زندگی مردم خیلی بهتر از این بود. موضوع اینه بعضی حکومت می‌کنند، بعضی حماقت. گاهی وقت ها هم احمق ها حکومت می‌کنن.

صلح ناحق بهتر از جنگ بر حقه.‌ اینو یادت باشه.

شنیده بودم پاپ ژولیوس دوم خیلی به هنرمندها اهمیت میده. + اهمیت میده. خیلی هم اهمیت میده، اما فقط وقتی هنرمندها از جیب خودشون خرج کنن.

یک جوری باشه که کار رو بگیری اما با شرایط خوبی که ارزشش رو داشته باشه. ارزش وقتی که داری برای اون کار می‌ذاری. هر کاری رو هم نپذیر یادت باشه همه ما برای زندگی کردن به کار نیاز داریم و کار هم نیازمند پوله؛ الان پول تو دست ایناست. مجبوریم یه جاهایی به خواسته‌هاشون گردن بذاریم فقط تا اونجا که به جوهره کارمون لطمه‌ای وارد نشه.

من عاشق این پدر بودم همیشه ... همیشه عاشقانه میپرستیدمش اما اون به من چه داده؟ فقط اندوه فقط حرمان ... و انتظاراتی که انتهایی نداره از اون طرف برادرای من هم انگار هیچ درکی از شرایط من ندارن.