بریده‌های کتاب خانواده تیبو

برای این عشق بازیافته که از این پس همه زندگیش را در برمی‌گرفت بیش از همیشه نیاز به جهان تازه‌ای داشت: جهان عدالت و پاکی

دارم فکر میکنم که در این لحظه، در اروپا، قریب صد نفر هستند که وقایع را به روشنی می‌بینند و برای نجات دیگران کوشش می‌کنند، ولی نمی‌توانند صدایشان را به گوش کسانی که میخواهند نجات دهند برسانند! وضع ابلهانه رقت انگیزی است! آیا خواهیم توانست توده‌ها را از خواب غفلت بیدار کنیم؟ آیا به موقع خواهند دانست...

_البته، البته! من با اصلاحات هیچ مخالفت اصولی ندارم! مبارزه کنند در راه اصلاحات در بعضی از کشورها میتواند زمینه را برای پیکار اصلی آماده کند. رفاه زندگی طبقه کارگر میتواند سطح شعورش را بالا ببرد و تا اندازه ای به رشد فرهنگ انقلابیش کمک کند. ولی «اصلاح طلبان» شما گمان می که اصلاحات یگانه وسیله رسیدن به هدف است‌ و حال آنکه این فقط یک وسیله از صدها وسیله دیگر است. اصلاح طلبان شما گمان می کنند که قوانین رفاهی و پیروزیهای اقتصادی لزوماً نیروی تحرک طبقه کارگر را به موازات رفاه زندگیش افزایش می دهد... باید دید! گمان می کنند که اصلاحات مقدمه رسیدن به لحظه ای است که طبقه کارگر، به یک اشاره قدرت را خود به خود از دست طبقه حاکم بیرون میآورد و به دست خودش میگیرد. باید دید!... هیچ زایمانی بی درد ممکن نیست ..... صدای دیگری گفت: _انقلاب بدون بحران شدید بدون wirbelsturm ممکن نیست!

خوشبختی ظرف آب‌خوری نیست که از روی طاقچه برداریم. خوشبختی گمانم یک جور استعداد است که شاید من نداشته باشم

آدم‌های هم سن و سال، با زندگی یکسان و عقاید مشترک، می‌توانند یک روز از صبح تا شب ادای حرف زدن را در بیاورند و خیلی هم آزادانه و صمیمانه با هم حرف بزنند ولی یک لحظه حرف همدیگر را نفهمند و حتی یک ثانیه به همدلی نرسند.

گفت: «انقلاب! معلوم نیست چه آشی برایمان پخته اند! همه چیز را روی هم کوبیدن و دوباره از سر شروع کردن! عین بچه هایی که حمامک ماسه ای می سازند! احمقها! بروید شغلی برای خودتان دست و پا کنید!... به جای نالیدن از عیوب جامعه و تن ندادن به همکاری، بهتر است به آنچه فعلا هست بچسبید، به همین مکان و همین زمان، به همین صورت که هست ، و مثل ما کمر به کار ببندید و به جای دسیسه چیدن و خراب کردنی که فایده اش مسلم نیست، این عمر کوتاه بشری را در هر کار کوچکی که از دستتان بر می آید صرف کنید و به طور نسبی، به طور مفید بهترین کوشش ممکن را به کار ببرید!

روزهایی هست که دلم می‌خواهد خودم را برای چیزی، برای کسی فدا کنم...

آهسته گفت: وقتی تو راه میروی به کشتی بادبانی زیبایی می‌مانی که در دریا پیش می‌رود...

ما کنار همدیگریم و از همدیگر دوریم...کنار همدیگر مثل ریگهای ساحل دریاچه...گاهی با خودم می‌گویم که کلمات، با ایجاد توهم همزبانی نه تنها ما را به هم نزدیک نمی‌کنند بلکه چه بسا برعکس بیشتر از هم دور می‌کنند.

از تو نمی‌خواهم که مرا آنطور که دوست دارم دوست بداری، فقط از تو می‌خواهم که بگذاری دوستت بدارم...

_چون تو می پرسی هست یا نیست؟ «این، آن...» درد شما فرانسویها این است که میخواهید همه چیز واضح و روشن باشد. انگار فکر روشن لزوماً فکر درست هم هست.....