بریده‌های کتاب صعود؛ پادشاه فراری: از پادشاهی فرار کن... تا سلطنت را حفظ کنی

- میدونم نگرانی های وحشتناکی داری که روی قلبت سنگینی می‌کنه ، اما ما با هم دوستیم ، میتونی همه چی رو بهم بگی. + نه مات ... نه همه چی ؛ چون تو دوستمی...

انگار روزگار کار دیگری نداشت ، جز اینکه با من شوخی کند و بخندد.

((وقتی هزینه‌ی این صلح از دست دادن آزادی ماست، چه ارزشی داره؟ من این دو تا رو با هم معامله نمی‌کنم.))

_باید چند تا از حقه هات رو بهم یاد بدی +هیچ حقه ای وجود نداره سیج.تو فقط باید منظم تر باشی و کلی تمرین کنی. _تمرین که می تونم بکنم، اما هیشکی تا حالا موفق نشده من رو منظم کنه.

اگر روزی می توانستم قلبم را تقدیم کسی کنم آن شخص فقط ایموجین بود ؛دختری که همین الان برای او را برای همیشه از زندگی ام بیرون انداخته بودم ...

وقتی هزینه ی صلح از دست دادن آزادی ماست، چه ارزشی. داره؟ من این دوتا و باهم معامله نمی کنم

وقتی طرف مقابل فقط نابودی مارو می خواد ، قراره درباره چی مذاکره کنیم ؟

باور نمیتونه واقعیت رو کمرنگ کنه

«همه بعضی وقتا می‌ترسن. فقط احمقا هیچ‌وقت به ترسشون اعتراف نمیکنن.»

《می‌دونم نگرانی‌های وحشتناکی داری که روی قلبت سنگینی می‌کنه اما ما با هم دوستیم می‌تونی همه چی رو بهم بگی 》 《نه مات ؛نه همه‌چی ؛"چون" تو دوستمی》

سعی نکن من رو بفهمی توبیاس، من خودمم نمی‌تونم خودم رو بفهمم.

دلم می‌خواست از قالب شخصی که همه می‌خواستند آنگونه باشم،فرار کنم

همه بعضی وقتا می‌ترسن، فقط احمقا هیچ وقت به ترسشون اعتراف نمی‌کنن

زمان چیز شیک و ارزشمندیه که من ندارم.

«همین‌قدر باورم داری، همین‌قدر کم؟» «باور نمی‌تونه واقعیت رو کمرنگ کنه.»

« سعی نکن من رو بفهمی، توبیاس. من خودمم نمی تونم خودم رو بفهمم.»

من با هر نفسی که می‌کشم، تو رو لعنت می‌کنم. اما بهت نمی‌خندم.